Nýjar kvöldvökur - 01.06.1929, Qupperneq 42

92
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
piparsveinn. Jeg bjóst ekki við neinu úr
þeirri átt, því að jeg vissi, að hann var
ákaflega sjervitur.
Jeg varð þessvegna alveg orðlaus af
undrun, þegar jeg kvöld nokkurt sá
gamla manninn koma inn á þakherbergið
mitt, hlamma sjer niður í eina hæginda-
stólinn, sem jeg átti og segja: »Viltu gera
mjer stóran greiða, Lionel?«
»Auðvitað, föðurbróðir«.
»Hlustaðu þá á: Einn af gömlu fjelög-
unum mínum, sem jeg er í mikilli þakk-
lætisskuld við, á eina dóttur, sem hann
vill endilega gifta. En það er ákaflega
erfitt. I fyrsta lagi er stúlkan alls ekki
girnileg og í öðru lagi ber faðirinn, sem
er auðugur, ekki traust til nokkurs
manns. IJann er hræddur um, að aðeins
sje sóst eftir peningum hans. Hann hefir
ráðfært sig við mig um þetta mál og þú
skalt nú heyra, hvað mjer hefir dottið í
hug. Þú ert besti drengur og ekkert sjálf-
byrgingslegur. Gifstu stúlkunni og jeg
læt þig fá hundrað þúsund franka. Hún
fær tvisvar sinnum það í heimanmund og
fjórum eða fimm sinnum eins mikið erf-
ir hún. Hvernig líst þjer nú á þetta?«
Einmitt um þetta leyti var jeg í svo
miklum vandræðum og þröng, að jeg
gleypti óðara við þessu.
»Já, kæri föðurbróðir«, svaraði jeg,
»jeg geng að þessu. Hvenær ætlar þú að
kynna mig þessari stúlku?«
»Þjer liggur talsvert á, en vertu nú ró-
legur. Jeg sagði þjer áðan, að þessi dótt-
ir vinar míns væri ekkert fríðleikskvendi,
en hún er þó engin herfa. Og hún hefir
ýmsa aðlaðandi eiginleika, sem maður
verður ekki strax var við. Hún er andrík
og mentuð og hefir næma rjettlætistil-
finningu. Ef þjer við fyrstu sjón sýnist
hún ekki aðlaðandi, gæti svo farið, að þú
yrðir ekki var við hina góðu eiginleika
hennar. En svo hef jeg fundið ráð við því.
Málflutningsmaðurinn, sem þú vinnur
hjá, hefir auðvitað síma?«
»Já, það hefir hann, föðurbróðir«.
»Og venjulega fer hann víst í rjettinn
seinni hluta dagsins?«
»Já, það gerir hann«.
»Ekkert er auðveldara en að komast í
kunningsskap við konuna þína tilvonandi
án þess að sjá hana. Þú sest bara við sím-
ann og spjallar dálitla stund við hana á
hverjum degi. Jeg er sannfærður um, að
eftir mánuð ertu orðinn bráðskotinn í
andríki hennar, ljettlyndi og óvenjulega
fallegu rödd«.
f neyð minni var jeg ákveðinn í að gera
alt, sem heimtað var af mjer, og tók jeg
því þessu tilboði frænda míns án þess að
depla augunum og þrýsti jafnvel hondi
hans með innilegu þakklæti.
Hann bætti við:
»Þú skalt biðja um: Miðstöð, þrettán,
núll, núll. Ungfrúnni verður gert aðvart
áður og bíður þín við símann. En í öllum
bænum, gleymdu ekki númerinu«.
»Nei, jeg ætla að skrifa það hjá mjer
undir eins. En, föðurbróðir....«
Án frekari skýringa yfirgaf föðurbróð-
ir minn mig og jeg stóð eftir mállaus af
undrun.
Eins og gefur að skilja svaf jeg illa um
nóttina. Með megnasta taugaæsingi beið
jeg næsta dag eftir því, að húsbóndi minn
færi í rjettinn, og varla var hann kominn
út úr dyrunum, þegar jeg hentist að sím-
anum.
Til allrar hamingju þurfti jeg ekki
neitt að bíða og eftirfylgjandi einkenni-
legt samtal hófst:
»HaIló! Er það miðstöð þrettán, núll,
núll ?«
»Já. Við hvern tala jeg?«
»Við mig«.
»Já, hver er mig?«
»Mig, Lionel, Justins er föðurbróðir
mmn«.