Morgunblaðið - 18.05.2013, Qupperneq 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. MAÍ 2013
✝ Karl Jónssonfæddist á Eg-
ilsstöðum 16. ágúst
1953. Hann lést á
Egilsstöðum 7. maí
2013.
Foreldrar hans
voru Aðalheiður
Þórey Sigurðar-
dóttir, f. 25. apríl
1911, d. 28. mars
2001, og Jón Frið-
rik Guðmundsson,
f. 18. febrúar 1881, d. 20. mars
1964. Systkini Karls samfeðra
voru 13 talsins og eru þau öll lát-
in; Bergrín, Sigríður, Anna,
Þóra, Ólafur, Guðlaug, Þórarinn-
,Guðmundur, Einar, Gunnar,
Björn, Hjalti og var Karl yngst-
ur.
Karl ólst upp á
Galtastöðum-fram
með móður sinni og
stunduðu þau þar
hefðbundinn bú-
skap. Jafnframt
vann Karl ýmsa árs-
tíðabundna vinnu ut-
an heimilis. Á seinni
árum sinnti hann og
sýndi gamla bæinn á
Galtastöðum-fram,
sem gerður var upp
af Þjóðminjasafni Íslands. Karl
var víðlesinn og um margt fróður
maður. Karl hafði fest kaup á
íbúð á Egilsstöðum, þar sem
hann hafði sitt annað aðsetur.
Útför Karls fer fram frá Egils-
staðakirkju í dag, 18. maí 2013,
og hefst athöfnin kl. 11.
Misskipt er
manns gæðum,
örlög þung
ýmsir bera,
ætíð sýna
æðruleysi,
hug stóran
þó halli undan.
Augnaljós
innri hlýja,
göfug sál,
góður hugur.
Hetju fylgir
hjarta einlægt,
blíð lund
bundin fjötrum.
Lokið er
lífshlaupi,
fallinn er
að foldu svanur.
Faðmur guðs
fullur hlýju
fagnar vini
að ferðalokum.
(Hákon Aðalsteinsson)
Það er sárt að kveðja góðan vin
og frænda minn Karl Jónsson, eða
Kalla eins og hann var jafnan kall-
aður. Við áttum margar góðar
stundir saman á heimili mínu og
úti á Galtastöðum fram. Oft voru
málin rædd til hlítar og ekki voru
allir alltaf sammála, en Kalli stóð
fastur á sínu. Hann fylgdist vel
með börnunum mínum, fór á tón-
leika með þeim og þegar þau
komu austur kom hann í heimsókn
til að hitta þau. Þegar hann var
orðinn einn í sveitinni hringdi
hann oft og voru símtölin þá jafn-
an löng en þá vissu börnin mín að
ég væri að tala við Kalla frænda.
Ef hann vissi að ég ætti erfitt
hringdi hann eða kom og var þá
gott að fá hlýtt handtak eða knús.
Kalli kallaði yngstu dóttur mína
alltaf Aðalheiði litlu, en hún er
skírð eftir móður hans. Mundi
hann alltaf eftir afmælinu hennar
og gaukaði oft einhverju að henni,
sælla er að gefa en að þiggja var
auðsjáanlega hans mottó. Í vetur
var hann mest í íbúðinni sinni hér
á Egilsstöðum og var farið að líða
vel þar. Fyrir nokkrum dögum
kvaddi hann okkur vel því nú væri
hann að fara í sveitina sína til að
gera klárt í gamla bænum fyrir
sumarið. Kalli var sérstakur mað-
ur og hann skildu ekki allir, en
hann var ljúfur og góður maður
sem vildi engum illt. Hann átti líka
sínar erfiðu stundir en var ekki að
troða þeim upp á aðra.
Guð gefi öllum styrk sem eiga
erfitt vegna þessa hörmulega at-
burðar.
Blessuð veri minning Karls
Jónssonar.
Sigurborg Sigurðardóttir
(Bogga).
