Morgunblaðið - 26.04.2013, Síða 34

Morgunblaðið - 26.04.2013, Síða 34
34 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. APRÍL 2013 ✝ Steinunn Sig-urðardóttir fæddist í Garði við Keflavík á Hellis- sandi 24. ágúst 1917. Hún lést á hjúkrunarheim- ilinu Garðvangi, Garði, 13. apríl 2013. Foreldrar henn- ar voru hjónin Stef- anía S. Stef- ánsdóttir, f. 24.2. 1879, d. 6.11. 1947, og Sigurður Jónatansson, f. 26.12. 1872, d. 7.1. 1961. Fyrri maður Stefaníu var Kristján Kristjánsson, f. 1877, d. 1902. Systkini Steinunnar voru Lovísa, f. 1899, d. 1954, Kristján Sigurjón, f. 1902, d. 1989, Hall- gerður, f. 1908, d. 1931, Gísli, f. 1912, d. 1914, Rósbjörg, f. 1910, d. 2005 og Þórleif, f. 1914, d. 1989. Steinunn giftist 1.12. 1938 1948. 6) Vilhjálmur, f. 31.12. 1949, maki var Kristín Hulda Óskarsdóttir, f. 11.3. 1957. 7) Stefanía, f. 25.11. 1956, maki Kristinn Kristinsson, f. 6.1. 1959. Afkomendur Steinunnar og Vilhjálms eru 63, þar af er ein dóttir þeirra látin og tvö barnabörn. Steinunn ólst upp með for- eldrum sínum á Snæfellsnesi til 8 ára aldurs er þau fluttu í Hafn- arfjörð. Þar gekk hún í Lækjar- skóla og Flensborgarskóla og síðar í héraðsskólann á Laug- arvatni. Eftir að skólagöngu lauk réð hún sig í vinnu í Sand- gerði þar sem hún kynntist til- vonandi eiginmanni sínum Vil- hjálmi. Þau giftu sig 1. desember 1938 og fluttu í nýtt hús sem þau byggðu, og stofn- uðu heimili á Brekku í Garði þar sem þau bjuggu til æviloka. Steinunn tók virkan þátt í fé- lagslífinu í Garðinum, starfaði með Kvenfélaginu Gefn, kvennadeild Slysavarnafélags- ins, Barnastúkunni Siðsemd og Stórstúkunni Framför. Útför Steinunnar fer fram frá Útskálakirkju í dag, 26. apríl 2013, og hefst athöfnin kl. 14. Vilhjálmi Kr. Hall- dórssyni frá Vörum, Garði, f. 5.7. 1913, d. 1.4. 1997. Foreldrar hans voru hjónin Kristjana P. Krist- jánsdóttir og Hall- dór Þorsteinsson frá Vörum, Garði. Steinunn og Vil- hjálmur eignuðust sjö börn sem eru: 1) Kristján Vilberg, f. 28.9. 1938, maki Ásta Vigdís Böðvarsdóttir, f. 14.6. 1943. 2) Sigurður Stefán, f. 15.10. 1939, maki var Ástríður Svala Svavarsdóttir, f. 5.8. 1944. 3) Kristjana Þorbjörg, f. 3.6. 1941, maki Friðrik Ágúst Pálmason, f. 13.11. 1941. 4) Steinunn, f. 5.3. 1945, d. 22.11. 1995, maki Guðmundur Svein- björnsson, f. 21.1. 1945. 5) Hall- dór, f. 22.6. 1947, maki Gunn- hildur Ásgeirsdóttir, f. 14.1. Þegar ég hugsa um elskulegu ömmu mína Steinunni Sigurðar- dóttir sem lést laugardaginn 13. apríl sl. þá koma upp í hugann hinar ýmsu minningar og eins og hjá svo mörgum af hennar kyn- slóð þá skipti það hana miklu máli að geta boðið manni upp á eitt- hvað með kaffinu. Mynd af henni í tröppunum niður úr eldhúsinu hjá henni með kaffi og með því á bakka birtist mér þegar ég hugsa til hennar. Amma var mjög myndarleg kona með fallegt hár, virðulegt fas og blik í augum sem lýsti æðruleysi, mikilli þekkingu og lífsreynslu. Sem barn man ég eft- ir ömmu svo mjög upptekinni konu þar sem hún fékk yfirleitt öll sín börn og fjölskyldur þeirra í heimsókn á sunnudögum. Þá var fullt hús af fólki, við krakkarnir hlupum inn og út og fullorðna fólkið sat, drakk kaffi og spjallaði en amma var á þönum í eldhúsinu. Amma hélt fjölskyldunni saman með kaffiboðum á sunnudögum og jólaboðum á jóladag. Sem ung- lingur þá var maður nú ekki mjög spenntur að fara í þessi