Morgunblaðið - 18.10.2012, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 2012
ári. Þetta er hár aldur, jafnvel í
hinum langlífu ættum foreldra
hans, en engu að síður var fráfall
hans óvænt. Hann hélt andlegum
kröftum sínum allt til loka og þær
aldurstengdu heilsuveilur sem
hrjáðu hann virtust ekki líklegar
til að draga hann til dauða með
svo skjótum hætti sem raun varð
á. En nú hefur hann kvatt og eftir
lifa minningarnar um kæran
frænda.
Fyrstu minningar mínar um
Bergþór tengjast ferð sem ég fór
fjögurra ára ásamt móður minni,
systur og ömmu til að heimsækja
hann og fjölskyldu hans í Hill-
erød á Sjálandi. Hann starfaði
þar sem læknir við sjúkrahúsið
og stundaði jafnframt framhalds-
nám í lyflækningum sem urðu
hans sérgrein þegar hann sneri
heim til Íslands. Mér þótti mikið
til koma að eiga að frænda þenn-
an fríða mann sem gekk virðu-
lega um ganga þessa stóra spítala
í hvítum kyrtli. Af Öldugötu 5 er
einnig margs að minnast þótt
langt sé um liðið. Bergþór hafði
mikla kímnigáfu og ótvíræða
leikarahæfileika og gat látið
kennara sína úr menntaskóla
verða ljóslifandi í stofunni með
frábærum eftirhermum sem ég
kunni vel að meta. Árin liðu og
við bjuggum ekki lengur í sama
húsi og ekki í sama landi um
langt skeið. Bergþór var hins
vegar alla tíð læknir minnar fjöl-
skyldu þar til hann lét af rekstri
lækningastofu, kominn hátt á átt-
ræðisaldur. Hann var heimilis-
læknir af gamla skólanum sem
lét sér mjög annt um sjúklinga
sína. Annar fastur punktur í okk-
ar samskiptum voru áramóta-
samkvæmin sem Anna og hann
héldu um áratugaskeið fyrir fjöl-
skylduna á gamlaárskvöld, fyrst
á Hjarðarhaganum og síðan í
Hvassaleitinu. Þetta voru mjög
eftirminnilegar veislur með fjör-
ugum samræðum við heimilisfólk
og gesti.
Bergþór og Anna ferðuðust
mikið bæði innanlands og erlend-
is og sögðu frá því sem fyrir augu
þeirra bar í fjarlægum löndum.
Þegar ég kom í fyrsta sinn til
Peking fyrir fjórum árum og var
yfirþyrmdur af bílaumferðinni
sem líktist helst þeirri í Los Ang-
eles minntist ég lýsinga Berg-
þórs frá sama stað en nokkru
fyrr. Þá var að hans sögn ekki
einn einasta bíl að sjá í borginni
en í staðinn voru göturnar eins og
stórfljót þar sem í stað vatns-
flaums var fólk á reiðhjólum. Eft-
ir að Júlíus sonur Bergþórs og
Önnu tók bílpróf var hann gjarn-
an ökumaður foreldra sinna á
löngum bílferðum um Evrópu og
Bandaríkin, en síðar reisti hann
sumarbústað á Laugarvatni þar
sem Bergþór og Anna dvöldust
gjarnan hjá Júlíusi, eiginkonu
hans og börnum.
Síðasta myndin sem ég á af
Bergþóri er frá því í fyrra þegar
við Guðrún héldum upp á aldaraf-
mæli Katrínar móður minnar en
hún lést á nítugasta og níunda
aldursári. Á myndinni ber hann
sína níu áratugi vel, en Bergþór
var einn þeirra manna sem ekki
breytast mikið með aldrinum.
Ekki síst þess vegna var lát hans
svo óvænt fyrir hans nánustu.
Mér þótti mjög leitt að geta ekki
verið við útför hans en sendi
Önnu, Júlíusi og hans fjölskyldu,
Erlu, Örlygi, Bergþóri yngra og
Unni og fjölskyldum þeirra mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Jakob Yngvason.
Sumargolan gaf okkur þetta
árið meiri sól og hlýju en oft áður.
Sólríkir dagar minna okkur á
þann hverfulleika sem lífið er
háð, að blómin sem brostu óvenju
snemma til okkar á þessu fagra
sumri fölna þó í tímanna rás, þau
koma og fara.
Sá sem öllu ræður hefur líf-
daga okkar í sinni hendi, kallar
okkur hvern og einn til sín. Blíð-
viðriskvöldið 28. sept. var okkur
tilkynnt að Bergþór Smári hefði
hlýtt þessu kalli. Lát hans kom
okkur ekki á óvart, hár aldur og
farsæll starfsdagur var að baki.
