Morgunblaðið - 08.06.2012, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JÚNÍ 2012
✝ GunnlaugurGunnarsson
fæddist í Reykja-
vík 5. janúar 1936.
Hann lést á gjör-
gæsludeild LSH
30. maí 2012.
Gunnlaugur var
sonur hjónanna
Gunnars Vilhjálms-
sonar og Guð-
veigar Hinriks-
dóttur.
Gunnlaugur ólst upp hjá for-
eldrum sínum, elstur af fjórum
systkinum. Næst í röðinni er
Erna Kristbjörg, f. 1938, þá
Guðný María, f. 1940, yngst er
Vigdís Unnur, f. 1943.
Gunnlaugur kvæntist Þor-
björgu Ragnhildi Einarsdóttur
28. desember 1957. Foreldrar
hennar voru Einar Guðjónsson
frá Ísafirði og Margrét Jónína
Gunnlaugsdóttir frá Reynhól-
um í Miðfirði. Gunnlaugur og
Þorbjörg eignuðust fjögur börn
saman, sem eru: 1) Gunnar
ján, f. 1965, d. 1987. Gunn-
laugur eignaðist einnig Auði
Rögn 1976, maki hennar er Há-
kon Einar Birgisson, börn
þeirra eru a) Bjarnveig Birta,
b) Þórir Snær, c) Elísa Eir og
d) Fróði Reyr.
Gunnlaugur vann ýmis al-
menn störf, meðal annars á
Keflavíkurflugvelli. Árið 1969
stofnaði hann hreingerninga-
fyrirtækið Þvegilinn og vann
við það þar til hann lét af dag-
legum störfum árið 2000 er
Einar sonur hans tók við
rekstri fyrirtækisins en áfram
sinnti Gunnlaugur ýmsum
störfum fram á síðasta dag.
Gunnlaugur var virkur í starfi
fyrir Myntsafnarafélag Íslands
í áratugi og sinnti þar fjöl-
mörgum trúnaðarstörfum.
Söfnun póstkorta frá fyrri tíð
var áhugamál hans alla tíð auk
þess sem hann var áhugamaður
um skák og meðlimur í Tafl-
félagi Kópavogs til fjölda ára.
Gunnlaugur var mikð nátt-
úrubarn og hafði mjög gaman
af allri veiði, bæði í ám og
vötnum og skotveiði.
Gunnlaugur verður jarð-
sunginn frá Fella- og Hóla-
kirkju í dag, 8, júní 2012, og
hefst athöfnin klukkan 13.
Karl, f. 1955, maki
hans er Hólmfríður
G. Kristinsdóttir,
börn þeirra eru: a)
Hildur Björk, maki
Jón F. Hjaltested,
þau eiga tvö börn,
Jakob Frey og
Arndísi Láru, b)
Áslaug, maki henn-
ar er Davíð A. Ein-
arsson, börn þeirra
eru Andri Berg,
Sara Björg og Kristjana Rut, c)
Ragna Kristín, maki hennar er
Arnar Þ. Hjaltested, börn
þeirra eru Brynja Karen og
óskírð dóttir. 2) Einar Már, f.
1957, maki hans er Magnea
Júlía Geirsdóttir, börn þeirra
eru a) Gunnlaugur Þór, b)
Bjarndís Sif, c) Þorbjörg Rán
og d) Stefanía Eir. 3) Birna, f.
1960, maki hennar Björn Jóns-
son, börn þeirra eru a) Dagný
Rós, dóttir hennar er Alex-
andra Angela, b) Jón Brynjar
og c) Linda. 4) Brynjar Krist-
„Hvað varðar oss bændur um
þrjátíu kýr, þegar nóg er til af
hænsnum“.
Spakmælin sem felast í þess-
ari setningu hafði pabbi okkar
meðal annars að leiðarljósi í líf-
inu. Hann trúði því að við ættum
ekki að sýna græðgi þegar okkur
nægði minna og við ættum ávallt
að hugsa um og styðja þá sem
minna mega sín í lífinu. Ófáa tók
hann upp á sína arma og studdi
með ýmsum hætti, til dæmis með
því að taka þá í vinnu. Marga
skemmtilega karaktera hafði
hann í vinnu í hreingerningafyr-
irtæki sínu í gegnum árin og tók
þeim alltaf eins og einum af fjöl-
skyldunni. Iðulega kom hann
með vinnumenn sína í mat í há-
deginu þar sem mamma reiddi
fram fisk- eða kjötrétti og alltaf
súpu eða graut í eftirmat. Síðan
voru það aðrir sem voru með
okkur líka á hátíðisdögum eins
og á jólum og páskum.