boð og á þeim tíma kunni maður ekki að meta þá ömmu sem maður var svo heppinn að eiga. Þegar fullorðinsárin gengu í garð og ég eignaðist mitt fyrsta barn þá mátaði ég mig í fyrsta skipti í líf ömmu minnar, hún hafði eignast sjö börn og við þær aðstæður sem húsmæður bjuggu þá, vá krafturinn í henni, hugsaði ég. Og með hverju barninu sem ég svo eignaðist og með hverju árinu sem ég fullorðnaðist þá jókst virðing mín og væntum- þykja til ömmu. Í gegnum öll mín fullorðinsár hef ég reglulega mát- að mig í líf ömmu minnar og dáðst að styrk hennar og yfirveg- un, spurt mig og líka hana hvern- ig þetta var allt saman hjá henni og hvernig hún brást við hinum og þessum erfiðleikum sem lífið færði henni. Hún gerði aldrei mikið úr neinu, engin læti yfir smámálum og ekki heldur stórum málum. Amma stóð alltaf keik, svo dugmikil og sterk með sitt greindarlega blik í augum. Það sem amma kenndi mér var að á endanum lagast allt, að bíða róleg og taka lífinu eins og það kemur fyrir hvern dag með æðruleysi og trú á það góða. Að bíða og sjá. Elsku amma, það var aðeins fyrir rúmri viku sem þú straukst mér um vangann, hélst í hönd mína og baðst guð að blessa mig og mína. Ég finn enn fyrir hendi þinni á minni, ég mun minnast þín alla tíð og deila visku þinni til minna afkomenda. Steinunn Una Sigurðardóttir. Elsku amma Stella, okkur finnst erfitt að kveðja þig og allt það sem þér fylgir. Þú ert andinn á Brekkunni og það mun ekki verða eins að koma á Brekkuna án þín. Þegar við vorum lítil að koma til þín á Brekku fannst okk- ur við vera að fara í sveitina og þegar við komum tók við ákveð- inn ævintýraleikur sem var ólík- ur leikjunum sem áttu sér stað hjá ömmu í Hafnarfirði. Á Brekku voru risastór tún, hey- baggar, hestar í girðingum og einnig fjara og sjór í bakgarðin- um. Með þetta sem leikvöll hófust skemmtilegir leikir og urðu þeir að frábærum minningum. Allt í kringum þig, amma, var svo hlý- legt og mjúkt eins og hendurnar þínar og manni leið alltaf vel þeg- ar maður kom til þín. Það eru for- réttindi að hafa átt svona yndis- lega og klára ömmu og þökkum við fyrir það. Við geymum minn- ingarnar um að þú hafir verið við útskriftirnar okkar systkinanna og þykir okkur vænt um að þú sagðir okkur hversu stolt þú vær- ir af okkur. Minningin sem lifir í hjörtum okkar um þig er hversu tignarleg kona þú varst og það er ekki sjálf- gefið að fá að eldast eins fallega og þú gerðir. Hún var einstök perla. Afar fágæt perla, skreytt fegurstu gimsteinum sem glitraði á og gerðu líf samferðamanna hennar innihaldsríkara og fegurra. Fáar perlur eru svo ríkulega búnar, gæddar svo mörgum af dýrmætustu gjöfum Guðs. Hún hafði ásjónu engils sem frá stafaði ilmur umhyggju og vináttu, ástar og kærleika. Hún var farvegur kærleika Guðs, kærleika sem ekki krafðist endurgjalds. Hún var vitnisburður um bestu gjafir Guðs, trúna, vonina, kærleikann og lífið. Blessuð sé minning einstakrar perlu. (Sigurbjörn Þorkelsson) Elsku amma, við munum sakna þín. Hvíldu í friði. Stella Björg Kristinsdóttir, Sigurbjörg Lára Krist- insdóttir og Vilhjálmur Steinar Kristinsson. Elsku amma Steinunn. Þú varst fædd á Rifi á Snæ- fellsnesi. Þú rifjaðir oft upp minningar þaðan, meðal annars voru þar morgunbæn og kvöd- bæn, sem þú skrifaðir niður 6. september 1998, þá varstu stödd á Búðum á Snæfellsnesi. Þú skrifar; lært af