Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 15.11.1990, Blaðsíða 44

Læknablaðið - 15.11.1990, Blaðsíða 44
464 LÆKNABLAÐIÐ ÁHRIF SÝKLALYFJA Á DNA MYNDUN OG ÖRSJÁRGERÐ BAKTERÍA MEÐAN Á EFTIRHRIFUM STENDUR Magnús Gottfreðsson, Helga Erlendsdóttir, Ragnhildur Kolka, Aðalsteinn Guðmundsson, Sigurður Guðmundsson. Lyflækningadeild og sýklarannsóknadeild Borgarspítala. Rannsóknastofa Háskólans í líffærafræði. Eftirhrif sýklalyfja (postantibiotic effect, PAE) er tímabundin vaxtarstöðvun baktería sem kemur fram eftir að sýklalyf eru horfin af sýkingarstað. Þessi vaxtarstöðvun er mislöng eftir því hvaða bakteríur og lyf eiga í hlut. Flest sýklalyf geta valdið eftirhrifum hjá Gram-jákvæðum bakteríum, en hjá Gram-neikvæðum bakteríum koma eftirhrif einungis fram eftir lyf sem verka á prótein- og/eða kjamasýruframleiðslu, en /3-lactamlyf valda ekki eftirhrifum hjá þessum hópi baktería. Einnig hefur verið sýnt fram á að bakteríur eru í mörgum tilfellum næmari fyrir átfrumuvirkni meðan eftirhrif vara (postantibiotic leukocyte enhancement, PALE). Hin síðari ár hefur áhugi manna á eftirhrifum sýklalyfja farið vaxandi því talið er að aukin þekking á þessum þætti í samspili baktería og sýklalyfja geti haft áhrif á skömmtun lyfjanna, sér í lagi tímalengd milli gjafa. Orsakir eftirhrifa eru ekki þekktar. Sýnt hefur verið fram á að þau skýrast ekki af sýklalyfjum í lágri þéttni á sýkingarstað. Til að komast nær orsökum þessarar tímabundnu vaxtarhömlunar höfum við bæði kannað DNA myndun og útlitsbreytingar baktería meðan á eftirhrifum stendur eftir gjöf mismunandi sýklalyfja. Rannsakaðar hafa verið bæði Gram-jákvæðar og Gram- neikvæðar bakteríur (S. aureus, E. coli og P. aeruginosa). Bakteríumar voru merktar með 'H-thymidine eða 'H- adenine í 10 mínútur með reglulegu millibili. Með þessum athugunum höfum við þróað nýja aðferð til að meta eftirhrif og hefur hún sýnt góða fylgni við viðurkenndar aðferðir (r=0,988 fyrir E. coli og r=0,831 fyrir S. aureus). Einnig höfum við sýnt fram á að DNA myndun er lítil í upphafi eftirhrifa eftir flest sýklalyf að ciprofloxacini undanskildu. Þegar eftirhrifum sleppir eykst DNA myndunin og helst í hendur við frumufjölgun. Með rafeindasmásjá hafa verið greindar breytingar á örsjárgerð bakteríanna sem eru sértækar eftir þvf hvaða lyf hafa verið gefin. Þessar athuganir benda til þess að orsakir eftirhrifa séu mismunandi eftir því hvaða bakteríur og lyf eiga í hlut. FRUMSÝKING AF CYTOMEGALOVEIRU OG MAGASÁR í HEILBRIGÐUM EINSTAKLINGI - SJÚKRATILFELLI Gunnar Guðmundsson, Davíð O. Arnar, Ásgeir Theodórs, Gunnar Valtýsson, Ásbjörn Sigfússon, Jón G. Jónasson. Lyllækningadeild St Jósefsspítala Hafnarfirði, Rannsóknastofa Háskólans í ónæmisfræði, Rannsóknastofa Háskólans í líffærameinafræði. Cytomegaloveiru (CMV) sýkingar em algengar og meira en 50% fullorðinna hafa mótefni gegn veirunni. Algengast er að sýkingin sé einkennalaus. Einnig er vel þekkt eitlasóttarlík mynd sem stundum er með einkennum frá mörgum líffærakerfum. CMV sýkingar eru algengar í meltingarvegi hjá ónæmisbældum, til dæmis sjúklingum með alnæmi og líffæraþegum, en fáum tilfellum hefur verið lýst hjá sjúklingum með eðlilegt ónæmiskerfi. Fjömtíu og