Morgunblaðið - 15.01.2013, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. JANÚAR 2013
✝ Gunnlaug Sig-urbjörg Sig-
urðardóttir fæddist
á Geirmundar-
stöðum í Sæmund-
arhlíð 7. október
1921. Hún lést á
Heilbrigðisstofn-
uninni Sauðárkróki
7. janúar 2013.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Sig-
urður Sigurðsson
yngri, bóndi þar, og kona hans
Guðlaug Sigurðardóttir. Bogga
naut föður síns ekki lengi því
hann lést úr krabbameini 23.
desember 1922. Guðlaug móðir
hennar hélt áfram búskap með
aðstoð tengdaforeldra sinna.
Einnig fluttu foreldrar hennar
til hennar ásamt yngri bróður.
Með þessu fólki ólst Sigur-
björg upp. Þegar Guðlaug fór að
vinna á Sjúkrahúsinu á Sauð-
árkróki var Bogga eins og hún
var alltaf kölluð, hjá henni á vet-
urna og gekk þá í skóla á
Króknum. Hún var m.a. í vist
eins og það kallaðist 2 sumur og
var kaupið fæði yfir veturinn.
Guðlaug móðir hennar dó úr
krabbameini 15. ágúst 1950.
20. desember 1942 gengu svo
í hjónaband Guðmundur Svavar
dætur. Þær eru: 1) Margrét
Nýbjörg, f. 23. des. 1944, lengi
kennari á Akureyri, en nú
búsett í Danmörku, gift Rafni
Benediktssyni stálsmið. Sonur
þeirra Guðmundur Valdimar, f.
20 des. 1974. Málari og leið-
sögumaður, kvæntur Svanhildi
Snæbjörnsdóttur, f. 17. jan.
1980. Dóttir þeirra Elín Mar-
grét, f. 19. nóv. 2009. 2) Guðlaug
Ingibjörg, f. 4 júní 1954, banka-
starfsmaður á Siglufirði, gift
Steini Elmari Árnasyni húsa-
smíðameistara. Þeirra börn eru:
1.) Fanney, f. 28. jan. 1979, við-
skiptalögfræðingur, hennar
maki er Kristinn Þórir Ingi-
björnsson, f. 11. maí 1979, smið-
ur, þeirra dætur eru: 1) Katrín
Ósk, f. 7. maí 1999, 2) Thelma
Rut, f. 3. apríl 2003, 3) Tinna, f.
9. sept. 2007. 4) Júlía Guðlaug, f.
3. febrúar 2012. 2.) Grétar Rafn,
f. 9. janúar 1982, knattspyrnu-
maður í Tyrklandi, í sambúð
með Frankie Bamber, f. 20. feb.
1988, kennara. Dóttir hans er
Elma Rós, f. 28. apríl 2010. 3.)
Sigurbjörg Hildur, f. 17. ágúst
1988, í sambúð með Hjálmari
Guðmundssyni, f. 1. okt. 1987.
Jarðsungið verður frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 15.
febrúar, kl. 14.
Valdimarsson og
Sigurbjörg. Mundi
Valda Garðs eins
og hann var kall-
aður var fæddur
28. maí 1920, sonur
hjónanna Mar-
grétar Gísladóttur,
f. 22. júlí 1896, d.
19. jan.1978 og
Valdimars Guð-
mundssonar, f. 26.
nóvember 1895, d.
29. apríl 1970. Þau fluttu á
Krókinn frá Garði í Hegranesi
og voru alltaf kennd við þann
bæ.
Mundi Valda Garðs vann alla
sína starfsævi hjá Kaupfélagi
Skagfirðinga. Meðfram
vinnunni á bílaverkstæði K.S.
sýndi hann bíó í Bifröst. Sá hann
um rekstur Sauðárkróksbíós um
langt árabil. Frá haustinu 1961
vann Bogga með honum í
bíóinu, sá um miðasöluna o.fl.
Mundi andaðist 11 október 1991.
Bogga bjó áfram í húsinu
þeirra á Bárustígnum allt þar til
hún, 2008, varð fyrir því óhappi
að detta illa. Þurfti að skipta um
mjaðmalið og bjó hún eftir það á
Heilbrigðisstofnuninni Sauðár-
króki.
