Kjarninn - 07.11.2013, Síða 79

03/04 kjarninn dómsmál
Stefndi mátti líta svo á, að með tilkynningunni væri áfrýjandi
einhliða að fella niður afleiðusamningana og lýsa því yfir
að framvegis myndi hann hvorki efna samningana af sinni
hálfu né ætlast til efnda af hálfu stefnda.“
Miklir hagsmunir
Lífeyrissjóðir áttu mikilla hagsmuna að gæta þegar kom að
gjaldmiðla- og vaxtasamningum við fallna Lands bankann.
Samtals greiddu þeir bankann á annan tug milljarða
króna, að teknu tilliti til skuldajöfnunar. Í tilkynningu frá
Landssamtökum lífeyrissjóða, sem birt var á vef lands-
samtakanna, segir að fyrrnefndur dómur hafi ekki breytt
því mati að skynsam legast hafi verið að semja um uppgjör
á samningunum eins og gert hafi verið. Í því uppgjöri var
miðað við gengisvísitöluna 175.
Tilkynningin frá Landssamtökum lífeyrissjóða fer hér á
eftir: Dómurinn í máli Norvikur hf. er um samtvinnaða vaxta- og
gjaldmiðlaskiptasamninga sem gilda áttu 2-3 ár fram yfir hrun.
Dómurinn byggir einkum á því að vanefndir bankans á greiðslum
hans skv. vaxtaskiptahluta samninganna hafi gefið stefnda rétt-
mæta ástæðu til að skilja tilkynningu sem hann og margir aðrir
fengu frá bankanum þannig að samningarnir væru felldir niður.
Aðgerðaleysi bankans hafi ýtt undir þann skilning. Rétturinn
leggur áherslu á lengd samninganna í þessu sambandi.
Ĉ 0HJQL²DIDŮHL²XVDPQLQJXPO¯IH\ULVVMµ²DYL²/%,YDU
framvirkir skiptasamningar með gjaldeyri með nokkurra
mánaða gildistíma. Flestir voru með gjalddaga á árinu 2008
en nokkrir á fyrstu mánuðum ársins 2009. Þessir samningar
kölluðu ekki á sýnilegar efndir af hálfu bankans með sama
hætti og samningar Norvikur. Dómurinn hefði því ekki
verið fordæmisgefandi um þá samninga.
Ĉ Lífeyrissjóðirnir áttu sameiginlega í viðræðum við stjórn-
völd og alla bankana um stöðu gjaldmiðlasamninganna
VWUD[¯RNWµEHU RJ£IUDPHƀLUÀD² 8PIDQJYL²VNLSWD
lífeyrissjóða við banka er slíkt að stjórnendur þeirra og
I¸OOQXEDQNDQQDKOXWXD²U¨²DXSSJM¸UVP£OŮMµWWHƀLU
fall bankanna og láta reyna á innheimtu eða samninga.
„Umfang við-
skipta lífeyris-
sjóða við banka
er slíkt að stjórn-
endur þeirra og
föllnu bankanna
hlutu að ræða
uppgjörsmál
fljótt eftir fall
bankanna og
láta reyna á
innheimtu eða
samninga.“