Læknablaðið - 01.12.1970, Qupperneq 71

LÆKNABLAÐIÐ
207
andi atriði: a) Skýrsla um síðustu vakt (vaktir) í praxís og á sjúkra-
húsi. Einnig séu rædd tilfelli úr praxís, eftir því sem tilefni og tími
gefst. b) Greint sé frá „akut“ innlagningum á sjúkrahúsið. c) Rædd
meðferð sjúklinga á sjúkrahúsinu, sérstaklega ef um breytingar á
meðferð er að ræða, eða annað tilefni gefst. d) Rædd sérstök tilfelli,
valin daginn áður eða með lengri fyrirvara. e) Ákvarðanir um stundun
sjúklinga, þ. e. hvaða læknir skuli aðallega annast meðferð ,,akut“
innlagðs sjúklings (sjúklinga) frá síðustu vakt, f) Væntanlegar út-
skrifanir sjúklinga. g) Væntanlegar innlagningar sjúklinga.
III. Verkaskipting
Enda þótt aðstaða til verkaskiptinga við núverandi aðstæður sé
takmörkuð, þá verði strax reynt að leggja grundvöll að verkaskipt-
ingarþróun í einstökum atriðum, og verði þá höfð hliðsjón af menntun,
þjálfun, reynslu og áhugasviðum lækna. Eðlilegt virðist, að verkaskipt-
ing sé í grunnatriðum miðuð við ,,klassiska“ flokkaskiptingu læknis-
fræðinnar, þ. e. chirugie, intern medicine, pediatri, gynekologie, svæf-
ingar o. fl. auk starfrækslu rannsóknarstofu og röntgendeildar, en síð-
an verði chirugie og einkum medicine skipt niður í þrengri svið eftir
sjúkdómaflokkum, sem læknar deili með sér eftir reynslu, æfingu og
áhugasviðum.
Með hliðsjón af þeim verkefnaflokkum, sem verður að leysa af
hendi við núverandi aðstæður og í nánustu framtíð, viljum við koma
með eftirfarandi ábendingar um verkefnaskiptingar. Einn af læknum
taki að sér að hafa aðalumsjón með rannsóknarstörfum og (eða)
röntgenmyndatöku (ásamt röntgengreiningu), einnig verði svæfingar
aðallega í umsjá eins læknis og síðar physiotheraphy.
Við nánari verkaskiptingu í chirurgie annars vegar og medicine
hins vegar virðist t. d. eðlilegt, að yfirlæknir taki að sér meiri háttar
kirurgi, en í stöku tilfellum framkvæmi annar læknir vandaminni að-
gerðir og allir þeirra annist „chirurgia minor“ jöfnum höndum. Sem
dæmi um verkaskiptingu í medicin mætti nefna, að einn læknir taki
að sér, í flestum tilfellum, meðferð nýrnasjúkdóma og meltingarsjúk-
dóma, annar læknir annist svæfingar og stundi „akut“ hjartasjúkdóma.
Allir læknar skipti með sér að annast sjúklinga með pyelonephrita,
pneumoni, bronchitis o. fl., og sé þá einkum farið eftir því, hver leggur
slíka sjúkhnga á sjúkrahúsið, hvort heldur er „akut“ eða af biðlista.
Áherzlu ber að leggja á, að hvert einstakt tilfelli sé rætt af lækn-
um sameiginlega, og ef ágreiningur verður um meðferð, þá skal leita
álits sérfræðings í viðkomandi grein (símleiðis), ef einhver læknanna
óskar þess. Yfirlæknir breytir ekki meðferð, sem annar læknir hefur
byrjað á, nema hann geri viðkomandi lækni grein fyrir því, að breyt-
ing á meðferð sé nauðsynleg og útskýri rök fyrir henni. Sama gildir
að sjálfsögðu um eyktalækni. Ef breyta þarf aðferð skyndilega, án þess
að tóm gefist til þess, að læknar ræði breytingu, þá ber að skýra hlut-
aðeigandi lækni frá því, svo fljótt sem unnt er.
Stofugang fari tveir læknar saman á morgnana og kynnist með-