Morgunblaðið - 02.11.2012, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. NÓVEMBER 2012
boðið var jólin 2004. Í febrúar
árið 2006 fluttist amma á hjúkr-
unarheimilið Skjól þar sem hún
dvaldi til dánardægurs.
Amma Fjóla hafði ánægju af
því að gleðja aðra en það var líka
mjög auðvelt að gleðja hana
sjálfa. Mesta gleðin var að fá
ættingja og vini í heimsókn. Það
var gjöf í sjálfu sér að gefa
ömmu gjöf því hún gladdist svo
einlæglega. Væri um að ræða
flík, slæðu eða skart var það um-
svifalaust sett upp eða sveipað
um sig og dásamað með vel völd-
um lýsingarorðum. Amma hafði
nefnilega ánægju af að gera sig
fína og var hárið hennar mesta
skart, fallega hrokkið, þykkt og
mikið, og jafnan vel til haft.
Amma hafði sérstaklega góða
skapgerð, var mjög glaðsinna,
þrátt fyrir að hafa átt við nokkur
veikindi að stríða í gegnum tíð-
ina, sem höfðu síðustu árin áhrif
á hreyfanleika hennar. Upphaf
veikindasögu hennar má rekja til
þess að hún og tvíburasystir
hennar Sóley, fengu kíghósta um
tveggja mánaða gamlar. Þær
voru báðar úrskurðaðar látnar
og lagðar til í útihúsi. Móðir
hennar neitaði að trúa að báðar
litlu dætur hennar væru farnar
og þegar henni sýndist litarraft
Fjólu heldur líflegra en Sóleyjar,
bar hún spegil að vitum hennar
með þeim árangri að Fjóla lifði í
92 ár eftir dauða sinn.
Amma Fjóla, blessuð sé minn-
ing þín.
Magnús Rósmar og
Guðmundur Rósmar.
Núna er ég kveð mína ynd-
islegu Fjólu frænku sem lokað
hefur augum sínum í hinsta sinn
og lagt upp í sína síðustu ferð til
æðri heima 92 ára gömul. Viljum
við fjölskylda mín þakka henni af
öllu hjarta, yndislegan kærleik
og frábæra umhyggju sem hún
sýndi okkur alla tíð og lét sér
mjög annt um velferð okkar.
Móðir mín Jóhanna og Fjóla
voru systradætur og aldar upp
saman frá unga aldri hjá móð-
urbróður sínum Sigtryggi Ein-
arssyni og konu hans Rósu Jóns-
dóttur á Brekku á Hjalteyri.
Hún Fjóla frænka mín var
glæsileg kona í alla staði, var
alltaf mjög vel til höfð snyrtileg
og fín. Hún átti mjög fallegt
heimili sem hún bjó sér og fjöl-
skyldu sinni ásamt eiginmanni
sínum Magnúsi Bæringssyni á
Vesturgötu 53b þar sem þau
bjuggu lengst af. Á Vesturgöt-
una var alltaf mjög gott að
koma, Fjóla og Magnús voru frá-
bærir gestgjafar allt það besta
var borið á borð og passað að
okkur liði sem allra best, þar átt-
um við margar gleðistundir.
Fjóla og Magnús eignuðust 3
börn Sigtrygg, Þóreyju og Hildi
og er mér mikill sómi að því að
vera svona nátengd þeim.
Árið 1972 varð Fjóla og fjöl-
skylda fyrir óbærilegri sorg þeg-
ar Magnús varð bráðkvaddur að-
eins 56 ára gamall, Fjóla stóð af
sér storminn umvafinn börnum
sínum, tengdabörnum og barna-
börnum og hafa þau alla tíð síð-
an umvafið hana kærleik og ást.
Elsku frænka mín, er ég horfi á
logann af kertinu þínu sé ég
mynd þína renna upp fyrir mér
og heyri innilegan hlátur þinn
óma fyrir eyrum mér. Elsku
frænka mín, vertu sæl að sinni,
ég veit að þú fagnar núna með
ástvinum þínum sem hafa tekið á
móti þér og boðið þig velkomna á
nýjar slóðir.
Vertu að eilífu sæl og megi
allt hið góða varðveita þig og
blessa.
Sendum öllum ástvinum Fjólu
innilegar samúðarkveðjur.