Pabbi vann mikið alla sína tíð
eins og venjan var í þá daga og
tók kannski ekki jafnmikinn þátt
í uppeldi okkar systkina og ungir
feður í dag en við kynntumst
honum samt vel. Öll kynntumst
við því að fara í útilegur með for-
eldrum okkar og oftar en ekki
var veiðistöngin höfð með og úti-
legan snérist upp í að veiða í
matinn og kenna okkur réttu
handtökin við það. Hann var al-
veg ótrúlega fiskinn og vissi iðu-
lega hvar fisk var að hafa í ánni.
Hann var mikið náttúrubarn og
undi sér hvergi betur en úti í
náttúrunni. Hann kenndi okkur
að þekkja fuglana og mismun-
andi hljóðin þeirra. Hann var
mjög vel lesinn um ótrúlegustu
hluti og fróður um landið okkar
og náttúru, um fiskana og
fuglana og allt þar á milli. Hann
kenndi okkur líka snemma að
tefla og þegar að við ólumst upp
komu vinir pabba oft í heimsókn
og þá var setið heilu kvöldin og
teflt. Hann var einnig mikill
safnari og safnaði póstkortum,
mynt og bókum og hafði líka
mjög gaman af málverkum.
Við eigum eftir að sakna
pabba mikið, því öll höfðum við
unun af því að spjalla við hann
um allt milli himins og jarðar,
myntsöfnun, póstkortin, veiði,
vinnuna, þjóðmálin og bækur svo
eitthvað sé nefnt. Við trúum því
að pabbi og Binni séu nú loks
sameinaðir.
„Hvar sem þú finnur fátækan
á förnum vegi, gerðu honum
gott, en grættu hann eigi. Guð
mun launa á efsta degi.“
Með þessum spakmælum sem
pabbi hafði oft yfir viljum við
kveðja hann og þakka honum
fyrir allar góðu minningarnar.
Gunnar, Einar og Birna.
Gulli tengdapabbi minn hefur
kvatt. Síðustu misserin hefur
heilsa hans smám saman gefið
eftir og ljóst að hann var orðinn
þreyttur og fann að farið var að
styttast í brottför. Reyndar höf-
um við ættingjarnir nokkrum
sinnum haldið að komið væri að
leikslokum síðustu árin en alltaf
sneri Gulli hress til baka. Nú var
kallið hins vegar komið. Gulli
skildi sáttur við og taldi sig vera
búinn að gera það helsta sem
hann ætlaði sér hérna megin og
kvaddi eins og hann hefði helst
kosið og með sína nánustu að-
standendur sér við hlið.
Ég kynntist Gulla fljótlega
eftir að við Birna dóttir hans fór-
um að rugla saman reytum fyrir
aldarfjórðungi. Sá fljótt að þarna
var skemmtilegur og um margt
sérstakur maður á ferð; svona
ákveðin blanda af sveitamanni
og heimspekingi sem vildi öllum
vel og hafði skoðanir á flestum
hlutum. Maður sem ávallt var
gaman að ræða við enda vel les-
inn og sameiginlegur áhugi
beggja á fyrri tíð þar sem gömlu
póstkortin hans og þekking og
reynsla af lífi í sveit voru upp-
spretta margra eftirminnilegra
viðræðna.
Hægt væri að rifja upp fjöl-
margar skemmtilegar samveru-
stundir í gengum tíðina. Gulli og
Dodda heimsóttu okkur til Texas
þegar við bjuggum þar og ferð-
uðust m.a. með okkur um
Mexíkó, sem var mikil ævin-
týraferð. Í seinni tíð minnist ég
heimsóknanna í Æsufellið og
komum hans til okkar í Fanna-
foldina þar sem hann settist nið-
ur og stóð upp til skiptis á nokk-
urra mínútna fresti til að teygja
úr sér og fá sér pípu. Sú hefð var
einnig komin á að þau Dodda
voru hjá okkur á aðfangadags-
kvöld og verður þar skarð fyrir
skildi. Hundurinn okkar Trixý,
sem fór nánast í andnauð af
gleði í hvert skipti sem Gulli
birtist, þarf líka að laga sig að
breyttum aðstæðum.
Gulli var af þeirri kynslóð
sem hafði sína sýn á hvernig
verkaskiptingu væri háttað á
heimilum og ekki lét hann held-
ur nútíma tískusveiflur um
heilsusamlegt líferni trufla sig
um of. Nægjusamur og jákvæð-
ur maður sem bætti umhverfið í
kringum sig og hafði góð áhrif á
þá sem hann umgekkst. Lét
skráveifur ekki slá sig út af lag-
inu og hélt sínu striki þótt að-
eins gáraði. Maður sem við flest
getum tekið okkur til fyrir-
myndar. Hafðu þökk fyrir sam-
fylgdina og skemmtileg kynni.
