Morgunblaðið - 08.06.2012, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. JÚNÍ 2012
Mig langar í ör-
fáum orðum að
minnast Skúla Skúlasonar, bif-
vélavirkja.
Skúli var giftur Hansínu
móðursystur minni. Mamma
mín, Rósa var elst þeirra systk-
ina og Hansa sú næsta í röð-
inni. Pabbi minn Valdimar og
Skúli komu inn í fjölskyldu afa
Sigurjóns og ömmu Áslaugar
að Sölvhólsgötu 7 á svipuðum
tíma. Elstu synirnir í fjölskyld-
unum eru fæddir á sama árinu,
1947 og ég tveimur árum síðar.
Þessar fjölskyldur fylgdust
Skúli Skúlason
✝ Skúli Skúlasonfæddist í
Reykjavík 23. júlí
1924. Hann lést í
Seljahlíð 22. maí
2012.
Útför Skúla fór
fram frá Seltjarn-
arneskirkju 4. júní
2012.
mjög að fyrstu ár-
in. Foreldrar mín-
ir settust að í
Kópavoginum í
sumarhúsi afa
míns við Álfhóls-
veginn en Skúli og
Hansa settust að
vestast á Vestur-
götunni í Reykja-
vík. Við fengum
oft að heimsækja
þau og lékum okk-
ur við Hafstein son þeirra í
fjörunni við Ánanaustir, fórum
út í Örfirisey, skoðuðum okkur
um í Selbúðunum, í járnsteyp-
unni eða á öskuhaugunum.
Skúli er mér alltaf minn-
isstæðastur fyrir það hvað
hann var hress og kátur og
þegar litið er yfir sextíu ára
samskipti við hann er ánægju-
legt að velta því fyrir sér að
fyrstu kynnin voru nákvæm-
lega eins og þau síðustu. Skúli
var ætíð áhugasamur um fólkið
og framtíðina. Þegar við vor-
um pínulítil gantaðist hann við
okkur á sinn ótrúlega jákvæða
og persónulega hátt. Ég var
alltaf sérlega ánægður með
það að hann kallaði mig aldrei
annað en „Sjonna Páls til
hálfs“ og vísaði þar með til afa
míns Sigurjóns Pálssonar.
Þegar við stækkuðum fór Skúli
að spyrja frétta af námi okkar,
vinnu og áhugamálum og síðan
fór hann að spyrja frétta af
börnum okkar og barnabörn-
um. Alltaf var umræðan á
þessu bjartsýnisnótum þannig
að maður var alltaf léttari á
sér og bjartsýnni á framtíðina
eftir að hafa hitt Skúla.
Skúli hafði mikinn áhuga á
íþróttum og stjórnmálum og
það kom fyrir að ég hitti hann
hin síðari ár á stjórnmálafund-
um, alltaf jafn áhugasaman um
framtíð lands og þjóðar.
Eitt atvik er mér alltaf
minnisstætt úr heimsóknunum
á Vesturgötuna. Það var þegar
við bræður vöruðum okkur
ekki á aðfallinu í fjörunni við
Ánanaustir. Við vorum komnir
út í smásker og fyrr en varði
hafði flætt að og leiðin til lands
var lokuð. Eftir drykklanga
stund kom Skúli, hann óð út í
skerið og bar okkur í land einn
af öðrum. Ekki féllu honum
hnjóðsyrði af vörum þó full
ástæða hefði verið til að
skamma okkur fyrir klaufa-
ganginn.
Það var ætíð glaðværð og
mikill hlátur sem fylgdi sam-
kvæmum hjá systkinum móður
minnar og mökum þeirra.
Kannski var þessi kynslóð sú
heppnasta í sögu þjóðarinnar.
Þetta fólk ólst allt upp við sára
fátækt en komst til bjargálna
og upplifði gífurlegar breyting-
ar á íslensku samfélagi.
Með þessum fátæklegu
minningarorðum kveð ég góðan
dreng sem ætíð vakti með
manni bjartsýni á lífið og til-
veruna.
Kæra Hansa, Hafsteinn og
Áslaug, ég sendi ykkur og fjöl-
skyldum ykkar mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Sigurjón
Valdimarsson.
