Læknablaðið - 01.07.1978, Síða 81

LÆKNABLAÐIÐ
151
prófi, en leggja í þess stað fram ritgerð
með rannsóknarniðurstöðum.
3.-5. ár: Þátttaka í sýnaskoðun og
kennslu í þeirri grein, sem stefnt er að sér-
hæfingu í. Allir námslæknar á þessu stigi
skulu jafnframt vinna að rannsóknarverk-
efni og gera grein fyrir niðurstöðum sínum
í námslok með ritgerð, sem er hluti af loka-
prófi í greininni. Þeir, sem stunda þennan
hluta námsins á íslandi, þurfa að sækja
námskeið eða stunda nám á erlendum
stofnunum samtals í eitt ár, áður en sér-
fræðingsviðurkenning fæst.
Námslok og sérfræðiviðurkenning
Sérfræðipróf eða viðurkenning frá helstu
viðskiptalöndum íslands í læknisfræði skal
gilda á íslandi. Meinafræðingar, sem ljúka
ekki námi erlendis, skulu eiga þess kost að
taka lokapróf á íslandi. Sækja má um und-
anþágu frá lokaprófi og leggja í þess stað
fram safn ritgerða eða doktorsrit auk vott-
orðs tveggja meinafræðinga um hæfni um-
sækjanda í almennri sýnaskoðun.
Meinafræðiráð ákveður tilhögun prófa í
samráði við sérfræðiráð og kennara ein-
stakra greina. Sömu aðilar skulu sjá um
veitingu sérfræðileyfa í samráði við heil-
brigðisyfirvöld.
Kennslulið
Kennsla skal vera hluti af starfi allra
meinafræðinga, sem vinna á rannsóknar-
stofum, er annast kennslu í meinafræði.
Yfirkennari háskólans í hverri grein stjórn-
ar framkvæmd kennslunnar í samræmi við
gildandi reglur.
Stjórnun
Námið lýtur yfirstjórn sérfræðiráðs, en
meinafræðiráð sér að öðru leyti um skipu-
lagningu, samræmingu og stjórnun náms-
ins í samráði við kennara.
Meinafræðiráð skal skipað 9 fulltrúum,
einum frá hverri grein, einum frá Til-
raunastöð háskólans að Keldum og tveimur
úr hópi námslækna í meinafræði. Hver
fulltrúi er tilnefndur til 2ja ára í senn.
Meinafræðiráð setur sér starfsreglur, sem
eru háðar samþykki sérfræðiráðs.
Meinafræðiráð annast:
1. Skipulagningu og samræmingu náms-
ins.
2. Eftirlit með lágmarksstaðli rannsóknar-
stofa, sem annast kennslu í meinafræði.
3. Stöðuga endurskoðun á fyrirkomulagi
námsins.
4. Ákvarðanir um fyrirkomulag prófa og
veitingu sérfræðileyfa.
5. Upplýsingasöfnun um fyrirkomulag
framhaldsnáms og sérfræðiprófa í öðr-
um löndum.
6. Myndun tengsla við vísinda- og
kennslustofnanir í öðrum löndum til
þess að greiða götu íslendinga til
framhaldsnáms erlendis.
7. Öflun viðurkenningar á íslenskum á-
fangaprófum erlendis.
8. Tilnefningu dómenda til þess að meta
vísindastörf og vísindarit.
9. Mat á nýliðunarþörf einstakra meina-
fræðigreina.
10. Upplýsingamiðlun og ráðgjafaþjónustu
fyrir heilbrigðisyfirvöld.
Byrjunarfjöldi námsstaða
Búast má við, að heilbrigðisþjónustan
haldi áfram að þróast þannig, að þörf fyrir
meinafræðinga aukist verulega. Ennfrem-
ur er líklegt að þeim læknum fjölgi, sem
stunda jöfnum höndum meinafræði og klín-
íska vinnu. Þá þarf að gera ráð fyrir þjálf-
un í meinafræði fyrir lækna, sem ætla að
vinna að rannsóknarverkefnum.
Lagt er til, að vefjafræði, lífefnafræði og
bakteríufræði hafi fyrst um sinn stöður
fyrir 3 námslækna hver grein, en blóð-
frumufræði, veirufræði og ónæmisfræði 2
námsstöður hver grein. Þessi stöðufjöldi
skal endurskoðast á 3ja ára fresti m.t.t.
breyttra þarfa einstakra greina.
Nýliðunarþörf
Lönd Evrópu og Norður Ameríku eru
lang flest sjálfum sér nóg að því er varðar
framhaldsmenntun í læknisfræði. Nær allir
unglæknar í þessum löndum stunda þess
vegna framhaldsnám í heimalöndum sín-
um, og nám erlendis takmarkast venjulega
við námskeið eða stuttar kynnisferðir. Við
slíkar aðstæður takmarkast nýliðun ein-
stakra greina að verulegu leyti af fjölda
námsstaða, sem stofnað er til fyrir hverja
grein.