tveggja ára gömul kona var lögð inn með sex daga sögu um uppköst og verki í uppmagálssvæði með leiðni aftur í bak. Hún hafði áður verið hraust og aldrei fengið blóðgjöf. Hún fæddi heilbrigt bam 10 mánuðum fyrir innlögn. Við skoðun var kviður mjúkur en bein þreifieymsli í uppmagálssvæði. Engin lifrar- né eitlastækkun fannst. Speglun af efri meltingarvegi leiddi í ljós þrjú sár í maga. Tekin vom vefjasýni úr jöðrum sáranna. Vefjagreining með venjulegri HE litun staðfesti sár og í kirtilþekjufrumum í slímhúð magans og í einstaka frumum í eiginþynnu slímhúðar sáust CMV innlyksur. Blóðrannsóknir sýndu eitlafrumudreyra með frábrigðilegum frumum og IgM mótefni gegn CMV sem ekki vom til staðar 17 mánuðum áður. ítarlegar rannsóknir á ónæmiskerfi voru eðlilegar. Sjúklingur svaraði vel meðferð með H2-blokka og útskrifaðist við góða líðan. Speglun af efri meltingarvegi mánuði síðar sýndi að sárin voru gróin en enn sáust CMV innlyksur í vefjasýnum úr magaslímhúð. Endurteknar ónæmisfræðilegar rannsóknir og speglun af efri meltingarvegi sjö mánuðum eftir útskrift vom eðlilegar. Sjúklingurinn hafði þá verið einkennalaus frá útskrift. Fáum tilfellum af CMV sýkingum í meltingarvegi heilbrigðra hefur verið lýst og hjá fæstum þeirra hefur verið lýst ítarlegri rannsókn á ónæmiskerfi. Nokkur tilfelli eru frá því fyrir daga HIV mótefnamælinga. Sumir höfðu fengið blóðgjöf. Við höfum aðeins fundið tvö tilfelli þar sem sermisvendingu er lýst eins og hjá okkur. Það er óljóst hvort CMV valdi sárum í meltingarvegi eða hvort hún setjist í sár sem eru til staðar fyrir. Það að sýkingin var virk á sama tíma og sárin koma fyrir bendir til að veiran gæti hafa valdið sárunum. Ef CMV innlyksur sjást í vefjasýnum frá meltingarvegi ætti það að vekja gmn um ónæmisbælingu. En eins og þetta tilfelli sýnir geta CMV sýkingar komið fyrir í meltingarvegi heilbrigðra einstaklinga en eru þó afar sjaldgæfar. KÖNNUN Á ÞÉTTNI FRÚKTÓSAMÍNA OG HbAl í BLÓÐI HEILBRIGÐRA OG SYKURSJÚKRA Magnús Valdimarsson, Ástráður B. Hreiðarsson, Sigurður H. Sigurðarson, Matthías Kjeld. Rannsóknarstofan í Domus Medica, göngudeild sykursjúkra Landspítala. Frúktósamínpróf er nýleg aðferð til mælinga á sykurbundnum sermispróteinum. Frúktósamín samanstanda af flokki sermis - og vefjapróteina. Myndun þeirra er óensýmhvatað tveggja skrefa hvarf þar sem glúkósi og amínóhópar próteina hvarfast og mynda sykurbundin prótein á svipaðan hátt og á sér stað við myndun sykurbundins blóðrauða (HbA 1). Þar sem niðurbrotstími frúktósamína er mun styttri (1-3 vikur) en HbAl (u.þ.b. 120 dagar) endurspeglar þéttni frúktósamína og HbA I í sermi stjómun blóðsykurs á mismunandi tímum, eða á fyrstu til annarrar viku á undan blóðtökunni fyrir frúktósamínin og allt að áttundu viku fyrir HbA 1. Frúktósamínmæling getur því verið mikilvæg viðbót við mælingu HbAl til mats á sykursýkisstjómun, til dæmis ef breyta þarf meðferð. Frúktósamínpróf hefur ýmsa kosti fram yfir HbAl mælingu. Prófið er ódýrara, fljótlegt í framkvæmd, hægt að beita meiri sjálfvirkni. Til að finna viðmiðunarmörk fyrir frúktósamín og til að kanna
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Læknablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.