Er nokkuð sælla en að sá sem
hagsæld okkar ræður kippi þá í
það hjól sem líf okkar hefur snú-
ist um, dagsverki lokið og lífsbók
lokað?
Nú þegar Bergþór hefur kvatt
jarðvistina kemur fyrst og fremst
í hugann sú djúpa vinátta sem
ávallt hefur einkennt samskipti
okkar í meira en hálfa öld. Við
kynntumst Bergþóri sem eigin-
manni Önnu föðursystur okkar
og mágkonu. Þau bjuggu sér síð-
ar hlýlegt heimili í næsta ná-
grenni við okkur í Hvassaleitinu.
Nálægðin milli heimilanna kallaði
á nánari kynni og fleiri samveru-
stundir. Ljúfar minningar
streyma fram í hugann frá þess-
um árum. Sameiginlegir fögnuðir
á hátíðarstundum voru alla tíð
með hefðbundnu sniði og sam-
heldnin, gleðin og vináttan réð
ríkjum.
Bergþór var hlédrægur að eðl-
isfari, hreinlyndur og tilgerðar-
laus. Hann var ljóngáfaður, víð-
lesinn lærdóms- og
menntamaður og bar gott skyn-
bragð á menn og málefni. Hann
bar þess glöggt merki að vera
kominn af traustum og gáfumikl-
um foreldrum, þeim Jakobi Jóh.
Smára og Helgu Þorkelsdóttur,
og vaxa upp á því menningar-
heimili.
Íslensk tunga og bókmenntir
voru honum afar hugleikin og
hann hlaut í vöggugjöf góða eft-
irtekt og einstakt minni. Okkur
varð oft að orði „hann Bergþór
man allt“ eða „Bergþór er eins og
gangandi alfræðiorðabók“ enda
var hann hafsjór fróðleiks. Hon-
um leið best í fámennum hópi
manna, með æskuvinum við
spilaborðið eða með fjölskyld-
unni. Þá fór hann á kostum, hans
alkunni, glitrandi húmor tók yfir
og hann var flestum mönnum
skemmtilegri.
Bergþór var ungur í anda og
lengst af einstaklega hraustur.
Hann var farsæll lyf- og heim-
ilislæknir og starfaði sleitulaust
til ársins 1999. Hann stóð ekki
einn í lífsbaráttunni. Eiginkona
hans Anna reyndist honum
tryggur og góður lífsförunautur,
enda einstaklega sterk kona, bú-
in vestfirskri seiglu og hjarta-
hlýju. Þegar aldurinn fór að fær-
ast yfir Bergþór og heilsunni
farið að hraka gerði hún manni
sínum kleift að búa áfram á heim-
ili þeirra þar sem allt var í föstum
skorðum, allt var á sínum stað og
rútínan sem hann kunni svo vel
að meta leið frá degi til dags.
Bergþór var lánsamur að þurfa
aðeins að dvelja fáeina mánuði á
sjúkrastofnun. Anna var hinn
óhagganlegi klettur sem vék vart
frá manni sínum og sinnti af fórn-
fýsi og stakri alúð og ástúð. Berg-
þór fékk hægt andlát, en nýjustu
rit læknavísindanna lágu eftir á
náttborðinu. Hann kvaddi þessa
jarðvist með reisn.
Við kveðjum mætan mann og
einlægan vin með sárum söknuði
og þökkum langa og trygga sam-
fylgd. Blessuð sé minning Berg-
þórs Smára.
Fagna þú, sál mín. Allt er eitt í Drottni,
eilíft og fagurt – dauðinn sætur
blundur.
Þótt jarðnesk dýrð og vegsemd visni
og þrotni,
veit ég, að geymast handar stærri
undur,
þótt stórtré vor í byljum jarðar brotni,
bíður vor allra um síðir Edensblundur.
(Jakob Jóh. Smári.)
Signý Sen, Erlendur Jónsson,
Sigríður Hrafnhildur
Jónsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi Bergþór.
Þú varst góður afi og við
söknum þín mikið. Það var
gaman að stríða þér og þú
áttir alltaf til konfekt.
Steinar Þór,
Kristín Anna
og Styrmir Jón.
✝ Auður Ein-arsdóttir fædd-
ist á Öldugötu 17 í
Reykjavík 10. nóv-
ember 1929. Hún
lést á bráða-
móttöku Landspít-
alans í Fossvogi 15.
október 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Einar
Sveinsson múr-
arameistari, f. á
Eyrarbakka 7. nóvember 1891,
d. 26. maí 1974, og Hulda Berg-
mann Sigfúsdóttir húsmóðir, f. í
Hafnarfirði 2. júní 1903, d. 14.
júní 1993. Systkini Auðar eru
Hrefna Bergmann, f. 18. apríl
1924, d. 12. maí 2006, Sigfús
Bergmann Einarsson læknir í
Svíþjóð, f. 6. mars 1927; og Þór-
unn Einarsdóttir, f. 8. október
1937.
