Morgunblaðið - 18.10.2012, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 18.10.2012, Blaðsíða 31
MINNINGAR 31 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2012 ✝ Kristín Magn-úsdóttir fædd- ist á Snældubeins- stöðum í Reykholtsdal í Borgarfirði 23. janúar 1939. Hún lést á Landspít- alanum við Hring- braut 10. október 2012. Foreldrar Krist- ínar voru Jón Magnús Jakobsson, f. 29.5. 1891, d. 23.4. 1962, og Sveins- ína Arnheiður Sigurðardóttir, f. 22.12. 1899, d. 14.4. 1980. Systkini Kristínar eru Jakob, f. 18.4. 1925, d. 9.8. 2005, Helgi, f. 4.2. 1929, Sigurður, f. 2.3. 1933, og Herdís, f. 1.1. 1941. Kristín giftist 4.3. 1962 Ar- noddi Þorgeiri Tyrfingssyni, f. 17.8. 1938. Arnoddur er sonur Þorbjargar Elísabetar Jóhann- esdóttur, f. 16.1. 1919, d. 27.1. 1983 og Tyrfings Þorsteins- sonar, f. 30.11. 1918, d. 15.1. 2004. Kristín og Arnoddur eiga fjögur börn. Þau eru: Arnheiður Magnúsdóttir, f. 14.6. 1957, gift Jóhanni Þór Hopkins. Þeirra börn eru Eva Lind, Adam Þór og Kristín Lind. Eva Lind er gift Unnari Þorsteini Bjartmarssyni. Þeirra börn eru Jóhann Þór og Bjartmar Þór. Elísabet, f. 22.11. 1959, gift Magnúsi Ár- sælssyni. Elísabet á fyrir Ar- nodd Þór Jónsson sem er í sambúð með Guðrúnu Ingu Jóhannesdóttur og eiga þau eitt barn, Elísabetu. Fyrir átti Magnús Leó og Herdísi. Leó er í sambúð með Pálu Björk Kúld og eiga þau eitt barn, Sunnevu Huld. Herdís er í sambúð með Karli Hrannari Sigurðs- syni. Erla, f. 23.2. 1966, gift Vilhjálmi Ingvarssyni. Þeirra börn eru Anna Margrét og El- ísabet. Jón Ármann, f. 14.6. 1968, giftur Svanhildi Leifs- dóttur. Þeirra börn eru Krist- inn Ásgeir og Hjördísi Arna. Kristín ólst upp í Reykholts- dal í Borgarfirði og gekk þar í barnaskóla, veturinn 1957-58 fór hún í Húsmæðraskóla Suð- urlands á Laugarvatni. Kristín og Arnoddur hófu búskap á Reykjanesvegi 6 í Ytri- Njarðvík en lengst af bjuggu þau á Suðurvöllum 6, Keflavík. Kristín vann við ýmis störf í gegnum tíðina, m.a. fisk- vinnslu, hjá Ragnarsbakaríi og síðast við barnagæslu og sem gangavörður Holtaskóla í Keflavík. Útför Kristínar verður gerð frá Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag, 18. október 2012, og hefst athöfnin kl. 13. Elsku mamma, með söknuði og sorg í hjarta kveðjum við þig með þessum fallegu orðum sem eiga svo vel við þig. Elsku besta mamma, ef til væri keppni þar sem dæmt væri um duglegustu, sterkustu og sjálfstæðustu mæðurnar, myndir þú vinna titilinn fyrirvaralaust. Þú ert mér innblástur í öllu því sem ég tek mér fyrir hendur. Þú hefur varið með mér þínum gleði- og sorgarstundum. Þú hefur kætt mig, á tímum þegar mér leið illa. Þú hefur kennt mér margt, um lífið, tilveruna og tilgang okkar allra. Þú ert minn tilgangur. Þú hefur mótað mig að þeirri manneskju sem ég er í dag. Þú hefur sagt mér að ég eigi skilið gott líf og góða hluti. Þú ert vingjarnlegasta, fallegasta og frábærasta manneskjan í lífi mínu. Þú gerir mig heila, án þín væri líf mitt tómt og innihaldslaust. Þú fullkomnar mig. Ég hef og mun ætíð elska þig. Meira en sólina, skýin og grænbláan sjóinn. Meira en loftið, grasið og ljósbláan himin. Þú ert mín móðir, mín vinkona, minn demantur. Þú átt þér enga aðra líka, elsku besta mamma. (Aldís) Megi Guð og englar varðveita þig. Arnheiður, Elísabet, Erla, Jón Ármann og makar. Þegar andlát náins ættingja, vinar eða fjölskyldumeðlims