„Þú hlýtur að vera með eitthvað
frændi sæll,“ sagði Kalli stundum
við mig þegar honum fannst hægt
ganga að semja skemmtidagskrá
fyrir þorrablót Tungumanna og
farið að styttast í samkomuna.
Kalli var alltaf veislustjóri í okkar
nefnd. Leiftrandi og skýr fram-
sögn hans á sviðinu í Tungubúð
verður öllum ógleymanleg sem
fengu að njóta. Það get ég fullyrt
við villuráfandi fjölmiðlafólk frá
kotinu Reykjavík að þar var ekki
neinn kotungs- eða einstæðings-
bragur á veislustjóranum, enda
maðurinn hvorugt. Þessa drunga-
legu og köldu vordaga síðan
fregnin af dauða Kalla barst mér
hefur tekist á í huga mér undrun
og söknuður í bland við reiði yfir
þessum örlögum. Ég get engan
veginn séð að þessi endir passi við
þitt lífshlaup, frændi sæll. Ég verð
vonandi með eitthvað skemmti-
legra, næst þegar við hittumst.
Friðjón Kr. Þórarinsson.
Elsku Kalli. Ég held að þig hafi
grunað það en þú hefur alltaf verið
í fullkomnu uppáhaldi hjá mér og
það mun ekki breytast svo lengi
sem ég lifi. Þetta get ég sagt fyrir
systur minnar hönd líka. „Það er
ekki eitt heldur allt á þessu vori,“
var eitt af því fyrsta sem foreldrar
mínir sögðu við mig morguninn 7.
maí. Ég gæti ekki verið meira
sammála og ef það er eitthvað sem
ég hef lært á síðustu árum þá er
það hvað lífið er hverfult. Kalli var
hið fullkomna gull af manni, það
var hægt að læra margt af því
hvernig hann hugsaði og ég er
mjög þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast honum. Við frekari
umhugsun þurfti sennilega ekki
mörg skipti til að kynnast Kalla,
hann gaf aldrei neitt eftir, var
sterkur karakter, fyndinn og
nauðsynlegt er að taka fram að
þegar hann tók sig til var hann
sérdeilis glæsilegur. Það er alveg
ljóst að við deildum þeim áhuga að
vera vel til fara og þá sérstaklega
á þorrablóti í Tungu og oftar en
ekki hjálpuðumst við að við að ná
settum árangri í sambandi við það
markmið. Það hryggir mig mjög
að geta ekki hjálpað þér með
ermahnappana á næsta þorra-
blóti, Kalli minn, en ég veit að þú
hefur einhvern til að hjálpa þér við
það þar sem þú ert núna, á mun
betri stað. Hvíldu í friði, frændi.
Hólmfríður Dagný
Friðjónsdóttir.
Það var sem kolsvart kólguský
væri dregið yfir Hérað þegar
spurðist að Karli á Galtastöðum
fram hefði verið varpað fyrir ætt-
ernisstapa.
Eftir sitja sveitungarnir hnípn-
ir, slegnir óhug og hefur verið
kippt inn í nýjan veruleika, sem
haldið var að einungis væri til í
höfuðborg óttans, nú eða erlend-
um reyfara.
Hvernig má það vera að annar
eins öðlingur hljóti þessi örlög,
ljúflingur sem í engu mátti vamm
sitt vita, samviskusamur og trygg-
lyndur svo af bar?
Ég kynntist Karli fyrst þegar
við vorum um og undir tvítugu, þá
unnum við eitt sumar við að leggja
raflínu á Efra Jökuldal, síðan unn-
um við mörg haust í sláturhúsinu á
Fossvöllum.
Þar eftir lágu leiðir okkar sam-
an endrum og eins, enda var Karl
ekki mikið á faraldsfæti utan
brýnustu erinda, oftar samt eftir
að hann keypti íbúðina á Egils-
stöðum, þar sem hann bjó um
vetrartímann. Um sumur dvaldi
hann langdvölum á móðurleifð
sinni, Galtastöðum fram, þar sem
hann gætti gamla bæjarins sem
hafði verið endurbyggður og sýndi
hann gestum fyrir Þjóðminjasafn-
ið.
