Morgunblaðið - 08.06.2012, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JÚNÍ 2012
✝ Ellen SvavaFinnbogadóttir
húsmóðir fæddist á
Ísafirði 25. október
1922. Hún lést 23.
maí 2012.
Foreldrar hennar
voru Dagmar Una
Gísladóttir, f. 20.
sept. 1898, d. 21.
mars 1971, og Finn-
bogi Ingólfur Magn-
ússon, f. 23. júní
1898, d. 31. des. 1951. Systkini
hennar eru Guðrún Margrét
Finnbogadóttir, f. 19. jan. 1918, d.
10. des. 1941, Rögnvaldur Finn-
bogason, f. 25. okt. 1919, d. 9. júlí
1997, Kristján Finnbogason, f. 6.
þrjú börn: Adríana Margrét, Mar-
íana Sofía, Victoria Camila. 2)
Helgi, f. 10. mars 1954. 3) Dag-
mar Sesselja, f. 23. jan. 1955,
maki Guðlaugur Eiríksson, þau
eiga þrjú börn og þrjú barnabörn,
a) Ellen Svava, gift Magnúsi Guð-
laugssyni, þau eiga þrjú börn: Íris
Eva, Karen Ósk, Bjarki Freyr, b)
Aðalheiður Ósk, unnusti Arnar
Freyr Búason, c) Eiríkur. 4) Finn-
bogi Ingólfur, f. 16. febrúar 1957,
hann á þrjú börn, a) Egill Sam-
son, hann á einn son: Ólafur, b)
Hallgrímur, giftur Ásu Laufeyju
Sigurðardóttur, þau eiga þrjú
börn: Sigríður Freyja, Guðlaug
María, Matthías Kári, c) Dagmar
Una, gift Jónasi Haraldssyni. 5)
Rögnvaldur Arnar, f. 19. feb.
1965, hann á þrjú börn, a) Guð-
björn Már, f. 12. sept. 1991, d. 11.
sept. 2010, b) Sylvía Svava, c)
Ragnar Helgi.
Útför Ellenar fór fram í kyrr-
þey 6. júní 2012.
apríl 1926, Bogi Arn-
ar Finnbogason, f. 10.
des. 1934, Dagmar
Gréta f. 13. febrúar
1936, d. 8. ágúst 1936.
Eiginmaður Ell-
enar var Hallgrímur
Helgason, f. 24. jan.
1929, d. 9. júní 2009.
Börn Ellenar eru 1)
Guðrún Margrét Stef-
ánsdóttir, f. 17. des.
1947, maki Haraldur
Harrý Lárusson, þau eiga þrjú
börn og fimm barnabörn. a) Ellen
Hrefna, gift Ottó Winter, þau eiga
tvö börn: Anna Andrea og Tómas
Harrý, b) Haraldur Þór, c) Jón
Magnús giftur Aneliesse, þau eiga
Elskulega móðir mín. Þá er
komið að leiðarlokum og margs að
minnast.
Ég er svo þakklát fyrir hvað
við höfum alla tíð verið miklar vin-
konur, getað talað mikið saman
og verið til staðar fyrir hvor aðra.
Ég veit að þú lifir áfram í öðrum
heimi með ástvinum þínum sem
farnir eru. Minning þín lifir í
hjörtum okkar.
Ég segi við þig:
Takk fyrir að gefa mér lífið.
Takk fyrir að vera alltaf til
staðar.
Takk fyrir elsku þína og blíðu.
Takk fyrir að kenna mér heið-
arleika.
Takk fyrir að vera yndisleg
mamma og amma.
Takk fyrir að gera mig að
þeirri manneskju sem ég er.
Takk fyrir allt elsku mamma
mín.
Móðir mín kæra er farin á
braut, til mætari ljósheima kynna.
Hún þurfti að losna við sjúk-
dóm og þraut, og föður minn
þekka að finna.
Vönduð er sálin, velvildin mest,
vinkona, móðir og amma.
Minningin mæta í hjartanu fest,
ég elska þig, ástkæra mamma.
Þakka þér kærleikann, hjartalag
hlýtt,
af gæsku þú gafst yl og hlýju.
í heimi guðsenglanna hafðu það
blítt,
uns hittumst við aftur að nýju.
(Höf. ók.)
Ég kveð þig núna í hinsta sinn
með orðunum þínum „Farðu var-
lega“ elsku mamma.
Þín dóttir,
Dagmar.
Nú í sumarbyrjun þegar landið
tekur árstíðarbreytingum og allt
líf vaknar eftir vetrardvalann
kvaddi móðir mín lífið. Hún
horfði björtum augum fram á
þennan bjartasta tíma ársins. En
skjótt skipast veður í lofti.
