Kjarninn - 27.03.2014, Page 84

03/03 kJaftæði
var. Hún verður bara verri og verri, svona eins og maður
fær lag á heilann því maður kann ekki alveg textann og
það límist bara fastar og fastar – nokkurs konar heilakláði.
Senurnar eru lengri en þær voru í alvörunni og stundum
slær höfuð mitt þessu saman við framlag Wow Air til Harlem
Shake-æðisins. Ég vona að eitthvað megi skrifa á mistök í
vinnslu: Það sem átti sér stað var að fólki var sagt að dansa,
án þess að tónlist væri spiluð, og svo var lagið Happy sett
undir. Ég held að uppáhalds/mest hræðilegt sé dansspor
utanríkisráðherra sem minnir á Robin Thicke, að reyna að
grænda með brjósklos. Viðbrögð/dansspor Eyglóar Harðar-
dóttur mætti kalla „flúið undan dirty weekend-túristanum án
þess að móðga hann mjög mikið“.
Ég fann hvernig væntingar mínar til þessa fólks lækkuðu
með hverju grínsporinu sem átti sér stað. Ráðamenn eru
taktlausir. Þarna var komin skýring á svo mörgu.
Ég skrifaði á öll internetin mín um að ég væri tilbúin
að gefa þessu aumingjans fólki danskennslu. Engin svörun
nema lol hér og lol þar. Mér var alvara. Fólkið þarf meiri
jarðtengingu, að dilla sér og tralla saman, já og bara aðeins
að losa um lútherskar mjaðmirnar. Þetta snýst líka um mörk
– líkamleg og félagsleg. Hversu lengi er fyndið og krúttilegt
að stíga á tær og hvenær er það hreinn dónaskapur og
tillitsleysi?
Lífið er ekki Macarena – taktur snýst ekki um að marsera
eða dansa nákvæmlega eins, heldur að lesa í hreyfingar
annarra og leika sér í kringum þær. Hlustun og svörun
eru lykilorð. Við sleppum fram af okkur beislinu þegar við
dönsum, en takturinn passar að við séum ekki að meiða
neinn meðan á því stendur. En það er von. Á meðan alls
konar taktleysi ríkir úti um allt hittist risastór stomp-
hljómsveit á Austurvelli reglulega og spilar – en fáir hlusta
og grænda með. #Twerkfall.