Nýtt Helgafell - 01.04.1957, Blaðsíða 31

HAPPDRÆTTIÐ
25
og Bill fletti sundur miða sínum. Hann
var auður.
„Það er Tessie,“ sagði Summers og dró
niðri í sér. „Sýndu okkur miðann hennar,
BiU.“
Bill Hutchinson gekk til konu sinnar og
sneri miðann úr hendi henni. Á miðanum
var svartur depill, sem Summers hafði gert
kvöldið áður með merkiblýantinum á
skrifstofu kolaverzlunarinnar. Bill Hutch-
inson brá miðanum á loft, og um leið kom
ókyrrð á hópinn.
„Jæja,“ sagði Summers, „við skulum
koma þessu frá.“
Þorpsbúar höfðu að vísu týnt niður
helgisiðunum og glatað hinum forna kassa,
en allt um það kunnu þeir enn að fara
með steina. Grjóthrúgan, sem drengirnir
höfðu borið saman, kom nú í góðar þarfir,
en auk þess lágu nógir steinar á torg-
inu undir ílögrandi pappírssveimnum.
Frú Delacroix náði í svo stóran hnullung,
að luin mátti beita báðum höndum til að
lofta honum. „Ivomdu,“ sagði hún við frú
Dunbar, „flýttu þér.“ Frú Dunbar var
með tvo steina og stóð á öndinni af mæði:
„Eg get ekkert hlaupið, þú verður að fara
á undan; ég reyni að ná þér.“
Börnin vóru komin með steina líka, og
einhver fékk Dabba litla nokkrar völur.
Tessie Hutchinson stóð á auðum bletti
miðsvæðis. Hún rétti fram hendurnar í
ofboði, þegar fólkið byrjaði að kreppa að
henni. „Þetta er ekki rétt,“ sagði hún, en
Warner kvað upp úr: „Áfram, áfram, hver
sem betur getur,“ sagði hann. Steve Adams
fór fremstur og frú Graves með honum.
„Þetta er ekki rétt, þetta má ekki,“ æpti
frú Hutchinson. Og í því bili steypti
mannfjöldinn sér yfir hana.
K. K. þýddi.