Morgunblaðið - 23.08.2013, Side 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. ÁGÚST 2013
eru þar sem þú ert kominn og enn
fjölgar. Takk fyrir allt og megi sá
sem öllu ræður styrkja fjölskyldu
þína á þessum erfiðu stundum.
Rafn Haraldsson.
Elsku afi, nú er myndin af okk-
ur saman á náttborðinu mínu; ég
með víkingahatt, alveg pínulítil,
og þú heldur á mér skælbrosandi,
svo er hárlokkurinn minn á
myndinni, fyrsta klippingin mín.
Þú komst alltaf á hverja einustu
ballettsýningu hjá mér og mér
fannst svo gaman að hafa þig og
ömmu að horfa á mig. Þér fannst
alltaf mjög skemmtilegt að fara í
sveitina og keyra á rauða trak-
tornum þínum og slá grasið og ég
fór oft á traktorinn með þér og
keyrði.
Ég hlustaði líka á þína síðustu
andardrætti og hugsaði: „Afi
Bjössi hefur örugglega átt gott
líf.“
Elsku afi, þú varst mjög góður
afi og ég elska þig mjög mikið, þú
verður ávallt í mínu hjarta, elsku
afi minn.
Þín
Andrea Marín.
Elsku afi minn. Ég man þegar
ég kom til ykkar ömmu á Grenó,
þar fékk maður alltaf súkku-
laðiköku, pönnukökur og kakó-
malt. Amma er alltaf að gefa
manni eitthvert gotterí. Núna
þegar ég fer til ömmu þá hugsa
ég alltaf um þig og hvað það var
alltaf gaman hjá okkur. Þú áttir
þinn sérstaka stól og þegar ég
horfi á hann þá sé ég þig alltaf.
Ég elska þig af öllu mínu hjarta,
þú varst og ert besti afi í öllum
heiminum. Þú elskaðir Mombasa
og vildir alltaf vera þar. Alltaf
þegar pabbi kom til þín þá spurð-
ir þú: „Hvað segir Thelman mín
gott?“ Alltaf þegar við komum í
fiskibollur þá hljóp ég beint til
þín og kyssti þig og knúsaði, svo
vildi ég alltaf sitja hjá afa, það var
best.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Hvíldu í friði.
Þín afastelpa,
Thelma Karen
Halldórsdóttir.
Hinn 7. ágúst 1994 lést afi
Haraldur. Þá tóku afi Bjössi og
amma Áslaug á móti okkur systk-
inunum, hugguðu okkur og hjálp-
uðu okkur að setja niður á blað
minningar um afa. Núna 19 árum
síðar á sama degi kvaddi afi
Bjössi. Ég á ótrúlega margar
góðar minningar um afa, minn-
ingar sem ég mun lifa á alla tíð.
Hann og María Dís voru orðnir
svo góðir vinir og Katla Margrét
náði að kúra aðeins hjá langafa
líka en það þakka ég mikið fyrir.
Hlakka til að segja henni frá
langafa Bjössa þegar hún verður
eldri.
Tómatar minna mig alltaf svo
á afa, hann var svo oft með tóm-
atdjús, tómatsúpu eða bara tóm-
ata á brauð. Man svo vel eftir því
líka þegar ég var lítil og afi
kenndi mér að borða tómata. Mér
fannst þeir alltaf vondir en hann
kenndi mér trikk að borða bara
utan af þeim en ekki gumsið inni
í, þá yrðu þeir betri með tíman-
um. Í dag elska ég tómata og
gumsið líka. Það er margt sem
hann hefur kennt mér en eitt sem
tókst ekki. Þegar ég var yngri
með afa og ömmu í Mombasa
reyndi afi að kenna mér grunn-
atriðin í golfi. Ég var bara rosa-
lega léleg að ná tökum á kylfunni.
Hann reyndi heila helgi en svo
gáfumst við upp. Ég er bara ekki
golfari, ekki enn að minnsta
kosti.