Bogga og Mundi eignuðust 2
Það er alveg einstök amma
sem mig langar að kveðja hér
með því að pára nokkrar línur á
blað. Amma Bogga, eins og hún
var kölluð, var eiginlega hin full-
komna amma sem bakaði pönnu-
kökur og sagði sögur. Það var
alltaf tilhlökkunarefni að hitta
hana, það vissi á gott.
Henni á ég svo margt að
þakka. Óþreytandi var hún að
leika við mig, tala við mig og ekki
síst segja mér sögur og ævintýri
þegar ég dvaldi hjá henni og afa
á Króknum. Í minningunni er
sem sá brunnur hafi verið ótæm-
andi. Grettissögu sagði hún mér í
köflum, oft, svo oft að ég hef ekki
tölu á, enda fannst mér Grettir
alltaf mestur kappa. Þetta var
arfur hennar kynslóðar, kynslóð-
ar sem ólst upp í torfbæ. Þegar
ég varð eldri var hjálpsemin og
góðvildin sem áður án takmark-
ana og naut ég góðs af fram á
hennar síðasta dag. Hennar mun
ég njóta áfram þar sem þessi
hlýja sem hún veitti er eitthvað
sem mun fylgja mér um alla ei-
lífð.
Núna þegar ég kveð ömmu
Boggu er söknuður í hjarta mínu
en einnig mikið þakklæti fyrir að
hafa átt svo einstaka konu að
svona lengi. Það er ekki sjálfgef-
ið.
Ég veit að á himnum er alveg
óskaplega glaður bifvélavirki
sem tekur nú loks á móti þér.
Far í friði, amma mín.
Þinn
Guðmundur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku amma mín.
Nú þegar þú ert farin frá mér
hellast yfir mig allar yndislegu
minningarnar sem við eigum
saman. Þú varst alltaf til staðar
fyrir mig, sama hversu grimmur
og harður þessi heimur varð fyr-
ir litla stelpu, þá var alltaf öm-
mufaðmlag. Þar var allt betra og
ekkert illt náði til okkar. Þú
varst minn besti vinur þá og
verður alltaf.
Þú varst undraverð mann-
eskja, þvílík manngæska, kær-
leikur og góðvild í garð allra sem
á vegi þínum urðu er mér alltaf
efst í huga. Það var alltaf hægt
að leita til þín. Þú tókst mér vel-
komnum örmum á hverju sumri,
hverjum páskum og öllum þeim
helgum sem ég kom til þín.
Að koma til þín í litla fallega
húsið á Bárustígnum var alltaf
hápunktur fríanna minna, þar
gat ég allt. Það er erfitt að setja
niður á blað einhverja sérstaka
tíma sem voru einstakir fyrir
mér, því satt að segja voru allar
þær stundir sem ég eyddi með
þér einstakar.
Þú hjúkraðir mér þegar ég
fékk hlaupabóluna, þú leyfðir
mér að gráta í kjöltu þinni ef
eitthvað bjátaði á. Þú leyfðir
mér að koma öll þau sumur sem
mig langaði að komast á hest-
anámskeið á Króknum og þú
opnaðir heimili þitt fyrir mér
þegar ég hóf fjölbrautaskóla-
göngu mína. Það er margt sem
ég er þakklát fyrir í lífi mínu í
dag, en eitt af því sem ég er
þakklátust fyrir er að hafa átt
þig að, því það var sannarlega
ein besta gjöf sem mér hefur
verið gefin.
Þú passaðir alltaf upp á að við
fengjum aldrei að gleyma hon-
um afa, sérstaklega ég þar sem
ég var svo ung þegar hann fór
frá okkur. Og vil ég lofa þér hér
með að þegar ég mun eignast
mín börn, þá munu þau aldrei fá
að gleyma því hversu yndisleg
og góð hún amma Bogga mín var
mér. Ég mun alltaf elska þig.
Að lokum vil ég enda þessa
minningargrein með bæn sem
við amma fórum með öll þau
kvöld sem við vorum saman frá
því ég man eftir mér.
Við skulum vera góðar
og ekki tala ljótt.
Þá verðum við svo stórar
og döfnum svo fljótt.
Við skulum lesa bænirnar
þá kemur ekkert ljótt.
Því Guð og allir englarnir
þeir vaka dag og nótt.