Mamma veiktist snögglega á
mánudegi og á miðvikudegi kveð-
ur hún þessa tilveru lífs síns, um-
vafin hlýju og kærleik ástvina
þinna. Þeir voru erfiðir þessir
tveir sólarhringir sem móðir mín
barðist fyrir lífi sínu. Eftir situr
djúpur söknuður enda var hún
skemmtilegur og sterkur per-
sónuleiki, hún mamma mín.
Mamma var fædd og uppalin á
Ísafirði til 15 ára aldurs, er fjöl-
skyldan tekur sig upp og flytur til
Reykjavíkur. Mamma saknaði
alltaf Ísafjarðar og minntist hans
alltaf með hlýju og söknuði.
Margar skemmtilegar sögur
sagði hún okkur af mönnum og
málefnum frá þessum fæðing-
arbæ sínum. Tvær systur sínar
missti mamma ungar, Dagmar
Gréta var aðeins sex mánaða og
Guðrún Margrét lést 23 ára göm-
ul frá tveimur ungum sonum sín-
um. Þessir tímar voru fjölskyld-
unni mjög erfiðir og minntist
mamma alla tíð systra sinna með
miklum söknuði og eftirsjá.
Mamma vann lengi hjá Lyfja-
verslun ríkisins og þar kynntist
hún mikið af góðu fólki. Góð vin-
kona hennar á þessum tíma var
Guðrún Á. Símonardóttir og stóð
hugur mömmu mjög til söng-
náms. En ekki voru efni og að-
stæður til þess þá. En í staðinn
söng hún fyrir sjálfa sig og okkur
börnin hinar fegurstu perlur og
hafði hún svo fallega og hljóm-
fagra rödd, enda var hún alltaf
syngjandi.
Árið 1953 kynntist mamma
föður okkar, Hallgrími Helga-
syni, og giftu þau sig 12. október
sama ár og þá byrjaði brauðstrit-
ið, eins og mamma sagði oft og
iðulega. Börn hennar og Hall-
gríms urðu fjögur og fyrir átti
mamma eina dóttur. Eftirvænt-
ingin var mikil í stórri fjölskyldu
þegar flutt var í nýja húsið í
Kópavogi árið 1961. Á þessum
tíma var Kópavogur nánast eins
og sveit, búskapur stundaður víða
og ævintýrin á hverju strái. Þeg-
ar við vorum börn saumaði
mamma og prjónaði allt á okkur
systkini, enda mikil handavinnu-
og listakona og lék allt í hönd-
unum á henni.
Fríin sem móðir mín fór í á
þessum árum voru húsmæðraor-
lofin og var hún hrókur alls fagn-
aðar og tilhlökkun var mikil að
komast í þetta langþráða frí. Eft-
ir hana liggja leikrit, gamanvísur
og stökur frá þessum ferðum.
Mamma var mikil félagsvera og
tók hún virkan þátt t.d. í starf-
semi kvenfélaga.
Mamma hafði alla tíð áhuga á
andlegum málefnum og var viss
um að líkamsdauðinn væri ekki
endir lífsins. Jarðlífið væri aðeins
viss áfangi á þroskabrautinni, lík-
aminn væri aðeins hylki sem sálin
yfirgæfi á andlátsstundinni. Ég
er viss um það á andlátsstund
hennar, þegar hún brosti í tví-
gang, að hún sá ættingja sína
koma og taka sig í faðm sinn,
færa henni líkn og leysa hana frá
þrautum.
Mig langar að lokum að láta
fylgja með ljóð frá móður minni
þar sem hún minnist æskustöðva
sinna.
Unaðsstundir átti hér,
þakkir ykkur færi.
Þú ávallt býrð í huga mér,
Ísafjörður kæri.
Ég þakka móður minni fyrir
samveruna að sinni og Guð geymi
hana.
Þinn sonur,
Helgi.
Fallin er frá mín elskulega
móðir og amma barnanna minna.
Margs er að minnast í bæði
gleði og sorg. Hún gaf sér alltaf
tíma fyrir mig. Á góðum stundum
samgladdist hún mér og á erf-
iðum stundum huggaði hún mig
og veitti mér stuðning. Hún sá
alltaf það góða í fólki og lifði sam-
kvæmt því.
Fimmtug tók hún upp á því að
skella sér í Gítarskóla Ólafs
Gauks og ég man hvað hún hafði
gaman af að spila á gítarinn sinn.