Afi og amma hafa gert svo
mikið skemmtilegt saman og
okkur unga fólkinu finnst svo
ótrúlegt hvað þau muna eftir öllu
sem þau hafa gert. Það er fátt
skemmtilegra en að fara á Greni-
melinn eða í Mombasa og spjalla
við þau og fá að heyra sögur.
Hvert einasta smáatriði fylgir
sögunum og svo sér maður þau
horfa hvort á annað og brosa við
þessar endurminningar. Ég mun
sakna þess að fá að heyra sög-
urnar hans afa en ég á vonandi
eftir að heyra ennþá sögur frá
ömmu og ég treysti því að hann
hvísli að henni þeim smáatriðum
sem hún gleymir.
Þegar ég var lítil var ég alltaf
eina prinsessan hans afa. Fyrsta
barnið hans var mamma, svo
komu sex strákar og fyrsta
barnabarnið, Bjössi bróðir, en
svo kom ég. Loksins kom stelpa
og hann sagði mér oft frá því
hvað hann var glaður. Með ár-
unum eignaðist hann svo margar
fleiri prinsessur og hann passaði
upp á það að við værum allar
prinsessurnar hans. Það var ekki
sjaldan sem ég kúrði á afabumbu
þegar ég var í heimsókn á Greni-
melnum sem barn og svo sá ég
hinar afastelpurnar og Maríu Dís
langafastelpu gera það sama al-
veg þar til hann fór.
Afi lét mig alltaf vita reglulega
hvað hann væri stoltur af mér en
stoltastur var hann held ég af því
að ég skyldi gera hann að lang-
afa. Síðasta kvöldið hans fórum
við Elín systir í heimsókn til hans
á spítalann og tókum Kötlu Mar-
gréti þriggja mánaða með. Hann
var ekki alveg með fulla vitund
en náði samt að brosa til hennar
og segja „er hún komin að heim-
sækja langafa“ og svo sagðist
hann elska okkur systur. Þessi
stutta stund sem við vorum hjá
honum, þetta kvöld, mun aldrei
gleymast.
Ég sakna þín svo mikið elsku
afi minn, takk fyrir allt.
Ég elska þig.
Áslaug María Rafnsdóttir.
Mínir vinir fara fjöld
feigðin þessa heimtar köld.
Langlífir menn hafa haft á
orði að gaman væri að lifa langan
dag, en víst er um það að ellin er
mörgum manni grimm; og þarf
svo sem ekki háa elli til. En víst
er um það að ellina bera menn
misjafnlega. Sumir með þeim
hætti sem þeir kasti ellibelgnum
með öllu – en þeir eru því miður
færri.
Undirritaður hefir orðið fyrir
því að úr hans röðum hafa gengið
fyrir ætternisstapann ýmsir val-
inkunnir menn sem mikill sjón-
arsviptir er að. Brottför vinar
míns Björns Björnssonar knúði
ekki með þeim hætti hurða, að
hann væri saddur lífdaga. Þegar
við áttum síðasta tal saman að
marki á Einimel, virtist hann
fullur lífsorku og áhuga um fram-
tíðina.
Björn átti góða fjölskyldu,
fjölda myndarlegra barna og
hina kraftmestu eiginkonu, Ás-
laugu H. Kjartansson, og töldu
margir jafnræði með þeim hjón-
um um öflugt hjónaband og bú-
rekstur.
Björn starfaði lengi á vegum
Vífilfells við bifreiðaakstur, en
lungann úr starfsævinni starfaði
hann við bifreiðaakstur hjá
Landsbanka Íslands. Þar bar
fundum okkar fyrst saman og
varð úr órofa vinátta og gagn-
kvæmur skilningur, svo aldrei
bar skugga á.
