Læknablaðið - 15.11.1990, Blaðsíða 18

440
LÆKNABLAÐIÐ
þvagteppu eftir aðgerð á forhúð, hitt var lagt
inn til öryggis vegna sögu um flogaveiki.
Ekki er hægt að draga neinar ályktanir
af svo fáum sjúklingum, en algengustu
innlagnarástæður barna eru taldar nokkuð
líkar og hjá fullorðnum (5). Báðir sjúklingar
innlagðir vegna brjóstverkja voru útskrifaðir
tveimur dögum seinna.
í ljós kom að tímalengd aðgerðar var lengri
hjá þeim sem innlagðir voru en meðaltal
hópsins. Það er einnig í samræmi við það
sem aðrir hafa fundið, en Gold et al (4)
töldu að fjórfalt meiri líkur væru á innlögn ef
aðgerð tæki lengri tíma en eina klukkustund.
Algengara mun vera að sjúklingar séu lagðir
inn af deildum sem eru í beinum tengslum
við spítala en af sjálfstæðum læknastöðvum.
Þaðan eru aðeins lagðir inn þeir sem haldnir
eru meiriháttar aukaverkunum (3,4).
Af deyfingum voru aðeins taldar meiriháttar
deyfingar. Þótt utanblasts- og mænudeyfingar
séu oft taldar öruggari aðferðir við eldri
sjúklinga, þá er ýmislegt sem mælir
á móti þeim við ferlivistarsjúklinga.
Tíðni höfuðverkja eftir mænudeyfingu er
hærri hjá yngra fólki en þeim eldri, og
utanblastsdeyfingar eru tímafrekar. Ennfremur
þarf sjúklingur að vera búinn að fá fullan mátt
í fætur og stjórn á þvaglátum áður en hann fer
heim, og það getur tekið langan tíma (6).
Oftast var svæfing innleidd með própófól.
Astæðan er einkum sú að sjúklingar eru
tilbúnir til heimferðar fyrr en þeir sem fá
pentótal (7). Þrír sjúklingar voru lagðir
inn vegna þess að þeir voru illa vaknaðir.
Ástæðan fyrir því var sú, að aðgerð seinkaði,
og í stað þess að senda sjúklingana heim án
aðgerðar, var ákveðið að leggja þá inn yfir
nótt. Þeir voru allir útskrifaðir daginn eftir.
Ekki voru greindar neinar innlagningarástæður
sem rekja mætti beint til eins svæfingalyfs
frekar en annars.
Hugmyndin með þessari könnun var að
kanna samsetningu þess hóps sjúklinga sem
komu í svæfingu fyrir ferlivistaraðgerðir á
Landakotsspítala 1989, hversu margir þeirra
hefðu verið innlagðir og hvers vegna. Ljóst er
að þessar aðgerðir eru öruggar, og vandamál
sem krefjast innlagnar koma sjaldan fyrir.
HEIMILDIR
1. Davis JE. The Major Ambulatory Surgical Center and
how it is developed. Surg Clin North Am 1987; 67:
672-3.
2. ASA (1963). New Classification of physical status.
Anesthesiology 1963; 24:111.
3. Meridy HW. Criteria for selection of ambulatory
surgical patients and guidelines for anesthetic
management. Anesth Analg 1982; 6: 921-6.
4. Gold BS, Kitz DS, Lecky JH, Neuhaus JM.
Unanticipated Admission to the Hospital Following
Ambulatory Surgery. JAMA 1989; 262: 3008-10.
5. Patel RI, Hannallah RS. Anesthetic complications
following Pediatric Ambulatory Surgery: A 3-year
Study. Anesthesiology 1988; 69: 1009-12.
6. Clarke GA, Power KJ. Spinal anesthesia for day case
surgery. Ann R Coll Surg Engl 1988; 70: 144-6.
7. Johnston R, Noseworthy T, Anderson B, Konopad E,
Grace M. Propofol Versus Thiopental for Outpatient
Anesthesia. Anesthesiology 1987; 67: 431-3.