✝ Stella (Sigríð-ur Erna) Sig-
urðardóttir frá
Vatnsdal í Vest-
mannaeyjum
fæddist 31. maí
1921. Hún lést 10.
febrúar 2012.
Hún var dóttir
hjónanna Ágústu
Þorgerðar
Högnadóttur, f. á
Nesi í Norðfirði
17. ágúst 1900, d. 8. október
1948, og Sigurðar Oddgeirs-
sonar, f. 24. apríl 1892, d. 1.
júní 1963.
Eiginmaður Stellu var
John Ernest Brown og dóttir
þeirra er Edda Rigby. Systk-
in Stellu eru
Anna Sigurð-
ardóttir, f. 1922,
Sigurður Sig-
urðsson, f. 1928,
Svanhildur Sig-
urðardóttir, f.
1929, Helga Sig-
urðardóttir, f.
1932, d. 1936, og
Hilmir Sigurðs-
son, f. 1939.
Bálför Stellu
var gerð í heimabæ hennar,
Shrewsbury á Englandi.
Ösku hennar var komið fyr-
ir í kirkjugarði Vest-
mannaeyja í legstað Högna
Sigurðssonar, afa hennar,
31. maí sl.
Mig langar í nokkrum orðum
að minnast frænku minnar, sem
lést á sjúkrahúsi í Bretlandi 3.
febrúar 2012. Hún var kölluð
Stella Sigurðar Brown. Hún var
gift breskum manni og bjó í Bret-
landi svo til öll sín starfsár. Eina
dóttur eignuðust þau og svo
skemmtilega vildi til að hún fædd-
ist hinn 17. júní 1944 og var skírð
Edda Brown. Foreldrar Stellu
voru Ágústa Þorgerður Högna-
dóttir frá Vatnsdal í Vestmanna-
eyjum og Sigurður Oddgeirsson,
prests á Ofanleiti í Vestmannaeyj-
um. Frá barnæsku átti hún sitt
draumaland en það voru einmitt
Vestmannaeyjar, sem hún elskaði
og dáði og dýrasta djásnið var
sjálfur Heimaklettur með sitt 283
m standberg á norðurhlið. Stella
og Anna systir hennar, sem var
ári yngri, voru mjög samrýndar
og nutu þess í ríkum mæli, að
komast til afa síns í Vatnsdal í
Vestmannaeyjum. Þær ólust upp í
Reykjavík ásamt fjórum yngri
systkinum. Það er rétt að geta
þess hér að yngsta systirin dó ung
í Reykjavík og kom aldrei til Eyja.
Hún hét Helga. Þau systkinin
voru alla tíð aufúsirgestir í Vatns-
dal og mikil tilhlökkun á hverju
vori, að fá þau í heimsókn. Ekki
var tilhlökkunin hjá systkinunum
minni. Afi átti nefnilega svo margt
skemmtilegt svo sem gamlan
Ford VE 4 og hestana Jarp,
Skjóna og Grána og kýr, kindur,
hænsni og endur. Allt þetta heill-
aði Reykjavíkurbörnin og sveita-
störfin áttu vel við þau. Þó var
mest gaman að leika sér í þurr-
heyinu og fá að velta böggunum
inn í hlöðu. Það má hiklaust segja
um þær systur, að um leið og
skólahurðinni var skellt í lás um
miðjan maí voru þær ferðbúnar.
En það var ekki nóg því engar
fastar skipsferðir voru á þessum
tíma til Eyja. Það þurfti oft að
bíða lengi eftir skipsferð. Reynd-
ar voru Esjan og Súðin á hring-
ferð um landið og öðru hvoru kom
norska skipið Lýra og danska
skipið Dronning Alexandrine.
Þegar systurnar stálpuðust fóru
þær að taka yngri systkinin með
sér. Það voru þau Siggi, Svana og
Hilmir, sem var talsvert yngri.
Stella var ráðskonan og fórst
henni það vel úr hendi. Hún var
eins og góð móðir með börnin sín.
Það var hrein unun að heyra og
sjá hvernig hún hugsaði um og
talaði við systkini sín. Svona gekk
þetta sumar eftir sumar og allir
voru kátir, glaðir og jákvæðir. Svo
fluttist Stella til Englands og allir
sáu eftir henni en hún bætti það
upp með yndislegu bréfunum sín-
um og tíðum heimsóknum. Nú að
lokum vil ég þakka Stellu hennar
stóra þátt í að gera æskusumrin í
Vatnsdal að svo góðu veganesti út
í lífið. Eftirmæli um góða frænku
Brostinn hinn bjartasti strengur,
með bergmálið mjúka og þýða.
