Sveitarstjórnarmál - 01.10.1976, Blaðsíða 8

206
öðrum héruðum verði að horfa
upp A hey sín hrekjast og verða
lítilsvirði eða láta túnin standa
óslegin, þar til lítið er af þeim að
hafa nema tréni. Víða eru bændur
tregir til að taka upp votheysverk-
un og finna henni það til foráttu,
að hún sé seinleg heyverkunarað-
ferð. Reynslan hefur þó sýnt það
á Ströndum, að þeir bændur, sem
stunda einhæfa votheysverkun, eru
árlega fyrstir til að ljúka heyskap,
séu þeir með hentugan vélakost.
Það kemur líka fram í skýrslum,
að eftir því sem votheysverkunin
er meiri í hverjum hreppi, því
fleiri fóðureiningar eru til á hausti
fyrir hvert ærgildi, sem setja skal
á vetur. Strandamenn búa flestir
hverjir með sauðfé eingöngu og
krefjast af því hámarksafurða.
Það hefur sýnt sig, að þægilegra
er að ná miklum afurðum eftir féð
með votheysfóðrun, án óhóflegra
kjarnfóðurgjafa, enda eru næring-
arefni fóðursins þá til staðar, en
ekki rokin út í veður og vind, eins
og oft vill verða við heyþurrkun.
Sem dæmi um góðan árangur á
þessu sviði má nefna tölur frá
Sauðfjárræktarfélagi Kirkjubóls-
hrepps frá síðasta ári. í félaginu
voru þá 19 félagar og voru með á
skýrslum 2203 ær, sem voru allar
þeirra ær. Eftir hverja þessara áa
fengu þeir að meðaltali 30 kg af
kjöti. Beztum árangri náði Björn
H. Karlsson á Smáhömrum, ær hans
voru 225 og gáfu þær að meðaltali
35,8 kg af kjöti.
í Kirkjubólshreppi fer árlega
80—90% af heyfengnum til vot-
hevsgerðar, en það sýnir, að þetta
fé er að mestu fóðrað á votheyi,
þar sem kýrnar fá bróðurpartinn
af þurrheyinu.
Það er dýrt spaug að eyða okkar
dýrmæta gjaldeyri til kaupa á inn-
fluttu korni, sem síðan er notað til
framleiðslu dilkakjöts, þó að við
eigum yfrið nóg af jafn ákjósan-
legu fóðri til þeirrar framleiðslu og
okkar íslenzka gras er. Aðeins þarf
að varðveita næringarefnin og nýta
þau á réttum tíma.
Frá Hólmavík eru geröir
geflzt vel tll rækjuvelða. Karl E. Loftsson tók allar Ijósmyndirnar.
Vatnsmiðlunargeymlr Hólmavíkur.
Slökkvlstöðln og slökkvlbifreiðin, sem 3 hreppar elga samelglnlega.
SVEI'I ARSTJÓRNARMÁI.