Læknablaðið - 15.11.1990, Blaðsíða 23

LÆKNABLAÐIÐ
445
Oto-laryngologists
Pediatricians
Gynaecologists
Internists
Geriatricians
Psychiatrists
GPs
0 20 40 60 80 100
Percentage
S2 Disagree zz: No opinion ■■ Agree
Fig. 10. Answers to the following statement (Q54):
»General practice today includes tasks, which ought to
be handed over to other specialities«.
Percentage
E2Z3 Disagree tzzi No opinion ■■ Agree
Fig. 11. Answers to the following statement (Q55):
»Other specialities today include tasks, which ought to
be handed over to general practice«.
Percentage
Es Disagree tzz No opinion ■■ Agree
Fig. 12. Answers to the following statement (Q19): »A
pediatrician ought to be regarded as a general practitioner
for children and not as a specialist in a traditional sense«.
Table III. Total agreement scores according to different
specialities and statistical comparisons in statements in
fig. 7 (Q51), fig. 8 (Q52), fig. 9 (Q53), fig. 10 (Q54), fig.
11 (Q55) and fig. 12 (Q19).
Agreement scores
Q51 Q52 Q53 Q54 Q55 Q19
General Practitioners 86 18 0 6 98 3
Pediatricians 17*** 81*** 22*** 66*** 49*** 56***
Geriatricians 44* 50 13 44* 69** 13
Gynaecologists 44*** 54** 13** 55*** 59*** 44***
Psychiatrists 24*** 82*** 4 32*** 62*** 47***
Oto- laryngologists 37*** 77*** 22*** 73*** 52*** 32***
Internists 58* 50* 5 38** 53** 31**
*p<0,05; **p<0,01; *‘*p<0,001 compared to General Practitioners
mikilvægi tilvísana og þörfina á því að »stýra
sjúklingaflæðinu« í heilbrigðiskerfinu. Nefnt
hefur verið að skoðanir séu skiptar meðal
heimilislækna hér á landi um tilvísanakerfi,
sem kveður á um aðgang fólks að öðrum
sérfræðingum (8). Þessar niðurstöður benda
hins vegar til þess, að heimilislæknar séu
mjög einhuga í þessu máli.
Heimilislæknar telja að þeir eigi frekar
en læknar í öðrum sérgreinum að annast
fyrstu greiningu á öllum sjúklingum öðrum
en bráðatilfellum. Þetta er í samræmi við
hugmyndafræði greinarinnar (9,10). Háls-,
nef- og eymalæknar eru greinilega andvígir
þessari skoðun. Hugsanlegt er að skýringin
sé sú að hér er um að ræða sjúklingahóp,
sem báðar þessar sérgreinar fást við, það
er að segja sjúklingar með eymabólgur og
sýkingar í efri öndunarvegum. Sérfræðingar,
aðrir en heimilislæknar, hafna tilvísunarskyldu
nær algjörlega og er það í samræmi við fyrri
skoðanir sem þeir hafa látið í ljósi innan
fagfélaganna. Skýringar á þessari afstöðu geta
verið margskonar, til dæmis stjómmálalegs
eðlis á þann veg, að samkeppni eigi að ríkja
innan stéttarinnar og að sjúklingar eigi að hafa
fullt frelsi til þess að velja og hafna. Einnig
getur hér verið um fjárhagslegan ávinning að
ræða. I rannsókninni er reynt að athuga hvort
um faglegan ágreining sé að ræða. Svo virðist
sem margir sérfræðingar telji heimilislækna
ekki hæfa til þess að sinna frumheilsugæslu