Auður giftist hinn 21. maí
1949 Halldóri Jóni Bachmann
Hafliðasyni vélvirkja, f. 16. apríl
1928, d. 6. mars 1987. Börn
þeirra eru: 1) Hulda, f. 1949, gift
Eiríki Þorsteinssyni. Börn
þeirra eru: Halldór, kvæntur
Ragnhildi Helgadóttur, þeirra
börn eru Bergur, Sóley og Hlín;
og Elsa, gift Unnari
Erni Jónassyni
Auðarsyni og eiga
þau Vöku. 2) Lilja,
f. 1953, gift Hart-
mut Veigele, þau
eiga Peter og Felix.
3) Hafliði, f. 1960,
giftur Guðfinnu
Hauksdóttur, þau
eiga Auði Guðríði
og Eygló Hildi.
Frá árinu 1993
bjó Auður með Einari Sæmunds-
syni, f. 29. október 1919, d. 3.
júlí 2006, þar til hann lést.
Auður ólst upp í Vest-
urbænum, fjölskyldan bjó lengst
af á Víðimel 58. Hún gekk í Mið-
bæjarbarnaskólann og síðar í
Verslunarskóla Íslands. Hún
starfaði við skrifstofustörf fyrir
giftingu og við húsmóðurstörf
eftir að börnin fæddust. Svo
starfaði hún m.a. sem deild-
arstjóri í aðalstöðvum Rauða
kross Íslands og einnig ráku
þær systur Auður og Þórunn
hannyrðaverslunina Snotru í
Álfheimum um árabil.
Útför Auðar fer fram í Graf-
arvogskirkju í dag, 18. október
2012, og hefst athöfnin kl. 15.
Sæl Auður, þetta er Auður.
Þetta sagði amma alltaf þegar
ég svaraði í símann heima og svo
hló hún. Hún amma hafði góðan
húmor og átti til að gera grín að
sjálfri sér, heilsu sinni og aldri á
svolítið kaldhæðinn hátt. Amma
mín var yndisleg kona og tók
alltaf á móti manni með mikilli
hlýju og umhyggju. Mér þótti
alltaf jafn notalegt að koma í
heimsókn til ömmu og spjalla við
hana, horfa með henni á sjón-
varpið, skoða með henni myndir
eða hvað sem okkur datt í hug að
gera. Við höfum alla tíð verið
miklar vinkonur og haft gaman
af félagsskap hvor annarrar.
Amma var mikil hannyrðakona
og fagurkeri og hafði gaman af
því að gera fallegt í kringum sig.
Heimili hennar var skreytt með
mörgum fallegum hlutum sem
hún hafði gert og hafði einstakt
lag á að koma fallega fyrir. Ég
naut góðs af myndarskap ömmu,
hún prjónaði á mig fallegar flík-
ur og kenndi mér að prjóna og
hekla þegar ég fékk áhuga á því
sjálf. Hún saumaði ótrúlega flott
kóngaföt og margar fleiri falleg-
ar flíkur á barbídúkkurnar mín-
ar og vakti það mikla lukku hjá
okkur Eygló systur minni og
vinkonum okkar. Við áttum
mikla samleið og vorum líkar að
mörgu leyti, fórum báðar í dans,
við gengum báðar í Verzló og
höfðum gaman af prjónaskap.
Amma fylgdist vel með og vildi
tileinka sér ýmsar nýjungar,
hún fór á tölvunámskeið og hún
var til dæmis komin á Facebook
um leið og hún frétti af sam-
skiptavefnum. Við barnabörnin
hennar erum stolt af því að hafa
átt ömmu sem var svona dugleg
og óhrædd við að læra nýja
hluti.
Takk fyrir allar góðu stund-
irnar í gegnum árin, elsku amma
mín, þú munt alltaf vera ljós í lífi
mínu.
Ég læt fylgja litla vísu sem ég
samdi um ömmu þegar ég var
eitthvað um 10 ára.
Amma mín er sæt og fín,
hún er góð en ekki óð,
hún á alltaf nammi
og sjaldan að hún skammi.
Þín
Auður Guðríður.
Auður
Einarsdóttir
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
RAGNARS HALLVARÐSSONAR,
Höfða,
Akranesi.
Alúðarþakkir til starfsfólks Höfða fyrir
góða umönnun.