ber að eru viðbrögðin ærið misjöfn. Þegar eiginkona mín hringdi og tjáði mér að móðir hennar, tengdamóðir mín, væri látin, þá voru mín fyrstu viðbrögð að mér fannst hafa dimmt yfir allri tilveru minni, síðan holskefla minninga um samvistir okkar Kristínar í áratugi. Gat það verið að ég ætti aldr- ei aftur eftir að heyra hana segja „sæll, elsku kallinn minn, hvernig hefur þú það“, átti ég aldrei aftur eftir að sjá blíða brosið sem hún var svo óspör á, átti ég aldrei aftur að finna hlýjuna í faðmlagi hennar eða finna fyrir umhyggju hennar í garð barna minna? Kristín var ein af þessum fáu einstaklingum sem er mann- bætandi að vera samskiptum við, ávallt jákvæð og full um- hyggju fyrir náunganum. Samband mitt við Kristínu féll undir máltækið „góðir hlutir gerast hægt“. Kristínu hef ég þekkt frá unglingsárum mínum og var hún orðin órjúfanlegur hluti af tilveru minni eins og svo margra annarra sem nærveru hennar nutu – mamma, amma, tengdamamma, vinur voru orð sem mér komu ósjaldan í hug og var hún vel að þeim öllum kom- in. Tilvera mín og minna varð fátækari við fráhvarf hennar, en hafsjór af góðum minningum um samvistir okkar mun ylja mér um hjartarætur um ókomna framtíð. Vertu sæl mín elskulega tengdamóðir og vinur. Tengdasonur þinn, Jóhann Þór Hopkins. Elskuleg tengdamóðir mín hefur verið kölluð til starfa á nýjum stað. Ég kveð hana með miklum söknuði og um leið miklu þakklæti. Hún Stína var einstaklega falleg og hlý kona sem brosti mikið og unni öllum. Það eru sautján ár síðan ég hitti Stínu fyrst og man ég vel hversu hlýjar móttökur ég fékk. Kristni Ásgeiri syni mínum tók hún opnum örmum, hún átti nóg pláss fyrir eitt ömmubarn til viðbótar í hópinn sinn. Stínu fannst gaman að gefa fólki að borða og lærði ég það fljótt að vera ekkert að smyrja nesti þegar við ferðuðumst saman heldur bara að aðstoða hana við nestisgerðina því það var ekkert betra en heimabakaða brauðið hennar og nýbökuðu kleinurnar sem hún hafði með sér í ómældu magni í mörgum hestaferðum og útilegum. Þó þau væru að- eins tvö þá var hún alltaf með nægan mat fyrir allan hópinn í sínu boxi. Sama var þegar í sveitina var komið, hún gætti þess alltaf að eiga nóg af öllu sem einhvern gæti mögulega langað í meðan á dvölinni stóð. Hún Stína var alltaf boðin og búin til að gæta barnanna eða aðstoða við hvað sem þurfti, það var gott að leita til hennar og það var líka virkilega gaman að gera eitthvað gott fyrir hana. Hún var alltaf svo þakklát og hafði svo gaman af því. Ég minnist þess er ég og dætur hennar mættum til hennar snemma morguns á sjötugsaf- mælisdeginum hennar með bakkelsi, gáfum henni fyrirmæli um hvað hún skyldi taka með sér og tókum hana svo með okk- ur í óvissuferð, hún var svo ánægð. Við skemmtum okkur allar konunglega þennan dag og svo áfram með stærri hóp um kvöldið. Lokið er kafla í lífsins miklu bók. Við lútum höfði í bæn á kveðjustund. Biðjum þann Guð, sem gaf þitt líf og tók græðandi hendi að milda sorgarstund. Ó, hve við eigum þér að þakka margt þegar við reikum liðins tíma slóð. Í samfylgd þinni allt var blítt og bjart blessuð hver minning, fögur, ljúf og góð. Okkur í hug er efst á hverri stund ást þín til hvers, sem lífsins anda dró hjálpsemi þín og falslaus fórnarlund. Friðarins Guð þig sveipi helgri ró. (Vigdís Runólfsdóttir) Með innilegu þakklæti fyrir all- ar liðnar