Læknablaðið - 01.04.1977, Side 52

74
LÆKNABLAÐIÐ
skömmtum en litlum í hvert sinn, til að
spara sjúklingunum fé.
Þá er það og ljóst, að nokkur brögð
geta verið að því, að sjúklingar noti lyf,
sem gefin eru út á nöfn annarra.
Það verður að telja næsta ólíklegt ann-
að, en að allir læknar vilji stemma stigu
við, að sjúklingar þeirra verði ofneytend-
ur ávanalyfja.
Lyfjakort sjúklinga1 2 eru vissulega eitt
tiltækt ráð, en þá þyrfti að skylda þá, er
nota lyf, sem ávanahætta stafar af, til að
bera slíkt kort.
Hvort þessi tilraun, sem hér hefur verið
lýst, hefur borið einhvern árangur, mun
væntanlega sjást, er unnið hefur verið
úr gögnum, sem þegar liggja fyrir, þar
sem sams konar athugun útgefinna lyf-
seðla átti sér stað nokkru eftir að læknar
höfðu fengið þær upplýsingar í hendur,
sem hér er lýst.
HEIMILDIR
1. Baldvinsson, K. Lyfjakort sjúklinga. Lœkna-
blaðiÖ 57, 276. 1971.
2. Árnason, G. Upplýsingamiðlun i heilbrigðis-
kerfinu. LceknablaðiÖ 61, 29. 197?
Bréf heilbrigðisyíirvalda
Hr. læknir.
Með kerfisbundinni könnun, sem gerð var
á lyfjaávísunum lækna, á helztu tegundir
svefnlyfja og róandi lyfja I nóvember 1974,
hefur fengizt gott yfirlit um ávísanir til ein-
stakra aðila á lyfjum þessum, I þeim mánuði.
Að sjálfsögðu er öllum læknum Ijóst, hver
hætta er fyrir hendi á ofneyzlu þessara
lyfja og hverjar afleiðingar hún getur haft.
Það hefur þvi orðið að ráði af hálfu land-
læknis og lyfjamáladeildar Heilbrigðisráðu-
neytisins að setja ákveðin mörk við það,
sem kallað er eðlilegur, mánaðarlegur há-
marksskammtur fyrir hvern einstakling af
þeim lyfjum, sem hér um ræðir.
Til þess að kannanir sem þessar geti orð-
ið að gagni, er nauðsynlegt að dreifa þeim
upplýsingum, sem fengizt hafa, til heimilis-
lækna viðkomandi, svo og til annarra lækna,
er gefa hinum sama lyf af umræddu tagi.
Með tilliti til þeirrar ávanahættu, sem
lyfjunum fylgir, hlýtur að vera æskilegt, að
einungis heimilislæknir og sérfræðingur,
sem hefur sjúkling hans til tímabundinnar
meðferðar, ávísi á lyf þessi, en sérstök
hætta er á því, að ávanabundnir aðilar gangi
milli lækna til að fá ávísanir á lyf þessi.
Hinir eðlilegu, mánaðarlegu hámarks-
skammtar eru sem hér segir:
1. Tablettae mebumalnatrii og tabl. mebally-
mali, 60 töflur @100 mg = 6 g.
2. Tablettae diazepami (Valium, Stesolid)
@ 10 mg, 100 stk. = 1 g.
3. Tablettae Mogadon (nitrazepam) @ 5 mg,
100 stk. = 500 mg.
4. Tablettae mebrobamati @ 400 mg, 100
töflur = 40 g.
5. Tablettae chlordiazepoxidi (Librium) @ 10
mg, 200 stk. = 2 g.
6. Caps. Nobrium @ 10 mg, 100 caps. — 1 g.
Þess má geta, að á undanförnum árum
hafa 10-12 einstaklingar látizt árlega vegna
ofnotkunar lyfja þessara, svo og vegna sam■
verkandi áhrifa lyfjanna og áfengis, og sér-
staklega ætti að vara þá, er lyf þessi hafa
undir höndum, við notkun lyfjanna og áfeng■
is samtímis.
Hér á eftir fylgja upplýsingar um sjúkl-
inga yðar, er hafa fengið hærri skammta i
mánuðinum en áður um ræðir, eða hafa
fengið fleiri en tvær tegundir lyfjanna, svo
og nöfn þeirra lækna, er hafa ávisað þeim.
Borgarlæknir