ömmu sem barn, amma, María Árnadóttir frá Rifi, Snæfellsnesi, fædd 1845, dáin 1927, sem þú gafst mér og baðst mig um að passa vel uppá. Hér kemur kvödbænin. Nótt er komin nú er ég inni, nærri vertu Jesú mér, verndaðu bæði sál og sinni, svæfðu mig á brjóstum þér, leggðu höfði líknarhönd, lát burt hverfa syndagrönd, öflugan set þú englamúrinn, yfir mig svo tek ég dúrinn. Berðu nú Jesú bænina mína, blessun fyrir föður þínum, leggðu mér svo líknsemd þína, létta nú á kveinstaf mínum, fyrir þitt heita hjartablóð, heyr þú mig nú elskan góð, þér sé lofsemd, lifandi guði um aldir. Amen. Takk fyrir allar þær góðu stundir sem við höfum notið sam- an. Þín Steinunn Bríet Ágústsdóttir. Okkur langar að minnast ömmu Stellu sem var svo hlý og góð. Þegar við minnumst ömmu Stellu koma upp svo margar minningar um dásamlega konu sem við vorum svo heppin að eiga í lífi okkar. Við kíktum oft í heim- sókn á Brekkuna til ömmu Stellu í pönnsur og sögustund um eitt af ferðalögunum sem hún fór í útí heim, amma hafði gaman af að segja ferðasögur sem voru henni ljóslifandi og maður hreifst með. Er við bjuggum í Kaupmanna- höfn spurði amma Stella oft hvort við værum búin að fara nýlega í Tívolíið og fá okkur rif, það var í uppáhaldi hjá henni. Amma Stella var einstaklega handlagin og prjónaði mikið í gegnum tíðina, hún sendi prjónaskap handa strákunum okkar til að ylja þeim í danska vetrinum. Þegar við kveðjum þig, elsku amma langamma Stella, gerum við það með gleði í hjarta því minningin um þig mun lifa í okkar hjörtum. Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins degi, hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér. (Ingibjörg Sigurðardóttir) Hvíldu í friði, elsku amma, tengdaamma og langamma. Helga Ágústsdóttir, Friðrik V. Árnason og synir. Elsku amma mín, það er erfitt að kveðja. Sterkur karakter eins og þú varst, ert og verður alltaf í huga mér og hjarta. Ég lærði að prjóna hjá þér og fékk nokkrar tilsagnir í lífinu. Sem ég var missátt við, samt sem áður á snúðugan, kímilegan hátt. Þú varst mikil fyrirmynd heima fyrir og eins í stúkunni og hefði ég viljað fylgja þeim gildum betur eftir í gegnum tíðina en okkar vegir eru misgreiðir og þá hefur það verið styrkur að geta leitað í æðri mátt og séð hann í sjálfri mér eins og við höfum rætt um, með kvæðið sem ég læt fylgja hér. Það tek ég með mér. Ég kem til með að sakna þín mikið um ókomna tíð. Og alltaf mun ég muna væntumþykjuna og hlýjuna við okkar samskipti, skil- yrðislausa ást er ekki til allstaðar að finna, takk fyrir hana og allt. Og allir voru alltaf velkomnir hjá þér. Ég mun muna þig í hjarta mér og eins öll góðu og skemmti- legu augnablikin með þér. Trúðu á tvennt í heimi, tign sem hæsta ber: Guð í alheimsgeimi, Guð í sjálfum þér. (Steingr. Thorsteinsson) Hildur Ágústsdóttir. Þær voru fjórar móðursystur mínar sem ég var samtíða, Stein- unn Sigurðardóttir sem minnst er hér var þeirra yngst. Það er ljúft að horfa til baka og minnast þessara glaðværu systra, fjölskyldubönd þeirra voru sterk og hve samrýmdar þær voru og umhyggja og hjálpsemi alltaf rík milli þeirra. Sem barn minnist ég þess að það voru góðar stundir, þegar einhver þeirra var komin í heimsókn og sest í eldhúsið. Glaðlyndi frænku minnar, Steinu eins og hún var kölluð, hef- ur eflaust á margan hátt létt störfin á hennar margmenna