Rósa og Þóroddur.
Þegar lítill strákur fór hönd í
hönd með mömmu sinni í heim-
sókn til Magga frænda og Fjólu
fannst honum það vera eins
sjálfsagt og dagurinn sem kæmi
á morgun. Þannig var tilveran.
Þessar heimsóknir eru honum
dýrmætar minningar í gegnum
lífið. Ég vil þakka þér, Fjóla mín,
fyrir hvað þú varst alltaf góð við
litla strákinn og hlustaðir á
hann.
Ég votta ykkur, kæru frænd-
systkin, samúð mína.
Daníel.
„Amma Fjóla mín“ segir Val-
mundur Rósmar (bráðum
þriggja ára) jafnan þegar hann
talar um langömmu sína, með
áherslu á hvert orð og ekki
minnst það síðasta.
Valmundur Rósmar á lang-
ömmu sinni að þakka seinna
nafnið sitt. Hann heitir Rósmar í
höfuðið á afa sínum Sigtryggi
Rósmar, sem Fjóla lét skíra svo
full hlýju til fósturforeldra sinna,
Sigtryggs og Rósu, og heimilis-
ins sem þau bjuggu henni á
Brekku á Hjalteyri. Lýsing
Fjólu á nafninu hljómaði svo:
Rósmar er Rósa, mamma mín,
og sjórinn sem fyllir Eyjafjörð
speglandi Kaldbak eins og hann
blasir við frá æskuheimili mínu
Brekku á Hjalteyri. Hér má
nefna að fyrir Fjólu var Kald-
bakur fjall fjallanna og kraftur-
inn frá Kaldbaknum kynngi-
magnaður og mikil heilsubót.
Fjóla hvatti á sínum tíma til
þess að keypt yrði hús á Hjalt-
eyri. Þar hafa börn hennar og
fjölskyldur þeirra átt góðar
stundir. Á Hjalteyri vilja allir
vera sem oftast og lengst, ekki
síst langömmubörnin – þar á
meðal Valmundur Rósmar og
Þorbjörg Gróa tvíburasystir
hans.
Valmundur Rósmar var með-
an langamma hans lifði áhuga-
samur um að heimsækja hana á
Skjól og smitaði systur sína
þeim áhuga. „Amma Fjóla mín
er lasin“ sagði Valmundur og
faðmaði hana þar sem hún lá í
rúminu eða sat í hjólastól, lagði
blíðlega kinn sína við hennar og
sagði langt aaa. Þorbjörg Gróa
lét hann um öll atlot en söng í
staðinn hátt og snjallt fyrir lang-
ömmu sína. Þau tóku oft með sér
bollastellið sitt, pott og ausu, og
drógu umsvifalaust fram og eld-
uðu hnausþykkan hafragraut.
Langamman tók af ánægju með
fjörblik í augum þátt í leiknum
og þáði jafnan annan skammt á
sinn dúkkudisk eftir þann fyrsta
sem þó var jafnan vænn og
hraustlega útilátinn. Eftir hafra-
grautinn var „ömmu Fjólu
minni“ jafnan boðið upp á ilm-
andi nýuppáhellt kaffi í dúkku-
bolla og súkkulaðiköku. Þarf
ekki að orðlengja það að bæði
langamman og langömmubörnin
voru himinlifandi með þennan
leik og skemmtu sér hið besta.
Ánægja langömmubarnanna í
heimsókninni náði hápunkti í
sykursælu þegar þau fengu hjá
langömmu sinni rauðan og him-
neskan kóngabrjóstsykur.
En nú verða kaffiboðin með
„ömmu Fjólu minni“ ekki fleiri.
Valmundur Rósmar og Þorbjörg
Gróa vita að nú er „amma Fjóla
mín“ dáin og þykjast vita að hún
sé hátt hátt upp í geim – eins og
sagt er í leikskólanum þegar ról-
að er á fullri ferð. Þau vita samt
líka að hún verður jörðuð í
kirkjugarðinum en þangað hafa
þau komið að leiði annarra
langamma og langafa.
