Læknablaðið - 15.08.1987, Qupperneq 47

LÆKNABLAÐIÐ
229
undirbúnings. Aðsteðjandi vandi vegna
offjölgunar lækna er því ekki skammtímamál.
Nú eru teknir 36 læknastúdentar á ári í
læknadeild Háskóla íslands, en takmarkanir í
deildina miðast við könnun, sem gerð var fyrir
nokkrum árum, á þeim fjölda sem unnt væri að
mennta til hlítar á hverju ári inni á sjúkrahúsum
og annars staðar.
Markmið Háskóla íslands, og þar með
læknadeildar, er að skapa nemendum besta
mögulega menntun og aðstöðu til akademísks
uppeldis hvað varðar kennslu og rannsóknir.
Breytingatillögur og ákvarðanir miða við bestu
möguleika til náms og verkþjálfunar, en einnig
verður að taka mið af framhaldsnámi, símenntun
og nauðsyn á upplýsingum og námsráðgjöf.
íslensk stjórnvöld hafa skuldbundið sig til að
uppfylla þau markmið sem Sameinuðu þjóðirnar
hafa sett varðandi áætlun um »Heilbrigði fyrir
alla árið 2000«. Þau markmið opna vafalaust
nýjar leiðir fyrir lækna, bæði í nýjum störfum,
stjórnun og fræðslu. Með tilliti til þess og fleiri
þátta stendur yfir endurskoðun á námsefni í
læknadeild. Þar er reynt að taka mið af
fyrirsjáanlegum breyttum aðstæðum. Læknar
geta tekið að sér kennslu og ýmis sérfræðistörf
sem þeir hafa ekki sinnt hingað til. Ennfremur
geta læknar sinnt ýmsum verkefnum sem tengjast
heilsufarsmarkmiðum Sameinuðu þjóðanna.
Innan læknadeildar verður að meta væntanlega
þörf fyrir lækna og hvers konar menntun læknar
hafa þörf fyrir. Jafnframt verður að byggja
námsefni og kennslu á ákveðnum kröfum sem litt
breytast.
Læknar ættu að hafa áhrif á námsval nemenda
innan sem utan læknadeildar. Það er skylda
Iækna að upplýsa nemendur um atvinnuhorfur að
loknu námi. Hins vegar ber Læknafélagi íslands
og læknum að vara við því að túlka forspá um
atvinnuhorfur of bókstaflega og samþykkja of
harða takmörkun til náms, án þess að benda á
aðra valkosti.
María Sigurjónsdóttir sagði, að á næstu árum
verði útlitið svartara í atvinnumálum unglækna
en verið hefði áður.
Unglæknar hafa mikið rætt framtíðarhorfur og
sett fram tillögur um leiðir til úrbóta, þær fela
m.a. í sér:
- Aðstoðarlæknisstöður verði settar upp á
heilsugæslustöðvum, það stuðlar að uppbyggingu
í heilbrigðiskerfinu og takmarkar gífurlegt
vaktaálag sem heilsugæslulæknar þurfa að búa
við einkum úti á landi.
- Aðstoðarlæknisstöðum á sjúkrahúsum verði
fjölgað, en víða vinna læknar allt að tvöfaldri
yfirvinnu, sem engan veginn getur talist eðlilegt. í
tengslum við hóflegra vinnuálag og fleiri stöður
verði grunnlaun lækna hækkuð verulega.
- Fjölgað verði námsstöðum fyrir reynda
aðstoðarlækna, og gæti það hugsanlega tengst
auknu sérnámi lækna innanlands.
- Kennurum í læknadeild verði gert kleift að sinna
betur klínískri kennslu og jafnframt verði
minnkuð við þá önnur vinna á sjúkrahúsum.
Unglæknar hafa áhyggjur af samstöðuleysi
lækna, lítil samstaða er í kjaramálum og
innbyrðis andstæður hafa birst bæði á milli
heilsugæslulækna og sérfræðinga og
aðstoðarlækna og sérfræðinga, það er því ekki
víst að læknar geti leitað sameiginlegra úrræða í
atvinnumálum. Læknar þurfa að gæta þess, að
Hatldór Halldórsson, Ólafur Steingrímsson,
Viðar Hjartarson og Árni Björnsson.