SunnudagsMogginn - 01.07.2012, Blaðsíða 29

1. júlí 2012 29
og Lækjargötu. Á sínum tíma hafði verið
þar Mensa Academica, matstofa sem nem-
endur í Latínuskólanum nýttu sér. Orðið
mensa greip mig strax, en það þýðir mat-
borð, og mensa er til í Frakklandi og öllum
latínumælandi löndum. Reksturinn gekk
vel en þegar ég eignaðist Berg, þriðja
barnið mitt, var álagið ansi mikið og ég
gerði bókhaldið á nóttunni. Ég hætti
rekstrinum en sé um veisluþjónustu undir
nafni Mensu sem ég loka á sumrin til að
vera hér í Flatey og held svo áfram að
sinna veisluþjónustunni á veturna. Þannir
að ég skipti reglulega milli 101 og náttúr-
unnar.
Maðurinn minn, Þorsteinn Bergsson, er
framkvæmdastjóri Minjaverndar og á eitt
elsta húsið í Flatey með systur sinni. Í frí-
um fórum við út í Flatey og í huganum sá
ég alltaf fyrir mér hótel á eyjunni. Frá
upphafi hugsaði ég: Hér er frábær staður
til að reka gistiheimili og veitingastað. En
það var ekki í boði. Þarna var fyrir lítill
veitingastaður, Vogur, en þegar hann
hætti snögglega starfsemi þá var ljóst að
einhver aðstaða þyrfti að rísa fyrir ferða-
menn. Þá fékkst fjármagn frá Minjavernd
til að endurgera gömul hús, þar á meðal
hús sem nú tilheyra hótelinu. Alltaf varð
þorpið fallegra en þessi uppbygging kost-
aði mikið. Minjavernd fær aldrei til baka
það sem lagt hefur verið í húsin en þessi
uppbygging er hugsjón ekki gróða-
starfsemi. Við hjónin höfum bæði mikinn
áhuga á gömlum húsum og munum og því
að viðhalda því gamla. Í hótelinu er mikill
sammtíningur gamalla og nýrra muna,
það er í anda Flateyjar. Þegar ég hætti
rekstri Mensu geymdi ég marga gamla
muni sem þar höfðu verið og gat nýtt þá á
hótelinu. Engin herbergi eru eins en sam-
an mynda þau ansi góða heild.
Við erum sex sem rekum hótelið og
rekstur þess er fyrst og fremst ástríða,
annars gætum við þetta ekki. Það er ein-
ungis opið þrjá mánuði á ári þannig að
þetta getur aldrei orðið gróðafyrirtæki
nema opnunartíminn verði framlengdur.
Mig langar til þess og ég held að það sé
hægt að fá ferðamenn til að koma hingað á
öllum tíma árs. Ég kem hér að vetri til og
þá eru engin fuglahljóð heldur algjör þögn
og það er unaðslegt að horfa upp í him-
ininn og sjá stjörnur og norðurljós. Krakk-
ar sem koma hingað að vetri til leggjast
alltaf á bakið og horfa upp í himininn.
Það er eitthvað hér í náttúrunni í Flatey
sem gefur meiri kraft og orku en annars
staðar. Við sem vinnum hérna fyllum okk-
ur allt sumarið af orku. Við förum reglu-
lega á sérstakan stað sem heitir Svínabæli
og gerum jógaæfingar. Við lesum öll mikið.
Ég var að klára Hvernig ég kynntist fisk-
unum efir Ota Pavel, sem er ótrúlega góð
bók og svo er ég með Gamlingjann á nátt-
borðinu. Í Flatey lesa allir og skiptast svo á
góðum bókum. Um leið og fólk hefur ekki
útvarp og sjónvarp þá grípur það bók.“
Ætlarðu að halda áfram að standa
vaktina á hótelinu í Flatey næstu árin?
„Það hefur gefið mér ánægju og lífsfyll-
ingu að vinna hér í Flatey og gera það sem
mér finnst fallegt og skemmtilegt. Ég veit
samt ekki hvað ég endist. Stundum stend
ég sautján tíma vaktir og til að þola það
þarf að hafa sterk bein og gott skap. En
áhuginn er brennandi og ég er ekki enn
orðin lúin.“
’
Einn gestanna,
frönsk kona tók mig
afsíðis á dögunum og
sagði með tárin í augunum:
„Gerirðu þér grein fyrir því
að þetta er alveg einstakur
staður, hér er algerlega
ósnert náttúra. Við eigum
ekki lengur svona staði í
Frakklandi. Passið þið
staðinn ykkar.“
Morgunblaðið/Kolla