Valmundur Rósmar, sem er
mikill vinnumaður, vel búinn
skóflu og hjólbörum, var afar
ósáttur við að presturinn ætti að
jarða langömmu hans, og til-
kynnti ákveðinn að hann myndi
jarða ömmu Fjólu sína sjálfur og
vildi Þorbjörg Gróa strax taka
þátt í því með honum. Víst er að
tvíburasystkinin munu fara að
leiði langömmu sinnar í kirkju-
garðinum, geta þá tekið með sér
nauðsynleg jarðvinnuverkfæri til
að setja blóm á leiðið hennar á
sumrin og kertaljós í svartasta
skammdeginu.
Blessuð sé minning Fjólu Jós-
efsdóttur.
Eggert.
✝ GuðfinnaHenný Jóns-
dóttir fæddist í
Hafnarfirði 23.
ágúst 1950. Hún
andaðist á Sólvangi
þriðjudaginn 23.
október sl.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Dór-
is Erikka Jónsson, f.
31. maí 1925, d. 11.
febrúar 1982, og
Jón Ragnar Jónsson, f. 16. ágúst
1923, d. 11. júlí 2005. Guðfinna
var ein fjögurra systkina, en hin
eru 1) Sólveig, f. 1949, gift Sæv-
ari Gunnarssyni, f. 1946, synir
þeirra eru a) Ragnar Már, b)
Sverrir Þór, giftur Sigrúnu Sig-
urjónsdóttur, dætur þeirra eru
Aron Logi og Erika Ósk, 3) Jón
Auðunn, f. 1957, kvæntur Ólafíu
Sigríði Guðjónsdóttur, f. 1959,
börn þeirra eru a) Jón Ragnar b)
Guðjón Geir, unnusta hans er El-
ísabet Sif Símonardóttir c) Þor-
gerður Edda.
Guðfinna fæddist á Tjarn-
arbraut 23, Hafnarfirði, en fjög-
urra ára fluttist hún með fjöl-
skyldu sinni að Fögrukinn 13,
Hafnarfirði, og bjó þar upp frá
því. Eftir andlát móður sinnar
hélt hún heimili með föður sínum
og systurdóttur. Guðfinna lauk
gagnfræðaprófi frá Flensborg
en fór eftir það til Noregs og
stundaði þar nám við lýðháskóla
veturinn 1967-1968. Fyrstu
starfsárin vann Guðfinna á
barna- og unglingaheimili við
Dalbraut. Seinna vann hún við
leikskólastörf og ræstingar í
Hafnarfirði.
Guðfinna verður jarðsungin
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í
dag, 2. nóv. 2012, og hefst at-
höfnin kl.13.
Sara Mjöll og Sonja
Dís, fyrir á Sigrún
dótturina Selmu
Lind, c) Daníel,
sambýliskona hans
er Jóna Margrét
Jónsdóttir, dóttir
þeirra er Emilía
Ósk, 2) Jenný, f.
1955, dætur hennar
eru a) Eva Lind
Ágústsdóttir, gift
Jóhanni Á. Sigurð-
arsyni, börn Evu eru Ari Freyr,
Yrsa Rós, Dagný Björk og Elísa
Rut, börn Jóhanns eru Hjördís
Þöll, Heiðrún Ósk, Sigurður
Ragnar og Hildur Brynja, b)
Dóris Ósk Guðjónsdóttir, sam-
býlismaður hennar er Hrannar
Már Ásgeirsson, börn þeirra eru
Elsku systir mín, þá er komið
að kveðjustundinni, svo alltof
fljótt.
En nú ertu laus úr þeim fjötr-
um sem veikindin hafa bundið þig
í undanfarin ár.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Nú ertu sofnuð, elsku systir
mín.
Með þakklæti, söknuð og sorg
í hjarta kveð ég þig.
Takk fyrir allt.
Jenný.
Ég var staddur uppi á hásléttu
Suður-Afríku á mánudaginn í
fyrri viku þegar ég fékk skila-
boðin að heiman um að lokaorr-
ustan væri hafin hjá henni Guð-
finnu systur minni. Daginn eftir
fékk ég svo þau boð að henni væri
lokið. Ég hafði gengið út frá því
að ég yrði við þessum tíðindum
búinn enda lá fyrir, allt frá því að
baráttan við hinn illvíga sjúkdóm
hófst, að hún gæti einungis farið
á einn veg. Andstæðingurinn var
ósigrandi og því aðeins tíma-
spursmál hvenær hann næði end-
anlega yfirhöndinni. Við ættingj-
ar hennar höfum síðustu
misserin búið okkur undir þessa
niðurstöðu og reynt að brynja
okkur sem best gegn áfallinu.