Karl var hár, grannur, spengi-
legur maður, kvikur á fæti, hann
hafði líka sérstakt orðfæri sem
eftir var tekið, sagði að vísu ekki
margt, en það sem hann sagði var
eins og meitlað í stein og eigi batt
Karl bagga sína endilega sömu
hnútum og samferðamenn.
Karl var stálgreindur, nokkurs-
konar límheili, eins og stundum er
sagt um þá sem eiga auðvelt með
að muna, tileinkaði sér ótrúleg-
ustu hluti og virtist þeim eigin-
leika gæddur að muna allt sem
hann hafði lesið.
Karl gat verið hrókur alls fagn-
aðar ef sá gállinn var á honum og
kom oft skemmtilega á óvart með
orðfæri sínu og sínum sérstaka
húmor, hann var góður sögumað-
ur. Hann sagði kannski ekki
margt en hlustaði þess betur og
athugasemdir hans voru oft kostu-
legar, alveg eitraðar pillur eins og
sagt er, en þær meiddu aldrei
neinn, það var ekki til í huga
Karls.
Hann kom skemmtilega á óvart
þegar hann gerðist fyrir mörgum
árum veislustjóri og annálsritari á
þorrablótum, í því hlutverki fór
hann oft á kostum. Nú nýverið var
ég á uppskeruhátíð sauðfjár-
bænda af Héraði og fjörðum þar
sem Karl las upp hluta annáls sem
hann hafði flutt á síðasta þorra-
blóti Tungumanna, því hefði ég
ekki viljað missa af.
Ég hitti Karl fyrir ekki löngu
síðan á heimili bróður míns og
mágkonu þar sem hann var heim-
ilisvinur. Þar horfðum við ásamt
heimilisfólki á spurningaþáttinn
Útsvar, það var gaman að fylgjast
með Karli sem vissi svör við ótrú-
legustu spurningum og ekki ann-
að að sjá en hann hefði sómt sér
vel sem þátttakandi í þeirri
keppni. Eftir þáttinn var tekið upp
léttara hjal og rifjaðar upp sam-
verustundir úr sláturhúsinu á
Fossvöllum, fyrir rúmum 30 ár-
um, sem var farið að snjóa tölu-
vert yfir hjá mér. Það kom mér á
óvart hvað Karl mundi frá veru
okkar þar, hann gat rifjað upp
heilu samtölin og hafði öll okkar
strákapör og samskipti við menn
þar á hreinu.
Ég mun sakna Karls mjög og
að geta ekki átt þess kost lengur
að hlusta á hann miðla af fróð-
leiksbrunni sínum.
Ekkert tekur þó frá mér góðar
minningar um þennan öðlingspilt
sem var allra hugljúfi.
Ég óska Karli góðrar ferðar á
þeirri leið sem hann nú brokkar og
góðrar heimkomu.
Sigurður Aðalsteinsson.
Okkur langar að minnast vinar,
hans Kalla á Galtastöðum fram og
þakka honum samfylgdina.
Fyrstu kynnin voru 1967 og æ síð-
an hef ég getað átt stundir með
Kalla.
Kalli var dagfarsprúður og vel
menntur drengur eins og sagt er í
Fljótsdælu um Héraðsmenn.
Hafði ákveðnar skoðanir, trúr
sinni pólitík og engum vírus hægt
að lauma þar inn. Á yngri árum
hlustaði hann á samræður sér
eldri, lagði þó til orð stundum.
Unglingsárin heima á Galtastöð-
um og gelgjan kom frekar seint en
þá fékk hann bassagítar og risa-
lampamagnara frá hljómsveit
Ingimars Eydal. Á fóninn skellt
Rolling Stones eða Finlandíu eftir
Sibelius og bassinn plokkaður í
botn. Þá var nú gaman er drundi í
Tungunni. Held að Heiða móðir
hans hafi sett eitthvað fyrir eyrun
inni í herbergi, en við skemmtum
okkur konunglega. Seinna fengu
mín börn græjurnar með góðum
leiðbeiningum.