Hún ljómaði öll þegar hún spilaði
á hann og á ég mjög góðar minn-
ingar af henni spilandi þar sem
hún brosti út í eitt.
Mikið var spilað heima, þá að-
allega Rússi, Manni og Rommí.
Þá var oft mikið hlegið og oftar
en ekki af mér því ég var með ein-
dæmum tapsár og hélt því oftar
en einu sinni fram að það hafði
verið svindlað á mér! Ég hef
lúmskan grun um að hún hafi ansi
oft leyft mér að vinna.
Móðir mín var mjög barngóð
og ég veit að börn, barnabörn og
barnabarnabörn sakna hennar
mikið.
Ég veit að Guðbjörn sonur
minn, faðir og aðrir ástvinir hafa
tekið vel á móti henni. Nú bíður
móður minnar eilíft líf með ást-
vinum sínum sem hafa kvatt
þennan heim. Þetta eru ekki
endalok heldur byrjun á nýju lífi.
Ég kveð móður mína og ömmu
barnanna minna með miklum
söknuði. Þakka þér fyrir allt sem
þú hefur gefið okkur.
Rögnvaldur, Sylvía
Svava og Ragnar Helgi.
Elsku amma og langamma
okkar. Við munum ætíð muna
hlýjuna þína, létta skapið og húm-
orinn þinn. Þú varst algjört yndi,
svo ljúf og góð. Við vitum að þér
líður vel þar sem þú dvelur nú.
Minning þín lifir í hjörtum okkar.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og
stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Höf. ók. þýð: Ásgerður
Ingimarsdóttir)
Hvíl í friði elsku besta amma
og langamma okkar.
Ellen Svava, Aðalheiður
Ósk, Eiríkur, Íris Eva,
Karen Ósk og
Bjarki Freyr.
Ellen Svava
Finnbogadóttir
HINSTA KVEÐJA
Kæra tengdamamma
mín, Ellen Svava. Er ég
kveð þig hinstu kveðju vil
ég þakka þér kærleikann og
velviljann í minn garð alla
tíð.
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun
ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja.
(Höf. ók.)
Þinn tengdasonur,
Guðlaugur.
Maðurinn með ljá-
inn hafði loks sigurinn þrátt fyrir
að þú hefðir barist af öllum krafti.
Þú sigraðir hann oftar en einu
sinni en nú hafði hann vinninginn.
Addý var skemmtilegur karakter,
mjög víðlesin, einstaklega bóngóð
og ótrúlega viljasterk. Hún sagði
sjálf að hún væri einfari og var ég
henni að nokkru sammála. Síðustu
Arndís
Guðnadóttir
✝ Arndís Guðna-dóttir sjúkra-
liði fæddist í
Reykjavík 25. maí
1948. Hún lést á
Landspítalanum
26. maí 2012.
Arndís var jarð-
sungin frá Laug-
arneskirkju 6. júní
2012.
árin hafa verið henni
erfið vegna líkam-
legra veikinda en
ekkert stöðvaði
Addý. Hún hafið
þennan X factor, þ.e.
ef hún ætlaði sér eitt-
hvað þá gerði hún
það. Sumarbústað-
urinn á Þingvöllum
(kofinn minn) var
henni mjög hugleik-
inn enda dvaldi hún
þar öllum stundum. Þar gat hún
hvílt sig, lesið góðar bækur, legið í
pottinum og fengið útrás fyrir feg-
urðina sem umleikur Þingvalla-
sveit. Ég votta eftirlifandi eigin-
manni, börnum og aðstandendum
mína dýpstu samúð.
Anna Guðrún
Gunnarsdóttir.
Það var mikil gæfa mín, að við
Gulla Páls urðum vinkonur í
Goðheimunum fyrir um hálfri
öld, en þá kynntumst við syst-
urnar og foreldrar okkar Lóu og
Palla og börnum þeirra, þessari
sterku vestfirsku fjölskyldu, og
vináttuböndin hafa haldist æ síð-
an. Lóa var heilsteyptur karakt-
er, fylgin sér, áhugasöm og sér-
Ólöf Karvelsdóttir
✝ Ólöf Karvels-dóttir fæddist í
Hnífsdal við Ísa-
fjarðardjúp 15.
nóvember 1916.
Hún lést á Hrafn-
istu, Hafnarfirði,
27. maí 2012.
Útför Ólafar fór
fram frá Lang-
holtskirkju 5. júní
2012.
lega trygg. Á
stórum stundum í
lífi okkar systra var
Lóa ævinlega ná-
læg.