Og er nú lokið hinni síðustu
skötuveizlu á Einimel 9, þar sem
angan og yndi fóru saman og
menn blótuðu hinn helga Þorlák
að gömlum sið og Björn var hrók-
ur alls fagnaðar.
Líf mitt hefði orðið snöggtum
fátæklegra ef leiðir okkar Björns
hefðu ekki legið saman. Ég kveð
nú þennan einkavin minn með
söknuði og óskum um velfarnað á
nýjum brautum. Fjölskyldu hans
sendi ég innilegar samúðarkveðj-
ur.
Sverrir Hermannsson.
Áslaug og Bjössi, eining, sem
varla var hægt að slíta, en það
hefur þó átt sér stað. Vonandi
hittast þau síðar á enn betri stað.
Björn, sem við leyfum okkur
að kalla vin okkar, höfum við
þekkt í nokkra áratugi og Ás-
laugu konu hans svipað og notið
gestrisni þeirra og elskulegheita.
Þau voru ótrúlega samhent um
alla hluti og aldrei heyrði ég illa
talað um nokkra manneskju, þar
sem þau voru. Þorrablótin, sem
Áslaug hélt manni sínum og gest-
um, voru þannig að þau gleymast
aldrei og virðingin og ástúðin
sem alltaf mætti manni þar sem
þau voru, var innileg og hlý.
Við þökkum góð kynni og
sendum Áslaugu og hópnum
þeirra okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Ásdís og Gunnar Waage.
Og dagurinn leið í djúpið vestur,
og Dauðinn kom inn til þín.
Þú lokaðir augunum – andartak
sem ofbirta glepti þér sýn.
Og um varir þér brá fyrir brosi þeirra,
sem bíða í myrkrinu og þrá
daginn, – og sólina allt í einu
í austrinu rísa sjá.
(Tómas Guðmundsson)
Í dag er til moldar borinn góð-
ur vinur og viljum við minnast
hans með örfáum orðum.
Fyrstu kynni okkar voru í
Vesturbænum í Reykjavík og
Melaskólanum um miðja síðustu
öld. Öld sakleysis, eftirvæntinga
og uppbyggingar í íslensku þjóð-
félagi.
Þegar Bjössa er minnst kemur
fyrst upp í hugann minning um
glaðværan og ærslafenginn ein-
stakling, traustan og einlægan. Á
yngri árum var hann í siglingum
og síðar rak hann eigin iðnfyr-
irtæki og flutningafyrirtæki
ásamt eiginkonu sinni í mörg ár.
Hann hafði yndi af ferðalögum og
áttum við þess kost að ferðast
með þeim hjónum til London,
Flórída og Brasilíu. Golf var eitt
af áhugamálum Bjössa og var
hann vel liðtækur golfari.
Eitt sinn vorum við stödd í
verslun við Armand Circle í Sara-
sota með glæsilegt framboð á
fatnaði fyrir golfáhugamenn.
Meðal þess sem var á boðstólum
voru grænir jakkar með bróder-
ingu í brjóstvasa.
„Þetta er jakkinn sem mig
vantar og best að fara inn að
máta.“ Þá var farið inn og mátað
á staðnum, Bjössi ákvað að kaupa
jakka sem fór afar vel og klædd-
ist, án þess að þurfa að sigra á
einu af stórmótum atvinnugolf-
ara, (PGA). Þannig gat Bjössi
skartað fallegum grænum jakka
þegar mætt var til leiks á Bobby
Jones golfvellinum í Sarasota,
ásamt gestgjafanum Sigurjóni
Helgasyni, skipstjóra og öðlingi
frá Stykkishólmi.
Einnig er minnisstætt þegar
við keyptum risahumarinn á
Copacabana ströndinni í Río de
Janeiro. Þar voru nokkrir fiski-
menn að koma úr róðri fyrir utan
Río Palace hótelið sem við bjugg-
um á. Humarinn varð auðvitað
aðalnúmerið í glæsiveislu sem
forréttur fyrir sex manns sama
kvöldið. Það var sjálfur yfir-
matreiðslumaður hótelsins sem
sá um þá veislu.
