Læknablaðið - 15.08.1992, Blaðsíða 28

236
LÆKNABLAÐIÐ
University Hospital í New York, Mayo Clinic
í Rochester eða Cleveland Clinic í Ohio, svo
eitthvað sé nefnt.
Sjúklingar í öðrum löndum, sem hafa efni á
og möguleika til að leita sér læknishjálpar
annarsstaðar en í heimalandi sínu, fylgja
trúlega sömu lögmálum, þ.e. þeir leita
lækna sem hafa nafn og þeir leita til
lækningastofnana sem hafa nafn.
AÐ FLYTJA INN SJÚKLINGA OG
LÆKNA
Undanfarna daga hef ég líka séð ýjað að því
í blöðum, að við ættum ekki bara að flytja
inn sjúklinga, heldur ættum við líka að flytja
inn lækna og hafa lýtalæknar sérstaklega
verið nefndir í þessu sambandi. Þessir læknar
ættu þá væntanlega að fá aðstöðu fyrir sig og
sjúklingana sína á lokuðu sjúkradeildunum
okkar og íslenskir sérfræðingar fengju þá
hugsanlega að njóta einhverra mola, sem falla
kynnu af borðum þessara höfðingja. Þetta
hljómar illa, en þar með er ekki sagt að ekki
sé hugsanlegt að fá útlendinga til að leita sér
lækninga hér á takmörkuðum sviðum, og hafa
bæði lýtalækningar og hjartaskurðlækningar
verið nefndar í þessu sambandi. Líklegast er
þó, að sá markaður muni einna helst tengjast
náttúrulækningum. En til þess að laða hingað
sjúklinga nægir íslenskum læknum ekki
sæmileg menntun og góð tæki og tól, heldur
þurfa þeir líka að hafa nafn, og meðan við
ekki eigum alvöru háskólaspítala get ég ekki
séð, hvemig það má verða.
Margt bendir til, að innan fárra ára verðum
við orðinn hluti af Stór Evrópu. Þá munu
íslenskir læknar hljóta rétt til að starfa í
öllum þeim Evrópulöndum, sem eru hluti
af þessari Stór Evrópu. En það eru fleiri
lönd en Island, senr búa við offramleiðslu á
læknum, og samkeppnin innan Stór Evrópu
verður hörð. Þar munu gilda þau lögmál, og
þau lögmál ein, að sá einn getur búist við
frama sem er betri en hinir. Hvað sem líður
einkavæðingu og hvað sem líður innflutningi
á sjúklingum er ljóst, að meðan íslensk
læknavísindi hafa ekki á sér alþjóðlegan
stimpil sem gæðavara, verða fáir til að sækjast
eftir þeim, en leiðin til að öðlast slíkan stimpil
er ekki að herða á innbyrðis samkeppni og
dreifa íslenskri læknisfræði útum víðan völl.
Leiðin er að taka höndum saman og efla alla
þætti hennar með því að samhæfa hlutverk
íslenskra lækningastofnana þannig, að þær
virki í lækninga- og vísindalegu tilliti senr
ein sterk heild, sem getur borið sig saman við
hliðstæðar starfsheildir í öðrum löndum.
Árni Björnsson, yfirlœknir
Upphaflega flutt sem erindi í febrúar 1992.