Þín ömmustelpa,
Sigurbjörg Hildur
(Litla Bogga).
Mig langar til að skrifa fáeinar
línur til frænku minnar, hennar
Boggu Munda Valda Garðs. Fullt
nafn hennar var Gunnlaug Sig-
urbjörg Sigurðardóttir, Sigurðs-
sonar frá Geirmundarstöðum,
bróður Péturs Sigurðssonar tón-
skálds.
Bogga lést hinn 7. janúar sl. á
Heilbrigðisstofnuninni á Sauðár-
króki.
Minningar koma í hugann frá
barnæsku á Geirmundarstöðum
þegar Bogga, Mundi, Valdimar
og Margrét voru að heyja á
grundinni fyrir ofan hliðið niðri
við veg. Þau bjuggu þá í stóru
tólf manna tjaldi og gaman var
að koma til þeirra og fá heitt
súkkulaði og kökur.
Síðan liðu árin og við Gulli
bróðir fórum að vinna á slátur-
húsinu á Króknum. Gulli keyrði
fólkið á stórum vörubíl en ég
vann í gæruskúrnum. Við gistum
á Bárustígnum hjá Munda og
Boggu sem var okkar annað
heimili eftir það.
Bogga og Mundi sáu um
rekstur á Sauðárkróksbíói til
margra ára. Mundi var sýning-
arstjóri og Bogga sá um miða-
pantanir og miðasölu, allt í topp-
lagi þar.
Bogga og Mundi voru mjög
samrýnd hjón. Fóru alltaf á rúnt-
inn bæði saman. Svona gekk lífið.
En samt kom að starfslokum hjá
Munda á bílaverkstæðinu og þá
átti að fara að ferðast og hafa
gaman. En þá kom krabbinn til
Munda og ekki varð við neitt ráð-
ið og hann féll frá um sjötugt.
Bogga saknaði Munda mjög mik-
ið og sætti sig í rauninni aldrei
við að hann væri farinn. Bogga
var mikill tónlistarunnandi og
eyddi miklum tíma í að hlusta á
tónlist á kassettum, hljómplötum
og síðast diskum. Hún bjó ein á
Bárustígnum eftir að Mundi dó
þar til fyrir fimm árum að hún
flutti á Dvalarheimilið á Krókn-
um sem var hennar heimili til
loka.
Bogga og Mundi eignuðust
tvær dætur, Margréti og Guð-
laugu.
Nú ertu komin til Munda í
sumarlandið og þið getið farið út
að keyra aftur. Bið að heilsa
Munda.
Bogga mín, takk fyrir allar
samverustundirnar. Þær eru all-
ar ógleymanlegar. Mína hugsar
alltaf til þín, þið voruð svo miklar
vinkonur og sérstakur strengur
á milli ykkar.
Við vottum Möggu og Laugu,
tengdasonum, börnum og barna-
börnum okkar dýpstu samúð.
Geirmundur og Mínverva.
Þá er hún Bogga frænka okk-
ar látin á 92. aldursári. Hún
kvaddi 7. janúar sl. á Heilbrigð-
isstofnuninni á Sauðárkróki þar
sem hún hafði dvalist undanfarin
ár.
Þegar við lítum til baka koma
margar minningar upp í hugann.
Þú varst í rauninni eins og amma
og langamma okkar og við viljum
þakka fyrir allar góðu stundirnar
þegar þú heimsóttir okkur á af-
mælum og við önnur tilefni, einn-
ig var gaman að geta haft þig hjá
okkur á jólunum undanfarin ár
þó að heilsa þín leyfði það ekki sl.
jól. En Anna Karen fór með
ömmu sinni og heimsótti þig ann-
an dag jóla og söng öll jólalögin
sem hún kunni fyrir þig og því
hafðir þú virkilega gaman af
enda átti tónlistin alltaf stóran
sess í lífi þínu. Við vorum líka
alltaf velkomin á Bárustíginn
meðan þú bjóst þar og þar var oft
glatt á hjalla. Ég man sérstak-
lega eftir veislunum á nýársdag
þegar öll fjölskyldan mætti og þá
var nú aldeilis spilað og yfirleitt
var það púkk með flotkrónur.