Kalli las mikið, kunni mikið um
Ford-bíla frá upphafi og grúskaði í
sögu. Einkum var seinna stríðið
honum hugleikið og stundum
ræddi hann um skipið hálfa er rak
hér upp í sandinn með allt timbrið
1944. Þá fór hann á flug og gaman
að hlusta, svo kom allt í einu, þú
þegir bara og efnið búið. Siglinga-
leiðir skipalesta og bardagarnir
kringum landið voru honum hug-
leiknir og hverslags hetjur sjó-
menn voru. Á útvarp hlustaði
hann mikið og fylgdist vel með
fréttum, stundaði vinnu utan
heimilis í sláturhúsi á Fossvöllum,
hjá Rarik og víðar.
Á sumrin eftir að Heiða lést sá
hann um móttöku gesta og leið-
sögn í gamla bænum á Galtastöð-
um. Þangað höfum við komið í
hestaferðum síðan 1986 og Kalli
hjálpaði við hestana, færði þá á
beit og handsamaði að morgni og
hjálpaði reiðmönnum. Þekkti
flesta með nafni, suma betur en þá
sem tröðkuðu á tám hans. Þá gat
fokið í hann og hann orðið hávær.
Svona var hann líka við köttinn
sinn og ef mús skondraði yfir gólf-
ið þegar við vorum að tala saman í
síma heyrðist allt í einu, hvert ert
þú að fara? og svo hélt símtalið
áfram. Eins átti hann til að róa
fram í gráðið og tuldra eitthvað og
ef ég sagði, ertu að segja eitthvað?
kom svarið: Hvernig stendur á því
að þú heyrir raddir hér? Svo var
það ekki rætt meir.
Leiðsögn hans um gamla bæinn
var einstök og er hann sagði frá
sitjandi á hækjum sér með eld í
hlóðum, ferðamenn húkandi á
hækjum, reykjarkófið í mittishæð
og allir með rauð augu frá flat-
kökubakstri á steini og litla kaffi-
borðið gegnt hlóðunum. Fólk fór á
örskammri stund 100 ár aftur í
tímann. Á eftir var gengið til bæj-
ar, þar fann maður gömlu íslensku
gestrisnina. Kalli var svo glaður ef
einhver kom og þreyttir ferða-
langar smituðust af gestagleði
hans. Myndaalbúm, gestabókin og
myndabækur gengu á milli og
Kalli bætti í bollana og lekkeríi á
diskana, alltaf það besta sem hann
átti og svaraði spurningum gesta.
Þessi sérstaki einstaklingur
sem Kalli var þá var hann mjög vi-
nafastur. Ég naut þeirra stunda er
hann hringdi í mig vikulega, er
mér var kippt út úr hinu daglega
amstri og sagði mér fréttir úr
sveitinni. Þannig var hann og
hlýjuna fann maður. Hans er sárt
saknað.
Aðstandendum vottum við
samúð okkar.
Örn, fjölskyldan Húsey
og Karl Smári.
Ég kynntist Kalla og Heiðu
móður hans sumarið 1980. Sveinn
vinur minn frá Hrjót hafði tekið að
sér það verkefni að endurgera fyr-
ir Þjóðminjasafnið gamla bæinn á
Galtastöðum fram. Verkefnið var
langt komið en þetta sumar átti að
endurbyggja hlöðuna. Ég hafði
mikinn áhuga á torfbyggingum og
fékk leyfi til að taka þátt. Þetta
varð til þess að ég átti nokkrar
ógleymanlegar vikur með þessu
einstaka fólki, sem varðveitti í sín-
um ranni síðustu leifar búskapar-
hátta horfinnar aldar.
Kalli var fæddur og alinn upp í
fjósbaðbaðstofunni í gamla torf-
bænum Galtastöðum en þau
mæðgin höfðu flutt í lítið hús sem
byggt hafði verið við bæinn 1976.