Stundirnar
heima hjá Lóu 2.
febrúar ár hvert, á
afmælisdegi Gullu,
þegar hún bauð til
sín okkur gömlu
vinkonunum og fjöl-
skyldu sinni til að
minnast hennar, eru í minning-
unni ómetanlegar, ásamt því að
fá að kynnast og fylgjast með
nýjum einstaklingum í fjölskyldu
hennar. Fyrir alla tryggðina og
vináttuna vil ég þakka og við fjöl-
skyldan sendum öllum aðstand-
endum innilegar samúðarkveðj-
ur. Blessuð sé minning Lóu
Karvels.
Þóra Fríða og fjölskyldan.
Mig langar með nokkrum orð-
um að minnast Péturs frænda
míns en af mörgu er að taka og
margs að minnast. Ég er þakklát
fyrir þennan hlýja og sterka
frænda sem var mér jafnframt
föðurímynd. Allt frá því að ég var
lítil stelpa spilaði Pétur frændi
stórt hlutverk í lífi mínu. Pétur
var móðurbróðir minn en mikill
samgangur var á milli systkin-
anna. Ég minnist þess að þegar
Pétur átti að skutla mér í leik-
skólann fór sú ferð oftar en ekki
þannig að ég neitaði að fara inn
og endaði á rúntinum með hon-
um. Ég gleymi seint þegar Pétur
Pétur Ingvason
✝ Pétur Ingvasonfæddist í
Reykjavík 4. ágúst
1933. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Mörk 27. maí
2012.
Útför Péturs
Ingvasonar fór
fram frá Fella- og
Hólakirkju 4. júní
2012.
fór eitt sinn utan og
færði mér minn
fyrsta dúkkuvagn.
Eitt sinn skar ég
mig á vör, Pétur var
þá snöggur til og við
lokuðum okkur inni
í borðstofu og hann
gerði að sárinu þar.
Hann sýndi því mik-
inn skilning að ég
vildi ekki fara upp á
sjúkrahús, þar sem
honum var sjálfum ekki vel við
lækna, og þessu til minningar ber
ég „péturssporið“.
Eftir að ég kynntist manninum
mínum bjó ég úti á landi. Við
komum svo suður þegar maður-
inn minn fór í nám og bjuggum þá
í sama húsi og Pétur og Ella, allt-
af var hlýja og væntumþykja alls-
ráðandi hjá þeim hjónum. Ég á
ákaflega góðar minningar af
Ránargötunni og úr Unufellinu.
Um leið og ég þakka mínum kæra
frænda fyrir samfylgdina sendi
ég Ellu og fjölskyldu innilegar
samúðarkveðjur.
Lilja Ósk Þórisdóttir.
✝ Jóhanna RuthBirgisdóttir
fæddist í Hafn-
arfirði 14. júní
1970. Hún varð
bráðkvödd 2. maí
2012.
Foreldrar henn-
ar eru hjónin Birg-
ir Brynjólfsson, f.
1. júlí 1940, og
Viktoría Björk Vil-
hjálmsdóttir, f. 29.
nóvember 1942. Systkini Jó-
hönnu eru Brynja Birgisdóttir,
f. 19. nóvember 1962, Anna
María Birgisdóttir, f. 19. sept-
ember 1967, og Vilhjálmur
Birgisson, f. 29. ágúst 1978, d.
2. apríl 1988.
Börn Jóhönnu
eru Arnar Þór
Haraldsson, f. 16.
janúar 1985, Vikt-
oría Björk Haralds-
dóttir, f. 16. októ-
ber 1987, d. 16.
október 1987,
Anna Lilja Jó-
hönnudóttir, f. 27.
apríl 1989, Aron
Ágúst Birgisson f.
30. mars 1992, og Þórður Alex-
ander Úlfur Júlíusson, f. 8.
mars 1997.
Útför Jóhönnu fór fram í
kyrrþey frá Fossvogskapellu
11. maí 2012.
Við viljum minnast okkar
elskulegu vinkonu með söknuði,
en umfram allt með þakklæti.
Jóhanna var smávaxin en við
vorum fljótar að finna hversu
stórt hjarta hún hafði og nutum
við góðs af því allan þann tíma
sem við áttum með henni.
Hún var líka þessi listakokkur
sem gerði hvern dag einstakan.
Það er ekki hægt annað en að
brosa og hugsa með hlýju til
síðustu jóla, þau voru dásam-
legur tími. Jóhanna sá til þess
með dugnaði sínum og skyn-
semi.
Við sendum ástvinum Jó-
hönnu okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Elena og Dagmar.
Jóhanna Ruth
Birgisdóttir
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má
finna upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má
smella á Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi
lið.
Minningargreinar