stundir og óteljandi góðar og fallegar minningar kveð ég ástkæru tengdamóður mína. Svanhildur. Elsku amma mín, ég man eft- ir öllum leikritunum sem við krakkarnir gerðum handa þér og hvað þú varst góð við mig. Ég veit hvenær þú ert hjá mér því Kristín er með ratsjá í sím- anum sínum. Ég hugsa oft um seinustu orðin sem ég heyrði frá þér fyrir utan bless. Sem var: „Ég kem upp í sveit um leið og ég get,“ en ég var að spá í eitt, hvort þú gætir komið í afmælið mitt þegar ég blæs á kertin. En hver á nú að kaupa jójóhringi handa mér? Ég sakna þín sárlega, amma, ég trúi ekki að þú sért farin frá mér. Eitt sem ég náði ekki að segja þér hvað ég elskaði þig mikið. Amen. Kveðja, Bjartmar Þór Unnarsson. Nú er amma mín horfin frá okkur. Amma, þú varst alltaf svo stórglæsileg kona, það vildi enginn trúa því að þú gætir ver- ið amma mín enda bara 33 árum eldri en ég. Þú vildir alltaf vera fín og vel tilhöfð og ég öfundaði þig oft af því hvað þú varst glæsileg og hugsaði að kannski yrði ég svona þegar ég eltist. Þó að í seinni tíð reyndi ég að vera þér góð og hjálpsöm þá var ég nú örugglega ekki auðveldur krakki til að ala upp. Prakkara- strikin og óþekktina faldir þú alltaf fyrir honum afa mínum svo hann skammaði mig ekki því þú vildir aldrei ósætti á milli fólks. Það var erfitt að vera ósáttur við fólk vitandi að það tæki meira á þig en okkur sem vorum ósátt, þú komst alltaf og reyndir að sætta allt og alla, þú varst okkar lím. Eins og Adam Þór bróðir minn sagði nú á dög- unum, hver á þá að líma okkur saman? Aldrei þreyttist þú á því að hafa heimilið þitt fullt af vin- um okkar Jonna kvöld eftir kvöld, allir voru velkomnir, allt- af stóð heimilið opið. Og það segir meira en mörg orð um þig að öll stórfjölskyldan nema ég var hjá þér og afa öll aðfanga- dagskvöld, enginn vildi vera án ykkar á jólunum. Ég á eftir að sakna þín óendanlega mikið en ég vona að þér líði vel núna í faðmi foreldra þinna. Fyrir hönd fjölskyldu minnar vil ég þakka hlýhug í okkar garð. Hún var einstök perla. Afar fágæt perla, skreytt fegurstu gimsteinum sem glitraði á og gerðu líf samferðamanna hennar innihaldsríkara og fegurra. Fáar perlur eru svo ríkulega búnar, gæddar svo mörgum af dýrmætustu gjöfum Guðs. Hún hafði ásjónu engils sem frá stafaði ilmur umhyggju og vináttu, ástar og kærleika. Hún var farvegur kærleika Guðs, kærleika sem ekki krafðist endurgjalds. Hún var vitnisburður um bestu gjafir Guðs, trúna, vonina, kærleikann og lífið. Blessuð sé minning einstakrar perlu. (Sigurbjörn Þorkelsson) Guð veiti þér styrk á þessum erfiðu tímum, afi minn. Eva Lind. Elsku amma mín, þú varst alltaf svo góð við okkur öll barnabörnin þín og sýndir okk- ur endalausa ást og hlýju, hugs- aðir alltaf um að öllum liði vel og enginn skilinn útundan. Ég elska þig svo mikið, elsku amma. Þú passaðir alltaf uppá að ég fengi lakkrís þegar ég kom annaðhvort í sveitina eða til Keflavíkur í heimsókn. Ég á eftir að sakna brauðanna sem þú smurðir handa mér með ban- ana og kökunnar með bleika kreminu. En mest af öllu faðm- laganna þinna og þegar þú sast hjá mér og straukst mér um hendurnar. Elska þig endalaust, fallega amma mín. Kristín Lind Hopkins. Elsku amma, ég get bara ekki trúað því að þú sért farin frá okkur. Ég á svo ótrúlega margar góðar minningar um stundir okkar saman í gegnum tíðina og er svo heppin að hafa