Hljómur þess heyrist ei lengur,
í hjörtum þó geymist hann víða.
Minning um konu og móður,
mildi og ástina mestu.
Vorblærinn ber hennar hróður,
brosin og handtökin bestu.
Hilmir Högnason.
Hinn 31. maí var Stella lögð til
hinstu hvíldar á Heimaey, staðn-
um sem var henni svo kær.
Hinsta kveðja.
Ég kveð þig kæra vina
ég kveð þig Stella mín
í faðmi drottins sefur
blíðust sálin þín.
Á vængjum morgunroðans
um röðulglitrað haf
fer sála þín
á guðs vors helga stað.
Þar er engin þjáning
né kvöl
né sorgartár.
Aðeins ró og friður
í hverri mannsins sál.
Þér þakka samveruna
og minninguna um þig.
Nú bið ég góðan guð
að geyma þig.
(K.H.K.)
F.h. barna Sigurðar Högnason-
ar, Hauks Högnasonar, Esterar
Högnadóttur og ástvina þeirra,
Hulda Sigurðardóttir.
Hún er komin. Já, það var mik-
ið fjör þegar Stella frænka kom í
heimsókn til okkar. Stella var föð-
ursystir mín og bjó stærstan hluta
ævi sinnar í Bretlandi.
„Gaman að sjá ykkur krakkar,
hvað þið hafið stækkað og eruð
flott.“ Það var eins og jólin væru
gengin í garð þegar hún birtist
með sinn ferska blæ og jákvæðni.
Þetta er bara brot af minningum
mínum um hana Stellu sem elsk-
aði landið sitt Ísland heitt og Vest-
mannaeyjar áttu hjarta hennar
alla tíð.
Stella var ein af dætrum Vatns-
dals og sem hluti af þeirri fjöl-
skyldu kveð ég þig Stella með
virðingu og þökk fyrir allt sem þú
varst okkur í gegnum tíðina.
Ég vil votta pabba mínum og
systkinum hans, Eddu dóttur
Stellu og dóttursyni, Andra, sam-
úð.
Stella var alkomin heim þegar
systkini hennar komu með jarð-
neskar leifar hennar og lögðu til
hinstu hvílu í kirkjugarðinum í
Vestmannaeyjum 31. maí sl. Þar
mun hún hvíla á eyjunni sinni
kæru sem hún elskaði út fyrir
endimörk veraldar.
Megi góður Guð blessa minn-
ingu minnar kæru frænku.
Þinn bróðursonur,
Gylfi Sigurðsson.
Stella Sigurðar
Brown
Mikið óskaplega hlýtur hon-
um þarna uppi á efstu hæð að
vanta til sín gott og yndislegt
fólk, kannski var það þess
vegna sem hann þurfti endilega
að taka frá okkur hana yndis-
legu Ingu, ekki alveg sann-
gjarnt því svo sannarlega var
hennar tími ekki kominn. En
eftir sitjum við ástvinir og fjöl-
skylda og syrgjum út í hið
óendanlega. Ennþá held ég
hreinlega að hún sé alls ekki
farin, að hún komi með Sigga
frænda í heimsókn í Skólagerð-
ið til mömmu og pabba, að ég
geti fengið að knúsa hana oftar.
Inga Marta
Ingimundardóttir
✝ Inga MartaIngimund-
ardóttir fæddist 2.
september 1943.
Hún lést á Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi við
Hringbraut 24. maí
2012.
Útför Ingu
Mörtu fór fram frá
Seljakirkju 5. júní
2012.
Lífið getur verið
svo ósanngjarnt.