heimili. Barnahópur Steinu var stór, og öll komust börn hennar til manns, urðu duglegt og mann- vænlegt fólk. Það bar merki um umhyggju hennar og kærleika, hversu vel hún hélt utan um fjöl- skyldu sína, sem sannarlega er orðin ansi fjölmennur hópur og hve vel hún fylgdist með menntun þeirra og því sem þau tóku sér fyrir hendur. Það var ekki komið að tómum kofunum hjá henni þegar spurt var frétta, um börn hennar, barnabörn og barna- barnabörn því þau áttu öll hvert og eitt sinn stóra sess í huga hennar. Og einn var sá þáttur í lífi hennar, að þrátt fyrir annríki heimilisstarfanna gaf hún sér tíma til að sinna félagsstörfum og láta með því gott af sér leiða á því sviði. Það var gæfa Steinu að henni var gefið að ganga veginn með já- kvæðum huga og njóta þess sem lífið hafði að bjóða. Að geta lesið sér til ánægju og fróðleiks, rætt sýn sína til lífsins, bókina sem hún var að lesa og helstu dægurmálin, nánast fram á síðasta dag, segir margt um Steinu. Hún frænka mín átti aðdáun mína og ég er þakklát fyrir sam- fylgdina. Ég kveð þig, frænka mín, fullviss um, að það er tekið vel á móti þér í ríki almættisins. Blessuð sé minning Steinunnar Sigurðardóttur. Erla Eggertsdóttir. Ég sit við eldhúsgluggann minn og horfi heim að Brekku, hugsa um vinkonu mína Stein- unni Sigurðardóttur sem nú er látin í hárri elli. Minningarnar eru bjartar og góðar. Ég hef búið í ná- grenni við Brekku alla tíð, var þar heimagangur þegar ég var barn. Við Stebba lékum okkur mikið saman og oft laumaði ég mér inn til þeirra á kvöldin til að fá að horfa á Kanasjónvarpið þegar það kom fyrst til sögunnar. Alltaf fann ég mig velkomna á Brekku, það var gott að búa í návist þeirra. Þegar Steinunn var ung í skóla tóku skólasystur hennar upp á því að kalla hana Stellu, hún var ekki samþykk þessari nafngift en fékk því ekki breytt. Nafnið innsiglaði á einhvern hátt þá hlýju og vin- arþel sem einkenndi allt hennar fas enda merkir nafnið stjarna. Stella var mjög félagslynd kona. Hún var gæslumaður í Barnastúkunni Siðsemd nr. 14 ásamt Sigrúnu Oddsdóttur og héldu þær vinkonurnar utan um stúkustarfið með miklum sóma í fjölda ára. Hjá þeim lærðum við krakkarnir góða siði og gildi þess að temja okkur heilbrigðan lífs- stíl. Stella var einnig mjög virk í stúkunni Framför nr. 6 og var æðstitemplar stúkunnar í nokkur ár auk annarra ábyrgðarstarfa. Hún var félagskona í Slysa- varnadeild kvenna hér í Garðin- um og einnig í kvenfélaginu Gefn. Hún sat í stjórn kvenfélagsins hér áður fyrr og var gerð að heiðurs- félaga fyrir áratuga góð störf í þágu félagsins. Stella kom með margar góðar ábendingar til okk- ar í stjórn kvenfélagsins og er gaman að segja frá því að á síðast- liðnu ári var Heilsugæslu Suður- nesja afhent gjöf frá félaginu eftir tilmælum frá henni. Þannig var hún virk og sýndi félaginu áhuga allan þann tíma sem hún var þar félagskona, var dugleg að mæta á fundi og sat síðast félagsfund í desember sl. þegar kvenfélagið hélt upp á 95 ára afmæli sitt en fé- lagið var stofnað á fæðingarári hennar árið 1917. Það var gott að vita til þess að Stella fylgdist með mér heiman frá sér. Hún átti til að hringja til mín og vitja um minn hag, heim- sótti mig reglulega á meðan hún hafði heilsu til þess og sýndi mér umhyggju og hlýju alla tíð. Ég reyndi að launa fyrir mig með því að fylgjast með henni sömuleiðis. Það voru