Guðrún Hallvarðsdóttir,
Jón Sævar Hallvarðsson, Jóhanna Arnbergsdóttir,
Halla Guðrún Hallvarðsdóttir, Ásgeir Samúelsson,
Arnfinnur Hallvarðsson, Guðrún Berta Guðsteinsdóttir,
Einvarður Hallvarðsson
og systkinabörn.
✝
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem
studdu okkur og sýndu okkur vinarhug við
veikindi og fráfall ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
VIÐARS KORNERUP-HANSEN,
Birkihæð 2,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Karitas og á
deild 11E á Landspítalanum fyrir góða umönnun og einstaklega
hlýtt viðmót.
Hólmfríður Egilsdóttir,
Halldóra Viðarsdóttir, Jóhann Úlfarsson,
Kristín Viðarsdóttir, Timothy H. Spanos,
Björn Leví Viðarsson, Ásta Lára Sigurðardóttir,
Erik Hirt, Katrín I. Jónsdóttir Hjördísardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÓSKAR SIGURJÓNSSON,
fv. sérleyfishafi,
verður jarðsunginn laugardaginn 20. október í
Stórólfshvolskirkju, Hvolsvelli, klukkan 14.00.
Sætaferðir frá BSÍ klukkan 12.00 og frá N1 á
Selfossi klukkan 12.45.
Sigríður Halldórsdóttir,
Sigurjón Garðar Óskarsson, Anna Ólöf Ólafsdóttir,
Halldór Óskarsson, Edda Antonsdóttir,
Ómar Óskarsson, Erla Ríkharðsdóttir,
Guðbjörg Óskarsdóttir, Þórður Einarsson,
Sigurlín Óskarsdóttir, Þormar Andrésson,
Óskar Óskarsson, Íris Adolfsdóttir,
Þórunn Óskarsdóttir, Friðrik S. Þórarinsson,
Unnur Óskarsdóttir, Ágúst Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við
andlát og útför
ELÍSABETAR EINARSDÓTTUR
frá Kárastöðum
í Þingvallasveit.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á hjúkrunar-
heimilinu Mörk fyrir góða aðhlynningu.
Guð blessi ykkur.
Ása Jóhannesdóttir,
Ari Jóhannesson, Jóhanna F. Jóhannesdóttir,
Einar Jóhannesson, Ívar Ólafsson,
Einar Örn Jónsson, Birna Ósk Hansdóttir,
Jóhannes Arason, Bjarney Bjarnadóttir,
Árni Gautur Arason, Sólveig Þórarinsdóttir,
Egill Arason,
Teitur Arason,
Daði Einarsson, Ingibjörg Agnes Jónsdóttir
og barnabarnabörn.
Elsku afi, það
var erfitt að sætta
sig við það að þú værir farinn.
Þú áttir að vera eilífur, en
svona er lífið. Það var svo gott
að hafa þig nálægt okkur.
Þú varst alltaf að gera grín í
okkur krökkunum, svo við gerð-
um líka grín í þér á móti en þá
kom alltaf frá þér „ertu að gera
grín í afa þínum“, þá heyrðist
stundum úr eldhúsinu á Hjalla-
brautinni „pabbi, ekki æsa
krakkana upp“. Svo mikið grín í
kringum þig og við létum það
alltaf fréttast að afi Bassi kæmi
í afmælið og þá yrði sko gaman.
Þér þótti gaman að sýna okk-
ur fallegar myndir sem þú tókst
Kristinn Tómasson
Möller
✝ Kristinn Tóm-asson Möller
fæddist á Siglufirði
8. júlí 1921. Hann
lést á LSH 23. sept-
ember 2012.
Kristinn var
jarðsunginn frá
Digraneskirkju 3.
október 2012.
sjálfur og sagðir
okkur frá þeim. Þú
gast alltaf sagt
okkur sögur frá
Siglufirði og sög-
urnar af síldinni.
Þú vissir allt og
maður sat stór-
eygður og hlustaði.
Þú hafðir mikinn
áhuga á því sem
við krakkarnir tók-
um okkur fyrir
hendur og vildir líka að við
stæðum okkur vel í öllum okkar
verkum. Þú varst stoltur af
okkur, það leyndi sér ekki. Þú
hringdir oft í okkur til að at-
huga hvernig okkur liði og
hvernig börnunum okkar gengi
í skólanum, símtölin voru ekki
löng, rétt rúmlega 1 mínúta en
það var nóg, þessi mínúta var
vel þess virði. Við vitum að þú
átt eftir að fylgjast áfram með
okkur.
Við kveðjum þig með sökn-
uði.
Þorsteinn, Sigrún
og fjölskyldur.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem aðstandendur senda
inn. Þar kemur fram hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka
og börn, svo og æviferil. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín undir greinunum.
Minningargreinar