Það hljómar svo
vel að segja Siggi
og Inga. Held ég
muni ekki eftir
Ingu öðruvísi en
brosandi og yndis-
legri, svo sæl þrátt
fyrir ýmsar hindr-
anir. Ég þakka fyr-
ir það í dag að hafa
farið til hennar á
spítalann og fengið knúsið
hennar og yndislegu hlýju orð-
in með kveðju frá henni til
Daníels. Meira að segja á þeirri
stundu þegar vitað var að lítið
væri eftir þá brosti hún og var
svo glöð, alltaf með fullt her-
bergi af börnum og barnabörn-
um sem ekki viku frá henni. Ég
minnist frábæru útilegunnar
þegar við hittumst öll í 30 ára
afmælinu hennar Jóhönnu, þar
var hún sælust með alla sína
nánustu hjá sér í hjólhýsinu
hennar og Sigga. Ekki hélt ég
að þetta yrði síðasta útilegan
sem við myndum eiga með
henni. Elsku besti Siggi frændi,
Sigurlaug, Stefán, Svanberg og
Jóhanna, þið eruð sterk og
yndisleg fjölskylda sem mun
komast í gegnum þetta með
fjölskyldum ykkar, þið standið
saman eins og klettur. Ég kveð
Ingu með miklum söknuði og
ennþá meiri sorg, hugsunin og
minningarnar um dásamlega
konu lifa með mér. Góða ferð
elsku besta Inga, ég bið að
heilsa þeim sem ég þekki
þarna.
Berglind Valberg.
Elsku Inga mín.
Nú er komið að kveðjustund
og ég lít yfir farinn veg, hugsa
um allar samverustundirnar á
sl. árum. Ég var svo lánsöm að
kynnast ykkur Sigga þegar
Rósa María, systir mín, og ykk-
ar góði sonur, Stefán, felldu
hugi saman. Þið tókuð okkur
alltaf eins og við værum ein af
ykkur, Helgu Jónu tókuð þið
alltaf eins og hún væri ein af
barnabörnum ykkar. Þegar
Viðar Svanur fæddist spurðir
þú mig hvort að ég tryði því að
þú værir orðin langamma, mér
fannst það jafn skrítið eins og
að Stebbi minn væri orðinn afi,
en þú varst svo stolt. Þið Siggi
eigið svo yndisleg börn, barna-
börn og barnabarnabarn. Ég
hef verið svo heppin að kynnast
þeim öllum og tel þau öll vera í
minni fjölskyldu. Í hvert skipti
sem ég hitti þig tókstu utan um
mig og sagðir eitthvað fallegt
og uppbyggilegt við mig. Þegar
ég heimsótti þig á spítalann
spurði einn hjúkrunarfræðing-
urinn ykkur Sigga hvort ég
væri dóttir ykkar, þið svöruðuð
því að ég væri vinkona. Það
bræddi mitt litla hjarta, mér
þykir svo óendanlega vænt um
ykkur.
Elsku Siggi, Sigurlaug,
Svanberg, Jóhanna og Stefán.
Ég votta ykkur og fjölskyldum
ykkar mína dýpstu samúð. Haf-
ið hugfast að ég verð alltaf til
staðar fyrir ykkur ef ég mögu-
lega get gert eitthvað til að
létta undir með ykkur.
Ykkar vinkona,
Sigurbjörg Guðleif
Guðjónsdóttir (Sibba).
HINSTA KVEÐJA
Hörpu þinnar, ljúfa lag
lengi finn í muna.
Því ég minnist þín í dag,
þökk fyrir kynninguna.
(Á.K.)
Minning þín lifir í hjarta
mínu,
Helga Jóna
Kristmundsdóttir.
✝ Anna Friðriks-dóttir fæddist
á Grenivík 4. júlí
1928. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri 2.
júní 2012.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Friðrik Krist-
insson, f. 22. ágúst
1885, d. 22. janúar
1966, og Anna Vig-
fúsdóttir, f. 29. nóvember 1891,
d. 22. ágúst 1934. Systur Önnu
voru Unnur, Sveinlaug og Guð-
rún, sem eru allar látnar.
Anna giftist 11. október 1947
Sigurði Reyni Hjaltasyni
verslunarmanni, f. 27. sept-
ember 1925, d. 8. ágúst 1982, á
Akureyri. Eignuðust þau tvær
dætur: 1) Anna Lilja, f. 27. febr-
úar 1950, var gift Magna
Hjálmarssyni. Þeirra synir eru
Sigurður og Borgar. 2) Inga
Hrönn, f. 30. júlí
1954, gift Eiríki
Óskarssyni. Dætur
Ingu frá fyrra
hjónabandi eru
Lára, Alma og
Selma. Sonur Ingu
og Eiríks er Óskar.
