SunnudagsMogginn - 01.07.2012, Blaðsíða 23

1. júlí 2012 23
Það líður að framhjágöngunni í fótspor Þórbergs Þórð-arsonar, sem skáldið lýsti með kostulegum hætti ískáldverkinu Íslenskum aðli. Baldur Sigurðsson sagði frá fyrirhugaðri ferð í Les-
bók Sunndagsmoggans 10. júní og ritaði umsjónarmanni bréf í
kjölfarið:
„Þakka þér fyrir góðan umbúnað greinar minnar um framhjá-
gönguna. Ég ætlaði alltaf að þakka þér fyrir en það hefur ein-
hvern veginn rekist undan. Þið Moggamenn eigið góða próf-
arkalesara sem koma auga á hverja misfellu, langoftast auðvitað
með réttu en stundum er leiðrétt eitthvað sem höfundur hefur
skrifað gáleysislega með vilja. Þannig var það í þessari grein að
ég hafði sett millifyrirsögn sem greinilega misskildist: „Landa-
leiðir og heiðarvegir“ þar sem sagt var frá Trékyllisheiðinni.
Þetta var eðlilega leiðrétt í „Landleiðir“ því prófarkalesari gat
ekki vitað að leiðin yfir Trékyllisheiði var á árum verksmiðj-
unnar í Djúpuvík kölluð „Landaleiðin“ – af sérstökum ástæðum.
Um þetta stóð ekkert í greininni annað en þessi fyrirsögn sem
var auðvitað óskiljanleg öðrum en þeim sem til þekktu.“
Kveðja Baldurs á sér nokkra forsögu sem vert er að geta um.
Þegar verksmiðjan í Djúpuvík var byggð, var töluverð eft-
irspurnin eftir brennivíni, enda tugir ungra manna saman
komnir sem stundum vildu gera sér dagamun. Bóndinn á Ból-
stað, Steingrímsfjarðarmegin, bruggaði á þeim tíma og menn
voru sendir yfir heiðina að sækja landa. Þess vegna var talað um
Landaleiðina. Nú er Bólstaður kominn í eyði en Guðbrandur Sverrisson á Bassastöðum, fréttaritari
Morgunblaðsins, heyjar á túnunum.
Baldur og kona hans Eva Benediktsdóttir, sem verða leiðsögumenn í framhjágöngunni, gengu
fyrst yfir heiðina sumarið 2009 og komu niður að Bólstað. Þá var Brandur þar að heyja. Hann stökk
niður af dráttarvélinni til að rabba við þetta farandfólk og það fyrsta sem hann spurði var: „Nú, vor-
uð þið að koma Landaleiðina?“ Í framhaldi af því skýrði hann út fyrir Baldri og Evu, að það sem
helst hefði háð bóndanum á Bólstað í sínum búskap, var að hann vantaði alltaf gler.
Framhjágangan hefst í Norðurfirði 1. ágúst næstkomandi á vegum Ferðafélags Íslands og stendur
til 12. ágúst. Henni lýkur á Hverfisgötu 50. „Þar hitti Þórbergur vini sína og fékk mat og kaffi árið
1912 áður en hann hélt til síns heima á Skólavörðustígnum,“ segir Baldur.
Pétur Blöndal pebl@mbl.is
Landaleiðin
Rabb
Þórbergur Þórðarson
„Nei, það er nú málið og við fundum það,
við Pétur, um leið og við vorum komnir
allsberir inn í einn símaklefann í Barce-
lona. Það var bara yndislegt. Þá föttuðum
við að þetta er ennþá gaman.“
Sveppi um Evrópska drauminn, nýja þáttaröð sína og
fleiri sprelligosa.
„Það hefur svoleiðis verið
drullað yfir fólkið í mynd-
bandinu, hringt í það og
drullað yfir það persónu-
lega. En Þóra er ekki vöru-
merki. Þetta var sjálfs-
prottið og skemmtilegt
framtak sem var ekki gert í
neinu samráði við Þóru né
kosningastjórann og
okkur finnst þetta
bara dásamlegt.“
Ásdís Ólafsdóttir,
aðstoðarkona Þóru
Arnórsdóttur, segist
hneyksluð á við-
brögðum fólks við lag-
inu „Sameinumst“
sem hjónin Fjóla
Ólafsdóttir og Þorsteinn Eggertsson sendu inn á You
Tube.
„Þrátt fyrir niðurstöðu ríkissaksókn-
ara hlýtur það að vera kærða umhugs-
unarefni hvers vegna 18 ára stúlka kýs að
leita beint á Neyðarmóttöku um miðja
nótt eftir samskipti við hann og kæra
hann síðar fyrir kynferðisbrot.“
Guðjón Ólafur Jónsson er lögmaður tveggja
stúlkna sem kærðu Egil „Gillz“ Einarsson fyrir
nauðgun.
„Ég mun ekki fara af kjörstað fyrr
en þeir þvinga mig til þess.“
Freyja Haraldsdóttir ætlar ekki að taka þátt í for-
setakosningunum ef aðstoðarkonur hennar fá
ekki að hjálpa henni í kjörklefanum.
„Þetta er böl sem þrífst
í leyndarhjúpi og
skömm. Að þeir sem
verði fyrir þessu eða
upplifi þetta þurfi að
skammast sín fyrir
þetta.“
Róbert Marshall um
alkóhólisma föður síns.
Ummæli vikunnar
Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík.
Stofnað 1913
Útgefandi: Óskar Magnússon
Ritstjórar: Davíð Oddsson Haraldur Johannessen
Aðstoðarritstjóri: Karl Blöndal
hefur lánast að toga enn nýja þætti til sín úr
höndum þjóðríkjanna. Hið andlitslausa vald ESB
hefur enn eflst.
Tvískinnungur
Forsætisráðherra Bretlands fagnaði þeim áfanga
sem náðst hefði á neyðarfundinum í Brussel.
Sagði hann mjög mikilvægan. Jafnframt notaði
hann tækifærið til að ítreka að hans eigið land
myndi alls ekki framselja meira vald til Brussel en
þegar er orðið. Hvers vegna talar þessi valdamað-
ur svona? Hann fagnar því í öðru orðinu að evru-
ríkin fallist á lausn til líknar bráðavanda sem fel-
ur varanlega í sér meiri valdflutninga frá
lýðræðislega kjörnum stjórnvöldum landanna til
Brussel. Hin varanlega fórn er gefin fyrir tíma-
bundna hjálp í nauð. En jafnframt lofar breski
forsætisráðherrann hástemmt því, að slíka fórn
myndi hann aldrei láta sína þjóð færa. Skýringin
á þessum tvískinnungi er sú að Bretar óttast að
áframhaldandi öngþveiti á evrusvæðinu muni
gera þeim sjálfum erfiðara um vik að hafa stjórn á
eigin efnahag. Lítill vafi er á að það mat er rétt til
skemmri tíma horft. En það er alls ekki víst og
raunar ólíklegt að þannig horfi mál við þegar til
lengri tíma er litið. Því sá tími mun koma að ein-
stakar þjóðir skynja að valdarán hefur átt sér stað
með markvissum hætti. Allt í smáum stíl í hvert
sinn, en alltaf gengið lengra í sömu átt. Þegar það
mun renna upp fyrir þjóðunum þá spyrna þær
við fast. Það segir sagan, og hún hefur enga sér-
staka ástæðu til að segja ósatt um það.
Morgunblaðið/Ómar
unnar
Gæsafjölskylda á ferðalagi.