Læknablaðið - 01.09.1953, Blaðsíða 31

LÆKNABLAÐIÐ
27
Hundahi*eiiis»uii
Skoðanir hafa verið nokkuð
skiptar á síðari árum, ufn gildi
hundahreinsunar 1 sambandi
við útrýmingu sullaveikinnar i
mönnum. Skal hér engum get-
um að þvi leitt, hvaða áhrif
hún hefur á þessu sviði.
Við kjötskoðun í sláturhúsinu
á Kirkjubæjarklaustri árin
1947—1951, kom hins vegar
greinilega í ljós árangur hennar,
að því er snertir sullaveiki i
sauðfé. 1 tveimur nágranna-
hreppum þar, var hundahreins-
ar: Jóhann Stefánsson stýrimaður og
Stefanía Ingimundardóttir k. h.
Einkunn I, 178% (12,76).
Josef Vigmo, f. í Reykjavík 12.
nóv. 1922, stúd. 1943. Foreldrar: O.
J. Olsen prestur og Annie Olsen k. h.
Einkunn I, 156y3 (11,17).
Kristín E. Jónsdóttir, f. á Hafra-
felli, N-ísaf., 28. jan. 1927, stúd. 1946.
Foreldrar: Jón Guðmundsson bóndi
og Kristín Guðmundsdóttir k. h.
Einkunn I, 187% (13,40).
Magnús Ólafsson, f. í Vestmanna-
eyjum 1. nóv. 1926, stúd. 1946. For-
eldrar: Ólafur Magnússon ritstjóri
og Ágústa H. Magnússon k. h. Eink-
unn I, 177 (12,64).
Otto Holen, f. í Stokmarknes, Nor-
egi, 22. ág. 1923, stúd. 1944. Foreldr-
ar: Karl Johan Holen og Sandra
Holen k. h. Einkunn II 1, 117 (9,05),
lauk prófi í efnafr. i Osló, einkunn
ekki talin með hér.
Pétur Traustason, f. i Reykjavik
8. maí 1923, stúd. 1943. Foreldrar:
Trausti Ólafsson próf. og Marie S.
Ólafsson k. h. Einkunn II 1, 140%
(10.05).
un sitt með hvoru móti, þannig
að í öðrum þeirra var hún til
fyrirmyndar (A), en fremur
léleg í hinum (B).
1 A-hreppnum var mjög sam-
vizkusamur hundahreinsunar-
maður, enda allvel að honuin
búið við starfið. Hann hafði til
umráða gamalt refabú með
mörgum litlum búrum, þar sem
nann gat haft hvern hund ein-
angraðan frá öðrum hundum.
Það er á almanna vitorði, að
það er mjög hætt við áflogum
þar, sem margir hundar eru
saman komnir. Hliðra þvi marg-
ir bændur sér hjá því að koma
með liunda sína til hreinsunar,
og bera því við, að þeir verði
allir rifnir og tættir og jafnvel
hálfdrepnir. Hundarnir i A-
hreppnum voru hreinsaðir
reglulega, tvisvar á ári. Gengu
sögur um það, að hundahreins-
unarmaðurinn hefði að lokinni
athöfninni, farið á þá bæi, sem
hal'ði láðst að senda hunda sína,
með byssu um öxl, og boðizt til
þess að stytta þeim hundum
aldur, sem væru orðnir svo far-
lama, að þeim væri ekki lengur
treystandi til þess að koma til
hreinsunar. Hann naut líka
stuðnings og trausts forráða-
manna hreppsins í þessum efn-
um. Aruni saman hafði sullur
varla sézt í fé úr þessum hreppi,
þó að það gengi að nokkru