Bjössi naut þess að gleðjast
með vinum sínum og hafði áhuga
fyrir velgengni þeirra. Hann
hafði lifandi áhuga fyrir umhverfi
sínu og öllu sem til framfara
horfði fyrir land og þjóð. Þannig
gat hann ávallt tekið þátt í um-
ræðum og var vel inni í málum og
tillögugóður.
Bóndadagur á Þorra var hald-
inn hjá þeim hjónum sl. 40 ár og
voru þá haldin blót með ljúffeng-
um íslenskum mat og tilheyrandi
veigum á heimili þeirra hjóna. 40
til 50 manna blót voru algeng, sér
í lagi þegar fjölskylda þeirra
stækkaði. Það er mikið mál að
halda slíkar veislur en þar hefur
samheldni þeirra hjóna, kraftur
húsmóðurinnar og frábær matar-
gerð farið vel saman.
Það var alltaf spennandi að
vera boðinn til þeirra hjóna í
sælureitinn á Syðri Reykjum,
Mombasa og eiga notalega kvöld-
stund, njóta margrétta kvöld-
verðar með þeim eða fleiri vinum.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund, viljum við þakka allar þær
góðu stundir sem við höfum notið
með góðum dreng. Við færum
Áslaugu, börnum þeirra og fjöl-
skyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Björns
Björnssonar.
Þórdís og Haukur.
Sameiginlegur vinur okkar
hjóna, Björn Björnsson eða
Bjössi eins og hann var kallaður,
er látinn. Þegar við minnumst
hans kemur í hugann rólegur,
hnyttinn og fjölfróður maður um
menn og málefni. Bjössi var
gæfumaður í einkalífi með sína
góðu og dugmiklu konu, Áslaugu,
og börnin sér við hlið. Heimili
þeirra hjóna á Grenimel, þar sem
þau tóku á móti gestum með
miklum höfðingsskap, var alltaf
glæsilegt. Þar undi Bjössi sér í
stólnum sínum með viskí í glasi,
sagði sögur og var húsbóndi á
sínu heimili en Áslaug sá um mat-
argerðina af myndarskap. Þeirra
aðalsælureitur var sumarhúsið á
Syðri-Reykjum þar sem þau
undu sér best með stórfjölskyld-
unni og vinum. Það verður tóm-
legra núna hjá okkur vinum hans
þegar við njótum ekki nærveru
hans og skemmtilegra sögu-
stunda.
Að leiðarlokum þökkum við
honum samfylgdina. Kærri vin-
konu okkar, Áslaugu, og fjöl-
skyldu sendum við hjónin innileg-
ar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Bjössa.
Kristinn og Björk.
Það er erfitt að finna réttu orð-
in til að kveðja góðan vin, hann
Bjössa, eftir meira en hálfrar ald-
ar kynni og vináttu. Bjössi var
mjög yfirvegaður og ljúfur mað-
ur. Enginn er jú eilífur þótt við
viljum ekki trúa að okkar nán-
ustu hverfi á braut. Elsku besta
vinkona mín, hún Áslaug, giftist
Bjössa sínum ung að aldri og upp
frá því var það ætíð „Áslaug og
Bjössi“ í öllum tilvikum.
Ætíð hefur mér verið tekið
sem einni af fjölskyldunni. Við
áttum óteljandi ógleymanlegar
samverustundir hvort sem var á
Grenimelnum eða í sumarhúsi
þeirra Mombasa, sem var mesti
sælureitur Bjössa. Þar spilaði
hann á kvöldin íslenska diska, en
einn af hans uppáhaldsdiskum
var með Helga Björns og var
hann mikið spilaður. Margar
voru ánægjulegar utanlandsferð-
irnar með þeim hjónunum og
systur minni og var hann ótrú-
lega þolinmóður að umgangast
okkur þrjár kellurnar. Ein slík
ferð var fyrirhuguð til Portúgals,
en Portúgal var honum kær.
