Helgafell - 01.05.1942, Qupperneq 49

LÉTTARA HJAL
135
þess að vænta, ef félagsskapnum hlekkist ekki
á, að hann eigi oft eftir að sletta sér fram í
menninguna.
Því sýningin er öllum til sóma: Kaupfélagi
Eyfirðinga, sem lagði til gluggann, fram-
kvæmdastjóranum, sem valdi myndirnar, og
listamönnunum, sem máluðu þær. Aðeins urn
einn þeirra, Rikarð Jónsson, hefur það verið
upplýst, að hann sé ekki listamaður af ,,guðs
náð“, og hefur þess ekki gætt til muna, að
mönnum hafi komið það á óvart. Eitthvert
r síðasta afrek þessa listgerðar-
manns er mynd af Ragnheiði
6 S!SPJÓ Brynjúlfsdóttur, sem prentuð er
framan við nýútkomna bók eftir frú Jóhönnu
Sigurðsson, og er myndin raunar, að því er
ráða má af bókinni, búin til „upp úr“ frúnni.
Hefur þcss ekki áður heyrzt getið, að íslenzkir
listamenn hafi tamið sér slík vinnubrögð, endi
er frágangur og gerð myndarinnar harla ósam-
boðin „heilögum anda“. Er ekki ofmælt, að
myndin sé öll með þeim hætti, að hún megi
teljast meðal ógeðslegustu helgispjalla, sem hér
hafa verið framin. En ef til vill „er það þetta,
sem koma skal?“ Að minnsta kosti má ráða
það af málgagni Jóns Eyþórssonar, að höfund-
ur myndarinnar sé einskonar arftaki Leonard-
os da Vinci, meistarans, sem fyrir hálfri
Leonardo fimmtu öld varði fjórum ár-
da Vinci um æfinnar til að mála litla
endurborinn. mynd, sem gengið hefur
undir nafninu Mona Lisa, og skildi þó víð
hana ófullgerða, að honum sjálfum fannst. En
mynd þessi er fræg orðin af ódauðlegu brosi,
sem Tíminn hefur nú uppgötvað á myndum
Ríkharðs Jónssonar, og mun þó fáa hafa órað
fyrir, að La Gioconda væri tíður gestur á verk-
stæði hans. En ekki þarf að halda, að ályktun
Tímans sé sprottin af óvitaskap, því enginn
hefur lýst mynd Leonardos da Vinci af inn-
blásnari skilningi og andagift en Walter Pater,
sem stundum er vitnað til í fyrrnefndu blaði,
þó áhrifa hans gæti þar að öðru Ieyti minna
en skyldi.
f síðasta hefti Helgafells var í Léttara hjali
farið nokkrum orðum um mál og málvemd,
og stóð til að gera því efni betri skil síðar, en
af því getur samt ekki orðið að þessu sinni.
Þó skal þess getið, að síðan sú grein var skrif-
V/ ^ V—'

20*30 NORGE
•\ /~v s~\ e-
JÚDASARMERKI QUISLINGS
Sjá bls. 108
uð, hefur Húsmæðrafélag Reykjavíkur, að því
er Morgunblaðið hermir, „skorað á félagskon-
ur sínar, að vera vel á verði gagnvart móður-
Málvernd málinu"! Mun enginn efast um,
húsmœðr- að húsmæðrunum verði sæmilega
anna. ágengt í því efni. — Mörg önn-
ur mál, sem Léttara hjali væri ánægja að ræða,
verða einnig að bíða betri tíma, og mcðal
þeirra er afstaða vor fslendinga til styrjaldar-
innar, að svo miklu leyti, sem hlutleysi voru
er ekki hætta búin af slíkum umræðum. En
ef til vill er hið sífellda skraf vort um hlutleysi,
eitt hið ógeðfelldasta tákn þessara tíma. í styrj-
öld sem þessari, þar sem í mjög áþreifanlegum
skilningi er barizt um frelsi og tilveru hvers
einstaklings í heiminum, vitnar hlutleysisaf-
staða aðeins um eitt af tvennu, persónulegi
geðbilun eða siðferðilegan sljóleika. í lífsskoð-
un frjálsra manna kæmist slíkt hlutleysi ekki