átt þig sem ömmu. Það var æð- islegt að hafa þig sem gang- avörð þegar ég var í grunn- skóla, ég gat alltaf leitað til þín þegar eitthvað var að og það var alveg ómetanlegt. Það var alltaf svo gaman að vera í pössun hjá ykkur afa, þið dekruðuð við okkur krakkana svo mikið. Það sem minnir mig mest á þig er sveitin okkar. Ég get ekki ímyndað mér að fara uppí sveit vitandi að þú verðir ekki þar, sveitin verður alls ekki eins án þín. Þín verður sárt saknað og þú munt alltaf eiga stóran stað í hjarta mínu. Við lífsins stiga ætlum að þramma og þar með okkur verður þú okkar elsku besta amma. Okkur þykir lífið svo skrýtið og margt er svo flókið í heiminum nú. Þá er alltaf gott að vita að okkur getur hjálpað þú. Þú alltaf í huga okkar ert. Þú hjörtu okkar hefur snert með góðmennsku og hjartavernd. Hér og nú ertu heimsins besta amma nefnd. Þú ert sem af himnum send. (Katrín Ruth) Anna Margrét. Elsku amma mín. Mér finnst erfitt að hugsa til þess að þú sért látin. Í huga mér lifir allur sá tími sem við höfum átt sam- an, þessi óteljandi skipti og ómetanlegi tími í sveitinni, ferðalögin á Stóruvelli og öll jól- in sem við fjölskyldan höfum átt saman. Þú varst alltaf svo bros- mild, hlý og góð og vildir allt fyrir okkur gera. Það er erfitt að lýsa fyrir Elísabetu að langamma hennar sé komin til himna, hún talar um sveitina þegar ég sýni henni myndir af ykkur saman. Ég vildi að þú værir áfram hjá okkur en þú lifir í minning- unni og ég veit að þú munt fylgjast með okkur að handan. Mér finnst ósanngjarnt hversu snemma þú ert tekin frá okkur en er mikið þakklátur fyrir tím- ann sem við áttum saman. Ég elska þig, amma mín, og sakna þín mikið. Arnoddur Þór. Kæra mágkona. Mig langar að minnast þín og þeirra 50 ára sem við höfum átt samleið. Þegar ég settist niður og fór að rifja upp allar þær yndislegu stundir sem við og fjölskyldur okkar höfum átt saman þá sá ég að það væri hægt að fylla marg- ar síður í rituðu máli um liðna tíð, en þá fann ég þetta fallega ljóð sem mér þótti segja allt og það á svo fallegan hátt. Dökkur skuggi á daginn fellur, dimmir yfir landsbyggðina. Köldum hljómi klukkan gellur, kveðjustund er milli vina. Fallinn dómur æðri anda, aðstandendur setur hljóða. Kunningjarnir klökkir standa, komið skarð í hópinn góða. Gangan með þér æviárin okkur líður seint úr minni. Við sem fellum tregatárin trúum varla brottför þinni. Þína leið til ljóssins bjarta lýsi drottins verndarkraftur. Með kærleiksorð í klökku hjarta kveðjumst núna, sjáumst aftur. (Hákon Aðalsteinsson) Kæra mágkona, hafðu þökk fyrir allt sem þú færðir mér og minni fjölskyldu. Elsku Addi og fjölskylda, megi góður guð vera með ykkur og styrkja. Kær kveðja, Jóhanna (Hanna) og Jón. Kristín Magnúsdóttir HINSTA KVEÐJA Ég kveð elsku Stínu ömmu mína með þessu fal- lega ljóði. Við kveðjum þig kæra amma með kinnar votar af tárum á ást þinni enginn vafi til okkar, við gæfu þá bárum. Horfin er hönd þín sem leiddi á hamingju- og gleðifundum, ástúð er sorgunum eyddi athvarf á reynslustundum. Margt er í minninga heimi mun þar ljósið þitt skína, englar hjá guði þig geymi við geymum svo minningu þína. (Höf. ók.) Þín ömmustelpa, Hjördís Arna. Elsku amma. Ég sakna þín svo mikið. Það er rosalega erfitt að missa þig. Það er erfitt að fatta að þú sért dáin. Ég gisti mörgum sinnum hjá þér og alltaf þegar ég kom til þín var