Björn Jónsson.
Elsku afi okkar.
Það er svo skrítið að hugsa til
þess að þú sért farinn frá okkur
en við vitum að þér líður mun
betur núna og okkur þykir ljúft
að geta hugsað til þess að þú
sért kominn til Binna.
Þær eru svo margar minning-
arnar sem við systkinin eigum
um þig og munu þær alltaf vera
með okkur. Eins og á yngri ár-
um þegar við komum í heimsókn
á Álfhólsveginn til ykkar ömmu,
þar sem þú gafst okkur harðfisk
og kenndir okkur að tefla. Það
var svo gaman hvað þú varst allt-
af til í að tefla við okkur, hafðir
mikla þolinmæði og kenndir okk-
ur mörg góð „leynibrögð“. Það
sama á við um Angelu sem sagði
öllum í skólanum sínum frá því
að langafi hennar væri heims-
meistari í tafli. Þótt það hafi nú
ekki verið alveg satt þá ertu allt-
af tafl-heimsmeistari í okkar
augum.
Jólin eiga ekki eftir að vera
eins án þín en þá áttum við
margar góðar stundir saman og
það á virkilega eftir að vanta þig
í bláa sófann hjá mömmu og
pabba með allar bækurnar sem
þú fékkst alltaf í jólagjöf. Við vit-
um samt að þú munt fylgjast
með okkur áfram. Trixý á líka
eftir að sakna þín, hún skilur ef-
laust ekkert af hverju afi Gulli
komi ekki í heimsókn að viðra sig
og lauma að sér smá harðfiski.
Þú varst alveg í sérstöku uppá-
haldi hjá henni.
Þú varst virkilega góður afi,
góðhjartaður og dæmdir engan,
þú tókst okkur öllum eins og við
erum og hafðir alltaf sterka trú á
okkur. Til þín gátum við alltaf
leitað með margt sem aðrir ekki
skildu.
Elsku afi Gulli okkar, þú varst
sannarlega afi úr gulli og þín
verður sárt saknað.
Þín barnabörn,
Dagný Rós, Jón Brynjar
og Linda.
Elsku afi. Við trúum því varla
að þú sért farinn.
Þú varst ekki líkur neinum
öðrum, lést ekki neinn segja þér
fyrir verkum heldur fórst þínar
eigin leiðir. Þú safnaðir ótrúleg-
ustu hlutum og var það mynt-
söfnunin sem alltaf stóð upp úr.
Stóri peningaskápurinn inni í
herbergi sem „Boggi“ passaði
vel var alltaf spennandi og var
það ekki leiðinlegt þegar þú
leyfðir okkur að kíkja inn í skáp-
inn. Með árunum tókst þér að
smita pabba af þessari mynt-
safnaraáráttu og núna undanfar-
ið höfum við ósjaldan heyrt ykk-
ur ræða um verðgildi gullsins.
Þú vissir einnig mikið um
plöntur og fugla. Ef þú varst
eitthvað efins um hvaða plöntu
þú komst að tókstu hana bara
upp og hreinlega smakkaðir á
henni. Við munum nú ekki
gleyma þegar við vorum í sveit-
inni og þú sagðir okkur að
smakka á alls kyns plöntum sem
við þorðum auðvitað ekki að
segja nei við.
Þú varst líka alltaf svo stoltur
af því hvað þú áttir orðið mikið af
afkomendum og það var alltaf
gaman að segja þér að við ættum
von á barni því það var nokkuð
sem gerði þig mjög stoltan.
Pípan var líka eitt af þínum
aðalsmerkjum og eigum við pott-
þétt eftir að minnast þín í hvert
skipti sem við finnum lykt af
pípureyk eða -tóbaki, eða bara
við að heyra „Prins Albert“.
Við erum nokkuð vissar um að
þú sért kominn á betri stað, með
pípuna í munnvikinu og syngj-
andi „Ranka var rausnarkerling
og rak eitt hænsnabú“.
Þínar afastelpur,
Hildur, Áslaug og Ragna.
Með Gunnlaugi Gunnarssyni
er fallinn frá einn traustasti og
dyggasti félagi okkar í Mynt-
safnarafélagi Íslands. Gulli gekk
í félagið strax á fyrsta starfsári
þess (1969) og starfaði í ótal
nefndum og stjórnum oftar og
lengur en hægt er að telja upp
hér. Þekktastur var hann fyrir
störf sín í uppboðs- og uppstill-
inganefndum en þar starfaði
hann í mörg ár.