Það var sko stemning þá og þið
Mundi skemmtuð ykkur ekki síð-
ur en við. Þú og Mundi voruð líka
alveg sérstaklega samrýnd í öllu
sem þið tókuð ykkur fyrir hend-
ur enda var alltaf talað um ykkur
saman sem eitt – Bogga og
Mundi. Þið rákuð saman Sauð-
árkróksbíó til fjölda ára af mikl-
um myndarskap. Ég man sér-
staklega eftir sæluvikunum
þegar þið voruð kannski með
tvær eða þrjár sýningar á dag og
þá var hægt að hringja heim til
þín og panta miða. Þá voru líka
alltaf seld prógrömm með mynd-
unum og það var nú ekki ónýtt
fyrir ungan dreng með söfnunar-
áráttu að komast á háaloftið á
Bárustígnum og gramsa í göml-
um bíóprógrömmum. Það var
líka alltaf gaman þegar þið
Mundi komuð í Geirmundarstaði
en sveitin skipaði alltaf stóran
sess hjá þér enda uppalin þar.
En nú er komið að leiðarlokum
og þú hittir hann Munda þinn og
þá verða fagnaðarfundir trúum
við enda saknaðir þú hans mikið.
Við viljum votta Laugu,
Möggu og fjölskyldum þeirra
okkar dýpstu samúð, en minn-
ingin um Boggu lifir í hjörtum
okkar að eilífu og við erum þakk-
lát fyrir að hafa þekkt hana.
Hjörtur, Katrín, Arnar Geir,
Elvar Ingi og Anna Karen.
Ég man ekki eftir samhentari
hjónum á Króknum en Munda
Valda Garðs og Boggu Munda
Valda Garðs. Hann sýslaði við
bíla á daginn á verkstæði kaup-
félagsins, en hún sá um heimilis-
hald og uppeldi, en þau eignuð-
ust tvær dætur, Möggu og
Laugu. Á sunnudögum og síðar
þriðjudögum og fimmtudögum
sýndu þau bíómyndir í Sauðár-
króksbíói. Bogga seldi inn,
Mundi sýndi og oft var líflegt í
sýningarklefanum þar sem hann
spólaði filmur fram og til baka og
skrafaði við gesti. Utan vinnu-
tíma voru þau jafnan saman og
ávallt var ástúðlegt milli þeirra.
Bogga var greind kona og stál-
minnug. Hún kunni alla afmæl-
isdaga og enginn komst inn á
bannaðar myndir nema hafa ald-
ur til. Hún mundi vel gamla tíð
og ræddi um fátækt og basl
genginna kynslóða af samúð og
hreinskilni og undanskildi engan
í þeim efnum, var glöggskyggn á
fólk og einkenni þess. Hún var
kvik á fæti, gekk rösklega og
glaðværð var henni í blóð borin,
gestrisni og rausnarskapur. Það
var gott að heimsækja hana og
spjalla í ró í stofunni; þangað
komu ýmsir og síðustu ár dag-
lega þau hjón Mínerva og Geir-
mundur og eiga sóma skilinn fyr-
ir það. Síðustu misserin dvaldist
hún á Heilbrigðisstofnun Skag-
firðinga og naut þar góðrar
umönnunar. Þar lézt hún, komin
á tíræðisaldur, líklega södd líf-
daga þótt mörgum eðliskostum
sínum héldi hún til lokadægurs.
Tengdamóðir hennar, hún
Magga Valda Garðs, var sérstök
kona og ekki alltaf auðvelt að
gera henni til geðs. Bogga reynd-
ist henni tryggðatröll, heimsótti
oft á dag og gerði hvað hún gat til
þess að létta henni lífið. Sama
máli gegndi með Munda, sem
lézt úr krabbameini langt fyrir
aldur fram.
Ég fór nokkrum sinnum með
Boggu í sunnudagsbíltúra fram í
sveit eða yfirum, heim í Hóla, út
á Hofsós. Það voru ánægjulegar
ferðir og margt vissi hún um bú-
endur, var vel að sér í ættvísi og
ýmsum þjóðlegum fræðum.
Að leiðarlokum þakka ég
henni samfylgdina og alla góð-
vildina sem ég naut af hennar
hálfu. Dætrum hennar og öðrum
ástvinum sendi ég samúðar-
kveðju.
Sölvi Sveinsson.