Anna missti
móður sína mjög
ung og ólst upp hjá
föður sínum og
eldri systrum. Hún
fór síðan ung að vinna á Ak-
ureyri og í Reykjavík. Hún
stundaði nám við Húsmæðra-
skólann á Akureyri skólaárið
1946-1947. Hún var síðan
heimavinnandi húsmóðir á með-
an dæturnar voru ungar, vann
um tíma við Brauðgerð Kaup-
félags Eyfirðinga og síðar í um
30 ár við símavörslu hjá KEA.
Anna verður jarðsungin frá
Akureyrarkirkju í dag, 8. júní
2012, klukkan 13.30.
Nú hefur Dúdda amma kvatt
okkur í síðasta skiptið. Mikið var
það erfitt að segja bless. Þó svo
það hafi ekki átt að koma á óvart
miðað við veikindin, þá kom það
nú samt í bakið á mér. Ég náði að
ljúga að sjálfum mér að þú ættir
alltaf eftir að flytja aftur heim í
Skarðshlíðina, setja rúllur í hárið
og bjóða okkur svo öllum í lamba-
læri með öllu tilheyrandi.
Alltaf hress, stutt í brosið og
hláturinn. Sama hvað unglinga-
veikin herjaði á mann á árum áð-
ur þá kynnti ég þig alltaf stoltur
fyrir vinum mínum, enda mann-
eskja með eina bestu nærveru
sem hægt er að hafa. Brosmild,
stolt, sjálfstæð, vel gefin og fal-
leg.
Að fá að vera með þér síðustu
dagana og nóttina, að hafa fengið
að kveðja þig svona almennilega,
á eftir að fylgja mér það sem eftir
er.
Takk fyrir allt elsku amma.
Óskar Eiríksson.
Elsku Dúdda amma, það var
mjög erfitt að kveðja þig og eftir
standa margar góðar minningar.
Veikindi þín komu mjög snögg-
lega en þú varst glöð og yndisleg
fram á síðasta dag. Það var svo
gott að fá að vera með þér síðustu
dagana, halda í höndina á þér,
spjalla og kveðja. Ég man svo
margar góðar stundir, eins og
þegar við systurnar mættum í
mat til þín alla föstudaga í Hafn-
arstrætinu þá var alltaf mjög
gaman hjá okkur. Já og ferðirnar
suður á Selfoss til mömmu, Eika
og krakkanna. Í bílnum á leiðinni
fræddir þú mig og strákana mína
um heiti á öllum kennileitum á
leiðinni.
Elsku amma mín ég á eftir að
sakna þín rosalega mikið og eftir
standa margar og góðar minning-
ar.
Kveðja, þín ömmustelpa,
Lára.
Elsku amma. Heimilið þitt og
afa í Hafnarstæti 85 var einhver
besti staður sem ég hef komið á.
Nú eru heil 30 ár síðan Reynir afi
varð bráðkvaddur, langt um ald-
ur fram. Mér er sársaukinn og
sorgin í fersku minni, en verst var
þó að finna fyrir sorginni þinni,
sem ég held að megi líkja við opið
sár, sem þú lifðir með æ síðan. En
ég man líka vel samheldnina og
hlýju orðin, sem megnuðu að sefa
sársaukann um stund. Þú áttir
trúna til hjálpar. Og þú varst líka
félagslynd og naust góðra vina og
fjölskyldu sem þér var annt um
að rækta. Mikið hefði ég viljað
geta átt með þér fleiri samveru-
stundir síðustu árin. Getað leyft
litlu dætrunum okkar að kynnast
langömmu sinni betur, sem var í
miklum metum hjá þeim. Ég tel
mig hafa þegið að gjöf mörg af
viðhorfum þínum og sýn á lífið og
reynt að gera að mínum. Þú varst
frjálslynd, réttsýn og heilsteypt,
stolt og upplitsdjörf. Þú varst
ákveðin í að halda í jákvæðnina
og glaðværðina, hvað sem á
dundi. Þannig man ég þig og mun
alltaf muna þig, elsku amma mín.
Með virðingu og þakklæti.
Sigurður Magnason.
Anna
Friðriksdóttir
Lengd | Hámarkslengd minn-
ingargreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn.
Minningargreinar