Læknablaðið - 01.09.1964, Qupperneq 33

LÆKNABLAÐIÐ
107
sem enn þá er mikið notnð, er
í því fólgin að láta sjúkling-
inn drekka einn lítra af vatni á
fastandi maga, mæla spennu á
undan og á stundarfjórðungs-
fresti í nokkur skipti á eftir.
Hækki spennan þá verulega,
meira en 9—10 mm Hg„ er um
frárennslishindrun að ræða. En
gallinn við þessa aðferð er sá,
að hún reynist ekki nærri alll-
af jákvæð, enda þótt um gláku
sé að ræða, eða aðeins í um 30—
50% tilfellum (water provoca-
tive test).
Handhæg aðferð lil að ganga
úr skugga um, hvort um frá-
rennslishindrun sé að ræða, og
ég hef notað við athuganir min-
ar, er svonefnt augnhvelsþrýst-
ingspróf (bulbar pressure test),
kennt við Blaxter, sem fyrstur
lýsti því.9 Einnig hef ég notað
svipaða aðferð, sem er enn þá
fljótlegri og segir, hvort um frá-
rennslishindrun sé að ræða eða
ekki.
Aðferðin er sem hér segir:
Sjúklingurinn er látinn liggja á
skoðunarbekk og augun deyfð
með oculoguttae cornecain 1%.
Spennan er fyrst mæld með
augnspennumæli, síðán er oph-
thalmodynamometer lagður á
augnhvelið (hulbus oculi) rétt
framan við festu m. rectus ex-
ternus (hliðlæga réttilvöðvans)
og lialdið þar með 50 gr þunga
í tvær minútur. Að því loknu
er augnspennan mæld og fvrri
og síðari aflestur borinn saman.
Hafi spennan lítið eða ekkert
lækkað, er frárennslishindrun,
en lækki spennan verulega, er
ekki um slikt að ræða. Með því
að beita þessari aðferð, er unnt
að prófa bæði augun samtímis.
Þessi próf eru mjög gagnleg
við greiningu gláku á byrjunar-
sligi. Þau eru auðvcld i fram-
kvæmd, óþægindalaus fyrir
sjúklinginn og laka skamman
tíma, en segja mikið um ástand
augnanna. Spennuritun (tono-
graphia) er að visu nákvæm-
ari, en tækin eru dýr og slcoð-
unin timafrek. í vafaatriðum
er spennuritun þó æskileg.
(i. Goniscopia. Með horn-
linsu (goniolens) sést inn
í framhólfshornið og þar með,
hvort það er opið eða lokað,
hvort um samvexti er að ræða
eða tilflutning á litarefni; einnig
sést, livort agnir úr augasteins-
slíðri hafi selzt í siuvefinn. Yið
gláku á hyrj unarstigi cr fram-
hólfshornið opið, en getur ver-
ið misgleitt. Yið athuganir mín-
ar notaði ég Goldmanns-horn-
linsu.
7. Smásjárskoðun. Með
rauflampa (spaltelamp) sést
einkum, hvort um capsular ex-
foliatio er að ræða. Annars eru
cngin séreinkenni varðandi
gláku, sem sjásl við smásjár-
skoðun. Ofl sésl þó rýrnun á
litu (iris), ef glákan er kom-
in langt áleiðis.
Að þessum rannsóknum lokn-
um hefur verið gengið úr