Gulli var ákaflega áhugasam-
ur safnari, það var fátt í mynt-
inni sem hann hafði ekki áhuga
á. Eins og svo margir félagar
okkar í Myntsafnarafélaginu
hafði Gulli sín sérsvið þar sem
kunnátta hans var fremri öðrum.
Gulli var líka fljótur að leita sér
aðstoðar þar sem við átti og sam-
band okkar var mjög náið árum
saman, ég mun sakna þess að
hafa hann ekki til að ræða við um
okkar sameiginlegu áhugamál.
Gulli var víðlesinn og vel að sér í
staðháttum víða um land enda
ferðaðist hann og veiddi hvar þar
sem hann gat. Hann var ástríðu-
safnari sem lét deigan aldrei síga
þrátt fyrir heilsubrest og vanlíð-
an.
Anton Holt.
Gunnlaugur
Gunnarsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku Gulli minn.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín
Þorbjörg.
Í minningu
Rebba.
„Flýt þér, vinur, í fegri heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroð-
ans
meira að starfa guðs um geim.“
(Jónas Hallgrímsson)
Í Menntaskólanum á Akur-
eyri voru mér samtíða margir
gjörvulegir ungir menn. Einn
þeirra var Guðmundur Karl,
kallaður Rebbi. Það er nú þann-
ig að sumir ná að snerta hjartað
meira en aðrir og Rebbi kom
Guðmundur Karl
Erlingsson
✝ GuðmundurKarl Erlings-
son fæddist 17.
október 1954. Hann
andaðist á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 20. maí 2012.
Úför Guðmundar
fór fram frá Sel-
tjarnarneskirkju
30. maí 2012.
við hjartað í mér
sem skólabróðir og
góður félagi. Það
var auðvelt að
þykja vænt um
Rebba. Hann birt-
ist mér sem gleði-
gjafi, hlýr, glaður,
skemmtilegur,
kankvís, uppá-
tækjasamur, forvit-
inn, stríðinn og
spurull en einnig
viðkvæmur, dulur og alvarleg-
ur, hann studdi og lét sig varða.
Hann kunni að slá stúlkum gull-
hamra og gleðja með fallegum
orðum og hann hafði sérstakan
glampa í augunum.
Eftir að menntaskólaárunum
lauk rakst ég ekki oft á Rebba
en stundum á förnum vegi, í
flugvélum og á afmælishátíðum
í MA. Alltaf var gaman að hitta
hann. Það var svo fyrir sex ár-
um þar sem ég var á gangi í
Lækjargötu að maður kallaði til
mín: „Ég þekki þig“. Ég leit um
öxl og svaraði: „Nei, við þekkj-
umst örugglega ekki“. Maður-
inn hvarf inn í verslun og ég
hélt áfram. Allt í einu laust nið-
ur í huga mér, þetta var Rebbi.
Ég hafði ekki þekkt minn gamla
skólabróður, svo mjög hafði
hann breyst í útliti. Ég hljóp til
baka, fann hann, bað hann af-
sökunar á mistökum mínum og
það urðu fagnaðarfundir. Margt
hafði breyst í lífi Rebba, að-
stæður voru erfiðar, lífið var
honum oft grimmt og hafði sett
sín spor á manninn. En hlýjan
og væntumþykjan var hin sama,
hann átti enn fallegu orðin sem
glöddu og glampinn í augunum
var þar. Síðustu árin tókum við
stundum tal saman á rölti okkar
um miðbæ Reykjavíkur og ein-
stöku sinnum hringdi Rebbi og
alltaf sagði hann eitthvað fal-
legt.
Og enn þykir mér svo vænt
um hann Rebba. Ég hugsa til
hans og minnist hans með gleði
og þakklæti í hjarta og bið að
allt hið góða og fagra umvefji
hann, alltaf.
Móður, sonum, fyrrum eig-
inkonu og öllum þeim sem þótti
vænt um hann, votta ég samúð.
Elsa Friðrika
Eðvarðsdóttir.
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður okkar, ömmu,
langömmu og systur,
HALLDÓRU BJARNADÓTTUR,
Kvígindisfelli,
Tálknafirði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk gjörgæslu Landspítalans í
Fossvogi fyrir einstaka umönnun og hlýhug.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Magnús Guðmundsson.
✝
Elskuleg systir mín og mágkona,
STEINUNN GUÐNADÓTTIR BLEVINS,
Panquich, Utah,
Bandaríkjunum,
lést að heimili sínu mánudaginn 7. maí sl.
Minningarathöfn verður í Laugarneskirkju
í dag, föstudaginn 8. júní, kl. 13.00.
F. h. fjölskyldunnar,
Gerður Karítas Guðnadóttir, Sveinn Hallgrímsson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið.
Lengd | Hámarkslengd minn-
ingargreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum.
Minningargreinar