Þar voru lítil þægindi á nútíma
mælikvarða. Kalli bar vatn í eld-
húsið úr bæjarlæknum og gekk
nokkurra kílómetra leið á hverj-
um degi að ná í silung í vatnið
handa okkur vinnufólkinu. Við
Sveinn og Frikki aðstoðarmaður
Sveins stóðum daglangt í mýrinni,
skárum torf, komum heim og
snæddum í hlýju eldhúsinu á
Galtastöðum alltaf soðningu, fisk,
kjöt, kartöflur, rúgbrauð, smjör
og graut. Steikarapanna hafði
aldrei komið þar inn fyrir dyr, en
það þori ég að fullyrða að aldrei
hef ég borðað af jafn mikilli lyst og
þetta sumar. Það var margt skraf-
að í eldhúsinu og marga bar að
garði. Kalli var vel lesinn, fróður
um menn og málefni og hafði
sterkar skoðanir á nútíð og fortíð,
hló hátt og lét engan eiga neitt hjá
sér, síst mig kaupstaðarstúlkuna
Karl Jónsson
VirðingReynsla & Þjónusta
Allan sólarhringinn
www.kvedja.is
571 8222
82o 3939 svafar
82o 3938 hermann
✝
Ástkær sonur okkar, bróðir, mágur og
frændi,
ÁRSÆLL SNORRASON,
er látinn.
Snorri Friðriksson, Steinunn Húbertína Ársælsdóttir,
Katharina Sibylla Snorradóttir, Eggert Smári Eggertsson,
Jón Friðrik Snorrason, Jóhanna Magnúsdóttir,
frændsystkini og fjölskylda.
✝
Okkar ástríka og yndislega móðir, tengda-
móðir og amma,
FRIÐLÍN ARNARSDÓTTIR,
lést í faðmi sinna nánustu á líknardeild
Landspítalans fimmtudaginn 2. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Við viljum þakka auðsýnda samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir til Jakobs Jóhannessonar krabbameinslæknis
og alls þess yndislega fólks sem annaðist hana.
Fyrir hönd barna og tengdabarna,
Eva Arna Ragnarsdóttir,
Hermann Ragnarsson,
Friðlín Björk Ragnarsdóttir,
Jökull Ástþór Ragnarsson,
Fannar Hrafn Ragnarsson.
✝
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
ÞÓRA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Hásteinsvegi 62,
Vestmannaeyjum,
lést í faðmi fjölskyldunnar á Heilbrigðis-
stofnun Vestmannaeyja fimmtudaginn
16. maí.
Útför hennar fer fram frá Landakirkju í Vestmannaeyjum
laugardaginn 25. maí kl. 14.00.
Matthías Óskarsson, Ingibjörg Pétursdóttir,
Sigurjón Óskarsson, Sigurlaug Alfreðsdóttir,
Kristján Óskarsson, Emma Pálsdóttir,
Óskar Þór Óskarsson, Sigurbjörg Helgadóttir,
Leó Óskarsson, María L. Kjartansdóttir,
Þórunn Óskarsdóttir, Sigurður Hjartarson,
Ingibergur Óskarsson, Margrét Pétursdóttir,
barnabörn og fjölskyldur.
✝
Hjartkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
ÞÓRÓLFUR MEYVANTSSON,
Aflagranda 40,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Grund fimmtu-
daginn 16. maí.
Útför verður auglýst síðar.
Guðrún Eyjólfsdóttir og fjölskylda.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞORBJÖRG JÓHANNESDÓTTIR,
andaðist föstudaginn 17. maí.
Útför hennar fer fram frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 23. maí kl. 13.00.
Kristinn Skæringsson,
Aðalbjörg Kristinsdóttir, Valgeir Hallvarðsson,
Gissur Kristinsson, Ruth Bergsdóttir,
Finnur Kristinsson, Herdís Þorsteinsdóttir,
Ísleifur Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.