Nýtt Helgafell - 01.04.1957, Blaðsíða 11

FORSPJALL
5
inga eða að það ætti hér hlutverki
að gegna, er réttlæti hinn mikla
kostnað, sem í þyrfti að leggja- Allt
annað virðist hafa ráðið úrslitum: sú
skoðun, að íslendingar verði að
fylgjast með tímanum á þessu sviði
sem öðrum. Stórþjóðirnar hafa fengið
sjónvarp, frændþjóðirnar eru að fá
sjónvarp, þar af leiðandi verða Is-
lendingar að fá það líka fyrr eða síð-
ar. Þeir verða að dansa með, sýna,
að þeir séu ekki eftirbátar annarra
í tæknilegum framförum. Og sjá, seg-
ir stjórn útvarpsins, vér leiðum yður
inn í ríki framtíðarinnar
En hvers virði er þessi forysta út-
varpsins? Er það með þessu að leysa
sem bezt það hlutverk, sem því er
falið? Um ágæti sjónvarps hefur
verið deilt', hvar sem það hefur
náð fótfestu. Listrænt gildi þess hefur
mjög verið dregið í efa, enda er fjarri
því, að það hafi enn náð fullum
þroska. Svo mikið er þó víst, að það
er miklu erfiðara og kostnaðarsam-
ara að reka gott sjónvarp en gott
útvarp, sérstaklega yrði dýrt að gera
net sjónvarpsstöðva, er næðu til
hinna dreifðu byggða landsins, sem
mestan ávinning gætu haft af slíkri
dægradvöl. Hætt er við, að eina leið-
in til að ráða við sjónvarp hér á landi
væri að treysta að miklu leyti á er-
lent efni, og væri þá verr farið en
heima setið.
Einnig er á það að líta, að því fer
fjarri, að útvarpið hafi enn náð þeim
þroska, beizlað svo þá hæfileika,
sem völ er á til reksturs góðs útvarps,
að tímabært sé að nema ný lönd og
takast á hendur ný og vandasam-
ari verkefni. Og þetta á ekki aðeins
við um dagskrána heldur og ytri að-
búnað útvarpsins. Enn er það hús-
næðislaust og starfar við óviðunandi
þrengsli, sem dýrt verður úr að bæta.
Og enn verða íbúar heils landsfjórð-
ungs að una við hlustunarskilyrði,
sem telja má algerlega ófullnægj-
andi. Er ekki stofnsetning sjónvarps
við slíkar aðstæður beinn flótti frá
veruleikanum, tilraun til þess að slá
sig til riddara á hugsunarlausum
eltingarleik við nýjungar í stað þess
að leysa þau vandamál, sem brýn-
ust eru á líðandi stund?
LÍKLEGA HÁIR ekkert útvarpinu
meira en hið algera stefnuleysi, sem
virðist einkenna starfsemi þess. Það
telur sig ekki hafa efni á að greiða
svo vel fyrir dagskrárefni, einkum
frumsamið efni, að það eigi völ hins
bezta. Er því horfið í vaxandi mæli
að alls kyns þáttum, mjög misgóð-
um, þar sem upplestrar, hljómplötu-
leikur og samtöl eru burðarásinn.
Útvarpið gafst upp á að reka sinfón-
íuhljómsveit og blandaðan kór
vegna kostnaðar, en það telur sér
ekki ofviða að ráðast í sjónvarp.
Ekki skal sérstaklega um það sak ■
azt, þótt látið sé undan kröfum fjöld-
ans um létt útvarpsefni. Það á að
sjálfsögðu rétt á sér innan skynsam-
legra takmarka, en jafnvel á þessu
sviði verður að gera kröfur. Hið sí-
vaxandi flóð íslenzkra dægurlaga,
sem eflzt hefur mjög fyrir tilstyrk út-