Læknablaðið - 01.12.1956, Síða 35

læknablaðið
145
ÞórLr WíölL:
Epilepsia.
Electroencephalographia og lyfjameðferð
Erindi flutt á fundi í L. R. 16. nóvember 1955.
Epilepsia eða ílogaveiki er
þekkt sjúkdómsheiti, nafn á
kliniskri mynd þegar í ritum
Hippokratesar frá Kos. Miklu
eldri lýsingar hafa þó fundizt
i rituðum heimildum á fyrir-
brigðum, sem greinilega er epi-
lepsia, þó að hugarheimur
þeirra tíma manna hafi litað
lýsingarnar, og skýringarnar
séu í samræmi við þekkingu
þeirra, eða öllu frekar þekk-
ingarleysi. Þjóðfélagslegt við-
horf til þessa sjúkdóms er lield-
ur ekki neitt nýtt fyrirbrigði,
eða lagaákvæði i sambandi við
hann, því í einum elzta laga-
hálki, sem menn þekkja, lög-
um Hammurahi konungs i
Babylon, sem til urðu röskum
2000 árum fyrir Krists hurð,
má að sögn fræðimanna finna
ákvæði um vitnisburðarhæfni
flogaveikra fyrir rétti og á-
kvæði viðvíkjandi hjúskapi
slíkra einstaklinga.
Það liggur utan takmarka
þessa erindis að lýsa þeim
breytingum, sem hugmyndir
manna um flogaveiki liafa tek-
ið, eftir þvi sem þekking þeirra
á liffæra- og lífeðlisfræði hef-
Ur vaxið. Verð ég að láta mér
nægja að nefna enska lækninn
Hughlings Jackson, sem flestir
telja höfund skoðunar nútíma-
vísinda á flogaveiki. Hann mun
hafa fyrstur manna komizt að
þeirri niðurstöðu út frá rann-
sóknum á sjúklingum og þekk-
ingu sinni á starfrænni ana-
tómíu heilans, að orsakir floga-
veiki væri að leita í einhvers
konar afmarkaðri vefrænni
skemmd, sem erti vefinn, sem
að henni lægi og sú erting
breiddist síðan á einlivern hátt
út um heilann og orsakaði
krampa. Síðar hafa þeir Kin-
nier Wilson, Förster og á sið-
ari árum Wilder Penfield o. fl.
tekið upp þráðinn eftir Jack-
son á grundvelli starfrænnar
neuroanatomíu. Á hinu leitinu
eru svo þeir, sem leita orsaka
krampanna annaðhvort i
auknu næmi heilafrumanna
fyrir eðlilegum sveiflum í efna-
skiptum líkamans, eða óvenju-
legum efna og eðlisbreytingum
utan lieilans svo sem eitrunum,
truflunum i innrennsliskirtla-
kerfi, eða af því óeðlilega mik-
ið eða lítið sé af þessu eða hinu
efninu i blóði því, sem berst
til heilans. Eru kenningar þær,