til kex og þú bauðst mér alltaf eitthvað þegar ég kom til þín. Þú hefur alltaf verið góð við mig og mér þykir svo vænt um þig. Ég elska þig. Ástarkveðja, Elísabet. KR var að slíta barnskónum þegar Gísli Halldórsson fæddist árið 1914 og í nærri heila öld var Gísli KR-ingur af lífi og sál. Fullyrða má að enginn einstak- lingur hafi unnið jafn mikið og jafn lengi fyrir KR og íþróttir í landinu og Gísli Halldórsson gerði. Gísli gekk í KR 12 ára gam- all, eftir margra ára óþreyju- fulla bið eftir að fá að byrja æf- ingar. Hann stundaði knattspyrnu og fleiri greinar sem voru stundaðar í KR og varð Íslandsmeistari í knatt- spyrnu árið 1934. Tvítugur sett- ist Gísli í húsnefnd (síðar bygg- ingarnefnd) KR og var í henni óslitið til 1974, þar af í 27 ár sem formaður. Sem formaður húsnefndar sat hann jafnframt í aðalstjórn félagsins. Gísli var gerður heiðursfélagi KR árið 1974. Enginn var áhrifameiri í heildarsamtökum íþróttafélag- anna í Reykjavík og í landinu en Gísli í fimmtíu ár, frá 1944 til 1994. Á þeim árum var hann formaður Íþróttabandalags Reykjavíkur, forseti Íþrótta- sambands Ísland og formaður Ólympíunefndar Íslands. Gísli var forseti ÍSÍ í 18 ár og síðar heiðursforseti sambandsins frá 1980. Sem arkitekt og formaður hússtjórnar í 27 ára á Gísli stærri þátt í uppbyggingu svæð- is KR við Frostaskjól en nokkur annar. Hann hefur hannað allar byggingar á KR-svæðinu án kostnaðar fyrir KR og verið driffjöður í byggingu þeirra. KR á Gísla Halldórssyni mik- ið að þakka og fáir eiga stærri sess í sögu félagsins. KR þakkar Gísla Halldórssyni hans gríðar- lega mikla og óeigingjarna starf fyrir félagið og sendir Leifi, syni hans og fjölskyldu hans allri innilegustu samúðarkveðjur. Fyrir hönd Knattspyrnu- félags Reykjavíkur, Guðjón Guðmundsson formaður. Kveðja frá Lionsklúbbi Reykjavíkur Lionsklúbbur Reykjavíkur var stofnaður þann 14. ágúst 1951. Í fyrstu fundargerðabók- inni kemur fram að í mars 1953 fóru klúbbfélagar og skoðuðu nýbyggt íþróttahús KR við Kaplaskjólsveg. Þar tók á móti þeim meðal annarra Gísli Hall- dórsson, sem við kveðjum hér í dag, en hann var arkitekt húss- ins og ötull forustumaður í KR. Vel hefur farið á með mönnum, því tveimur mánuðum síðar var Gísli orðinn félagi í Lionsklúbbi Reykjavíkur. Gísli var síðan fé- lagi í klúbbnum alla tíð eða í hartnær 60 ár. Gísli var virkur félagi í Lions- klúbbi Reykjavíkur þrátt fyrir annasöm störf sem arkitekt og forustumaður í íþróttahreyfing- unni. Hann gegndi ýmsum trún- aðarstörfum fyrir klúbbinn og var m.a. formaður árið 1976. Á fundum sátu þeir ávallt saman hann og félagi hans og vinur, Gunnar heitinn Friðriksson í Vélasölunni. Höfðu þeir alltaf margt til málanna að leggja og menn hlustuðu vel, þegar Gísli setti fram skoðanir og tillögur á sinn rólega og yfirvegaða hátt. Gísli fylgdist vel með þjóðmál- um og heimsmálum allt fram til hins síðasta, og menn komu ekki að tómum kofunum hjá honum í þeim efnum, þótt æviárin færu að nálgast öldina. Við félagarnir munum sakna nærveru hans. Að leiðarlokum þakka félagar í Lionsklúbbi Reykjavíkur Gísla Halldórssyni áratuga samfylgd og við sendum fjölskyldu hans okkar innilegustu samúðar- kveðjur. Far þú í friði, góði fé- lagi, og þökk sé þér fyrir allt og allt. Jón I. Guðmundsson, formaður Lionsklúbbs Reykjavíkur.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.