Þær varnir reyndust mér þó
haldlitlar þegar til kom. Sársauk-
inn var engu minni og mikið
óskaplega var erfitt að vera
svona langt í burtu þegar kallið
hennar kom. Þá fjóra daga sem
tók okkur að komast til byggða
og í flug heim var hugurinn hjá
henni. Nægur tími gafst til að
rifja upp liðnar stundir og þrátt
fyrir að farið væri um mikil æv-
intýralönd með stórkostlegri
náttúru, reikaði hugurinn alltaf
jafnharðan að því sama.
Hún Guðfinna var mér ekki að-
eins systir heldur dýrmætur vin-
ur og félagi. Ég veit ekki hvort
henni rann eitthvað blóðið til
skyldunnar eftir að mamma féll
frá, en hún leit greinilega á það
sem eitt af sínum mikilvægustu
verkefnum að styðja mig og mína
í öllum þeim verkefnum sem við
tókum okkur fyrir hendur, hvort
sem þau voru stór eða smá. Hún
var órjúfanlegur hluti fjölskyld-
unnar og þátttakandi í öllu lífi
okkar.
Mér auðnaðist aldrei að launa
henni að fullu alla ræktarsemina.
Ég veit þó að hún naut þess vel að
vera með okkur, hvort sem var í
hversdaglífinu eða á hátíðum og
mikilvægum tímamótum. Hún
var góður ferðafélagi og nutum
við iðulega félagsskapar hennar á
ferðalögum bæði innan lands og
utan. Hún naut þess að vera úti í
íslenskri náttúru og blómstraði
hreinlega þegar hún komst með
okkur í tjaldútilegu en því meiri
var ánægjan sem börnin voru
fleiri með í ferð.
Þannig var hún systir mín, en
ekki bara gagnvart okkur, heldur
öllum sem að henni stóðu. Í raun
eru það hugtök eins og ræktar-
semi, fórnfýsi, traust og trúnaður
sem lýsa henni best. Þess vegna
skilur hún eftir sig svo ljúfar
minningar um konu sem vildi
engum illt en vildi öllum veita
styrk.
Blessuð sé minning hennar.
Jón Auðunn Jónsson.
Með brostið hjarta og tár á
hvarmi sest ég nú niður til að
skrifa þessi fátæklegu orð til
minningar um mágkonu mína og
góðu vinkonu, Guðfinnu Henný
Jónsdóttur. Ég var óttalegur
krakki þegar bróðir hennar
kynnti mig fyrir henni fyrst. Þá
vissi ég ekki hvað þessi yndislega
kona átti eftir að fylla stórt rúm í
lífi mínu og hjarta um ókomin ár.
Það er svo margt sem ég hef lært
af henni og reynt að taka mér til
fyrirmyndar.
Guðfinna eignaðist aldrei börn
sjálf en hún átti samt mörg börn.
Hún elskaði börn og vann auð-
veldlega hug þeirra og hjörtu.
Sérstaklega tók hún systkina-
börn sín og systkinabarnabörn
undir sinn verndarvæng strax frá
fæðingu. Öll áttu þau skjól í örm-
um hennar og vísan stað í hennar
stóra hjarta. Fátt vissi hún
skemmtilegra en að gleðja þau,
hvort sem það var með smá góð-
gæti, prjónuðum flíkum eða
stórum afmælis- og jólagjöfum
enda áttu þau í henni hvert bein.
Hjálpsemi var aðalsmerki
Guðfinnu. Ef eitthvað stóð til í
fjölskyldunni, hvort sem um var
að ræða veisluhöld, breytingar á
húsnæði eða veikindi, þá var Guð-
finna mætt og beið þess ekki að
vera beðin. Hún gekk í öll verk
sem þurfti að vinna og var alltaf
til taks. Hún málaði, bakaði, skóf
glugga, lagði á borð, gætti barna,
hvað sem þurfti að gera, hún var
þar. Ég fæ henni seint þakkað
fyrir allt það sem hún gerði fyrir
mig. Í sorg og í gleði stóð hún
alltaf sem klettur við hlið mér.