Gunnlaug Sigurbjörg
Sigurðardóttir
Þeir eru fáir eftir frumbyggj-
arnir við Bugðulækinn, sem
byggðu í Laugardalnum í
Reykjavík á fimmta og sjötta
áratug síðustu aldar. Í dag
kveðjum við Guðrúnu Þórhalls-
dóttur, vinkonu mína og fyrr-
verandi nágranna. Við Guðrún
kynntumst haustið 1959 þegar
ég og fjölskylda mín fluttum í
austurbæinn, á Bugðulækinn í
Reykjavík. Við María Elín,
dóttir Guðrúnar og Frímanns,
urðum bernskuvinkonur liðlega
þriggja og fjögurra ára gamlar
og vorum við í æsku heima-
gangar á heimili hvor annarrar.
Ég laðaðist strax að Guðrúnu
sem barn enda geislaði hún af
fegurð, glaðværð og hlýju.
Þessi gestrisni nágranni minn,
sem kom fram við börn sem
jafningja, er í aðalhlutverki í
bernskuminningum mínum. Ég
man að ég reyndi alltaf að vera
í eldhúsinu heima þegar Guð-
rún leit inn í tíu dropa eins og
það hét í þá daga og hóf ég
Guðrún
Þórhallsdóttir
✝ Guðrún Þór-hallsdóttir
fæddist í Laufási í
Bakkadal í Ketil-
dalahreppi hinn 18.
janúar árið 1927.
Hún lést á Land-
spítalanum 3. jan-
úar 2013.
Útför Guðrúnar
fór fram frá Selja-
kirkju 14. janúar
2013.
snemma kaffi-
drykkju til að
mega njóta fé-
lagsskapar þessar-
ar skemmtilegu
konu. Þetta var á
þeim tíma þegar
flestar mæður
störfuðu heima og
menn spariklædd-
ust á sunnudögum.
Það lék allt í hönd-
unum á Guðrúnu,
bæði matreiðsla og hannyrðir
og einnig voru félagsleg sam-
skipti henni hugleikin. Árin liðu
og Guðrún og Frímann fluttu
úr Laugardalnum og samveru-
stundir urðu færri eins og
gengur. Í safni minninganna er
mér alltaf hugstætt eitt sum-
arkvöld á vestursvölum Bugð-
ulækjar 4 í lok áttunda áratug-
arins. Kvöldverður með
Guðrúnu og Frímanni, þar sem
við nutum sólarinnar langt fram
eftir kvöldi við spjall og nota-
legheit. Á síðustu árum hef ég
átt góðar stundir með Guðrúnu
á aðventunni, í skötuveislum
hennar og fjölskyldu hennar.
Guðrún var nýlega aftur komin
heim í Laugardalinn og hafði
búið sér sem ávallt fallegt
heimili á Hrafnistu, þegar kallið
kom. Á kveðjustundu er mér
efst í huga þakklæti fyrir sam-
fylgd og vináttu í liðlega hálfa
öld. Börnum og öðrum aðstand-
endum votta ég samúð mína.
Vertu kært kvödd, vinkona.
Birna Salóme Björnsdóttir.
✝
Kær bróðir, mágur og frændi,
ÁGÚST HALLDÓRSSON
frá Hróarsholti í Flóa,
Háengi 4, Selfossi,
lést á sjúkrahúsi Suðurlands
sunnudaginn 13. janúar.
Rannveig Halldórsdóttir,
Ólöf Halldórsdóttir, Haraldur Sigurðsson,
Guðmundur Halldórsson, Elsa Birna Sveinbjörnsdóttir,
og frændsystkini.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÁRNI ÞÓRARINSSON,
Sunnuflöt 25,
Garðabæ,
lést á hjúkrunarheimilinu Holtsbúð,
Vífilstöðum, föstudaginn 11. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Magnús Árnason, Kristbjörg Guðmundsdóttir,
Guðbjörg Árnadóttir, Þorsteinn Þorsteinsson,
Brynjar Árnason
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ELÍN ÞÓRDÍS ÞÓRHALLSDÓTTIR,
Sólheimum 23,
Reykjavík,
áður húsfreyja
á Melum í Hrútafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk laugardaginn 12. janúar.
Elsa, Ína, Þóra og Birna Jónasdætur,
tengdasynir, barnabörn og barnabarnabörn.