forréttindi að fá að njóta samvista við hana svona lengi, sitja hjá henni og hlusta á hana segja frá liðnum tíma. Hún var svo fróð, vel lesin og minnug á löngu liðna atburði, fræddi mig um margt. Hvert sinn þegar ég lít heim að Brekku í framtíðinni mun ég minnast hennar með söknuði, þökk og virðingu. Guð blessi minningu Steinunn- ar Sigurðardóttur og gefi fjöl- skyldu hennar styrk í sorginni. Jóhanna A. Kjartansdóttir. Steinunn Sigurðardóttir, Stella eins og hún var oftast kölluð, hef- ur alltaf staðið mér nærri allt frá því að ég fæddist heima hjá henni á Brekku. Til fjölskyldu hennar sótti ég mikið alla tíð. Stella var alltaf tilbúin að rétta hjálparhönd, þótt hún hefði í nógu að snúast með stóran barnahóp, auk þess sem hún sinnti bústörfum og fisk- verkun með manninum sínum. Þegar sagt er að það þurfi heilt þorp til að ala upp barn, þá átti það vel við í okkar tilfelli því við frændsystkinin áttum athvarf hvert á heimili annars og það veitti okkur öryggiskennd. Ég dáði margt í fari Stellu, hún var falleg kona og fróð. Hún hafði góða menntun og var víðlesin. Við Stella vorum saman í stúkunni Framför, kvenfélaginu Gefn og Slysavarnadeild kvenna. Í öllum þessum félögum var hún virkur félagi og átti margar góðar hug- myndir sem komu sér vel fyrir samfélagið okkar. Hún var alltaf umtalsgóð og rifjaði oft upp fyrstu kynni sín af tengdafólkinu í Vörum. Hún dáðist að pabba og mömmu sem hófu búskap og byggðu húsið okkar í túnfætinum hjá henni, þegar þau voru rétt um tvítugt. Vinskapur Stellu og mömmu var þeim báðum mjög gefandi alla tíð. Stella kunni mikið af þulum og vísum og fékk ég að skrifa nokkrar þeirra upp. Hún hafði fallega söngrödd og naut þess að syngja. Hún kenndi mér ljóð sem ég læt fylgja hér með. Minningin um börn sem sungu það af hjartans gleði á æskuslóð- um hennar vestur á Snæfellsnesi var henni kær. Heim skal halda í kvöld hjartans þökk. Lofum dýrðlegan dag. Hljómi það lengi með hörpunnar strengi. Húrra – húrra. Lofum dýrðlegan dag. Húrra – húrra. Minninguna um þá hlýju og umhyggju sem Stella sýndi mér alltaf mun ég geyma í hjarta mínu. Guð gefi börnum hennar og fjölskyldunni allri styrk á sakn- aðarstundum. Kristjana H. Kjartansdóttir. Steinunn Sigurðardóttir HINSTA KVEÐJA Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Í trú, von og kærleika. Kristján, Sigurður, Krist- jana, Halldór, Vilhjálmur og Stefanía. Nú ertu farin kæra vina, mikið sakna ég þín, við ræddum margt á síðari árum bókmenntir, fjölskyldur og fólk. Ég átti hjá þér hlýjar stundir. Takk fyrir allt og allt. Svala Svavarsdóttir. ✝ Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma, JÓNA GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR, Kambaseli 51, Reykjavík, lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut föstudaginn 12. apríl. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Fyrir hönd aðstandenda, Oddur Magnússon. ✝ Faðir okkar, tengdafaðir og afi, VALGEIR VILHELMSSON vinnuvélaverktaki, Fannborg 7, Kópavogi, lést á heimili sínu mánudaginn 22. apríl. Útför hans fer fram frá Digraneskirkju fimmtudaginn 2. maí kl. 13.00. Stefán Þór Valgeirsson, Tryggvi Garðar Valgeirsson, Bragi Valgeirsson, Erla Viggosdóttir, Kristján Steinar Tryggvason, Anna Eir, Brynhildur Íris og Sandra Björk Bragadætur.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.