Fjölskyldan var Guðfinnu
mjög mikilvæg. Ekki bara systk-
ini hennar og við sem næst henni
stóðum, heldur ekki síst stórfjöl-
skyldan, Grófarættin. Hún var
ákaflega stolt af þessum rótum
sínum og lét engan þann viðburð
framhjá sér fara sem Grófarætt-
in stóð fyrir, en þar voru jólaböll
og útilegur árvissir viðburðir.
Hún nýtti líka hvert tækifæri
sem gafst til að heimsækja
frænkur sínar og frændur og
lagði metnað sinn í að fylgjast
með þegar nýir einstaklingar
bættust í hópinn og lærði nöfn
þeirra og afmælisdaga og fylgd-
ist svo vel með uppvexti þeirra og
þroska.
Eitt það skemmtilegasta sem
Guðfinna gerði var að gefa. Gjaf-
mildari manneskju var ekki auð-
velt að finna. Þegar kom að því að
velja gjafir, hvort sem var fyrir
jól, afmæli eða önnur tækifæri,
þá var aldeilis ekki kastað til
hendinni. Hver gjöf var vandlega
valin, hún þurfti að hæfa tilefninu
og móttakandanum vel. Gjöfin
átti helst bæði að gleðja og koma
að góðum notum.
Það var mikið áfall fyrir okkur
öll þegar Guðfinna veiktist og við
sáum fram á hvert stefndi. Ég
sem hélt að hún myndi alltaf
standa við hlið mér, hugga mig og
hvetja þegar á bátinn gæfi en
hlæja með mér og gleðjast á ham-
ingjustundum. Mér er efst í huga
þakklæti fyrir að hafa kynnst
þessari hjartagóðu og hjálpsömu
konu.
Guðfinna bjó síðustu tvö árin á
Sólvangi. Ég þakka starfsfólki
Sólvangs fyrir að hafa hugsað svo
vel um hana og hlúð að henni með
mikilli alúð og hlýju allt þar til yf-
ir lauk.
Ólafía S. Guðjónsdóttir.
Guðfinna Henný
Jónsdóttir
✝
Útför
DÓMHILDAR JÓNSDÓTTUR
sem fara átti fram frá Hólaneskirkju á
Skagaströnd 2. nóvember verður frestað til
mánudagsins 5. nóvember kl. 14.00 vegna
veðurs.
Jón Hallur Pétursson, Guðríður Friðriksdóttir,
Pétur Ingjaldur Pétursson,
Guðrún Margrét Jónsdóttir,
Auður Anna Jónsdóttir.
✝
Okkar yndislegi faðir, félagi, vinur, sonur og
bróðir,
GÍSLI ÖRN ÆVARSSON
Drouin Victoria,
Ástralíu,
lést mánudaginn 8. október.
Bálför hefur farið fram í Drouin.
Minningarathöfn fer fram síðar.
Sarah Hempill,
Daniel James Gíslason Hempill,
Matthilda Ena Gísladóttir Hempill,
Helga Bragadóttir,
Ævar Ásgeirsson, Brynja Guðmundsdóttir,
Siggeir Ævarsson,
Sunna Ævarsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
FRIÐRIK ELDJÁRN KRISTINSSON,
Vitateigi 3,
Akranesi,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands,
Akranesi, mánudaginn 29. október.
Útför hans fer fram frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 6. nóvember kl. 14.00.
Þórný Elísdóttir,
Kristinn Eldjárn Friðriksson, Þóra Björgvinsdóttir,
Elís Friðriksson, Auður Gudjohnsen,
Ágústa Friðriksdóttir, Elvar Elíasson,
barnabörn og langafabörn.
✝
Ástkær vinur minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
PÁLL ÞORSTEINN JÓHANNSSON
mjólkurfræðingur,
Suðurbraut 2,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítala miðvikudaginn
31. október.
Jarðsett verður frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði miðvikudaginn
14. nóvember kl. 13.00.
Gréta Húnfjörð Sigurðardóttir,
Rut María Pálsdóttir,
Sigurður Kristinn Pálsson,
Jóhann Ásgrímur Pálsson,
tengdabörn og barnabörn.