Læknablaðið - 01.09.1953, Blaðsíða 32
28
LÆKNABLAÐIÐ
leyti saman við fé úr B-hreppn-
um á afrétti. Helzt hafði hann
fundizt í gömlum ám og sauð-
um. 1 lömbum sást hann aldrei.
Á báðum afréttunum var dá-
lítið af refum, og hafa sumir
viljað eigna þeim nokkurn þátl
í sullaveiki í sauðfé.
i B-hreppnum voru tveir
hundahreinsunarmenn, sem
bjuggu báðir við afleitar að-
stæður í þessu starfi. Höfðu þeir
hvor um sig aðeins einn lélegan
kofa, þar sem öllu ægði saman.
Var því ekki nema eðlilegt, að
andstaðan gegn meðferð hund-
anna og hundahreinsuninni
væri allmiklu meiri en i hinum
hreppnum. Enda varð raunin
sú, að engir hundar voru hreins-
aðir of tar en einu sinni á ári, og
sumir sluppu algjörlega við alla
hreinsun árum saman. Auk þess
var kaup hundahreinsunar-
manna hlægilega lágt, svo að
starfið mátti heita eingöngu
unnið af þegnskap og skyldu-
tilfinningu. Sullur í sauðfé, sem
slátrað var frá þessum hreppi,
var mjög mikill, og þar á meðal
algengur i lömbum, og virtist
hafa aukizt síðari árin, að dómi
athugulla og trúverðugra
manna. En engar tölur lágu fyr-
ir um það.
Kaup hundahreinsunarmanna
fékkst hækkað strax þegar eftir
var gengið. Aðbúnaður þeirra
var bættur nokkuð í B-hreppn-
um, og þeir hvattir til þess að
ganga ríkt eftir því, að komið
Samþykktir
gerðar á aðalfiundi
L.í. 18.-19. jiiiií 1953
Þessir læknar sátu aðalfund
sem fulltrúar svæðafélaganna:
Frá Læknafélagi Reykjavíkur:
Auk stjórnar L.I. (Valtýr
Albertsson, Júlíus Sigurjóns-
son,Jón Sigurðsson), þeir
Árni Pétursson, Bergsveinn
Ólafsson, Kristinn Stefáns-
son og Þórður Þórðarson.
Frá Læknafél. Miðvesturlands:
Þórður Oddsson.
Frá Læknafél. Vesturlands:
Þorgeir Jónsson.
Frá Læknafél. Norðvesturlands:
Torfi Bjarnason.
Frá Læknafél. Akureyrar:
Guðmundur K. Pétursson.
væri reglulega með hundana til
þeirra tvisvar á ári. Eftir tvö
ár fannst ekki lengur sullur þar
í lömbum, og færra fullorðið fé
hafði sulli. I gömlum ám og
sauðum var eftir sem áður mik-
ið, enda ekki við öðru að búast.
Það virtist því koma berlega í
Ijós í þessum tveimur hreppum,
að hundahreinsun, ef hún er vel
framkvæmd, hefur allveruleg
áhrif á sullaveiki í sauðfé.
Esra Pétursson.
E. P. skýrtSi frá ofangreindu á
fundi L. R. í sambandi við erindi
Páls A. Pálssonar o. fl.: „Sullaveik-
in á undanhaldi", sem birt er hér
í blaðinu.