Nýjar kvöldvökur - 01.06.1929, Qupperneq 22

72
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
sneri sjer kuldalega að gesti sínum.
»Nú?«
Svörtu augun hans gneistuðu undir
gráum brúnunum.
»Jeg verð að biðja yður afsökunar«,
mælti Norvin. »Mjer þætti vænt um, ef
þjer vilduð reyna að skilja hvernig á
þessu stendur«.
»Með tilliti til þess, hve ant þjer látið
yður um frændkonu mína, var það mjög
óheppilegt, að þjer skylduð velja þennan
stað og tíma fyrir — hm, æfintýri yðar«.
»Rjett! Jeg var einmitt að hugsa um
hvernig jeg gæti hlíft ungfrú Warren við
þessi óþægindi«.
»Jeg er hræddur um, að það sje ómögu-
legt. Hún verður að fá að vita sannleik-
ann«.
»Hún má ekki vita neitt — má ekkert
gruna«.
»Herra!« mælti gamli maðurinn, »jeg
og kona mín getum engan þátt tekið í
ástaræfintýrum yðar. Myra Nell er of vel
upp alin til þess að reiðast yfir fram-
komu yðar; skiftir engu máli um tilfinn-
ingar hennar gagnvart yður.«
Norvin roðnaði og skammaðist sín alt
í einu fyrir sig. Hann gæti áreiðanlega
trúað þessari heiðarlegu, gömlu sál fyrir
sumu af því, sem skeð hefði. Þegar hann
hefði svæft samviskuna mundi æra hans
banna honum að minnast á málið sem
hann (Norvin) snerti.
»Jeg held, að þjer skylduð þetta betur,
ef þjer hlustuðuð á skýringu mína« mælti
hann. »Jeg get ekki sagt yður alt, því til
þess hefi jeg engan rjett. En þjer vitið
ef til vill, að jeg er í 50 manna ráðinu?«
»Já.«
»En þjer vitið hvað stórt það viðfangs-
efni er, sem jeg hefi tekið að mjer að
ráða framúr.«
»Ef til vill ekki.«
»Hversu alvarlegt það er, getið þjer ef
til vill skilið, þegar jeg segi yður að jeg
hefi ákveðið að mæta sömu örlögum og.
Donnelly.«
Gamli maðurinn hrökk saman.
»Jeg kem víða og afla mjer upplýsinga
frá ýmsum. Það var í þeim tilgangi sem
jeg heimsótti ungfrú Fabrizi.«
»Jeg skil þetta ekki.«
»Hún er Sikileyingur. Hún veit margt,
sem gæti verið mjer og nefndinni til
mikillar hjálpar. Það var nauðsynlegt, að
jeg fengi að tala við hana aleina og í
leyni. Kæmist það upp, gæti það ef til
vill kostað hana lífið«.
Kreolinn breytti þegar framkomu.
»Segið ekki meira. Jeg treysti því, að
þjer sjeðuð heiðursmaður og bið yður af-
sökunar á grun mínum«.
»Má jeg treysta því, að þjer varðveitið
leyndarmál mitt?«
»Varir mínar skulu vera innsiglaðar«.
»En þetta bjargar okkur ekki út úr
klípunni. Jeg get ekki sagt frú La Bran-
che og Myra Nell það, sem jeg hefi sagt
yður«.
»Þjer leysið mig einhverntíma frá
þagnarloforði mínu; er ekki svo?« spurði
gamli maðurinn mjög áfjáður.
»Áreiðanlega. Undir eins og við höfum
sigrað La Mafia«.
»Þá skal jeg ljúga yðar vegna og með-
ganga síðar. Jeg hefi aldrei logið að konu
minni nema við einstaka tækifæri«.
Hr. La Branche hneggjaði ánægður.
»Og það bara um smámuni. Niðurstaðan
er fullkomið traust frá hennar hálfu.
Gæfusamt hjónaband! — En má jeg
spyrja yður fyrst: Spilið þjer piquet?«
»Já, jeg er allvanur því«, mælti Norvin
og var þá rjett að því komið að La Bran-
che faðmaði hann.
»Þjer eruð sendur af himnum«, mælti
hann. »Við eigum eftii*5daga af tímanum.
Við skulum spila 1 tíma eftir miðdegis-
verð og 2 tíma á kvöldin«. Litli maðurinn
horfði óttaslegin á Blake. — »Ef til vill