Bjössa verður sárt saknað hvort
sem er heima eða að heiman.
Ég kveð þig, elsku Bjössi
minn, með miklum söknuði. Guð
blessi Áslaugu, börnin þeirra,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kveðja,
Bergljót (Begga).
HINSTA KVEÐJA
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
(23. Davíðssálmur)
Kristján, Guðrún, Guðni
og Arna María.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Hver minning er dýrmæt perla. Hvíldu í
friði, elsku pabbi minn, ég elska þig og
mun ávallt geyma þig í hjarta mínu.
Þinn sonur,
Ingi Þór Stefánsson.
Leiðir okkar Stefáns Þórs lágu
fyrst saman árið 2005 í gegnum
viðskipti, en Stebbi var umsvifa-
mikill í innflutningi og sölu á
byggingalausnum og byggingar-
efni frá baltnesku löndunum til
Íslands. Kynni okkar leiddu
smám saman til góðrar vináttu.
Þótt höf og lönd skildu að, héldum
við ágætu sambandi og hittumst
reglulega bæði hérlendis og er-
lendis.
Stebbi bjó og starfaði í Lett-
landi og á ég margar góðar minn-
ingar tengdar ferðum mínum og
samstarfsmanna þangað út, þeg-
Stefán Þór Ingason
✝ Stefán ÞórIngason fædd-
ist í Reykjavík 11.
september 1953.
Hann andaðist á
heimili sínu í Riga í
Lettlandi 29. júlí
2013.
Útför Stefáns
Þórs fór fram 16.
ágúst 2013.
ar verið var að und-
irbúa framleiðslu
byggingalausna.
Stebbi var laginn
við að leysa úr
vandamálum sem
upp komu við dagleg
störf enda bjó hann
yfir góðri almennri
þekkingu, var frem-
ur bjartsýnn að eðl-
isfari og hafði jafn-
framt gott lag á að
vinna með ólíku fólki.
Við áttum oft innihaldsríkar og
gefandi samræður um lífið og til-
veruna. Hann ræddi líka við mig
um stærsta fjársjóðinn sinn,
börnin og barnabörnin norður á
Akureyri og fann ég að þau skip-
uðu stóran sess í huga hans og
hjarta.
Þegar við hittumst síðast fyrir
nokkrum mánuðum síðan, var
Stebbi orðinn veikur. Bjartsýnin
var þó ríkjandi sem fyrr þó þrek
hefði dvínað. Hann hafði áformað
að koma heim til Íslands nú í byrj-
un ágúst og leita sér lækninga.
Hverfulleiki lífsins birtist okk-
ur stundum napur og Stebbi
kvaddi áður en til þessarar ferðar
kom. Þá er aftur mikilvægt að
muna, að þegar við kveðjum vini,
standa minningarnar eftir sam-
hliða góðum kynnum og þær ber
að varðveita. Saga lífsins er sann-
arlega að hryggjast og gleðjast,
heilsast og kveðjast.
Far í friði minn kæri vinur. Við
sjáumst e.t.v. síðar.
Kristine, börnum Stefáns og
fjölskyldu votta ég mína dýpstu
samúð.
Aðalgeir Hólmsteinsson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN GUÐRÚN ÓLAFSDÓTTIR
frá Hömrum,
lést á dvalarheimilinu Silfurtúni í Búðardal
mánudaginn 19. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Stóra-Vatnshorns-
kirkju laugardaginn 24. ágúst kl. 14.00.
Benedikta Guðjónsdóttir, Gunnar Hinriksson,
Ólafur Guðjónsson,
Jónas Guðjónsson, Áslaug Finnsdóttir,
Sigrún Guðjónsdóttir, Björn H. Skúlason,
Kristinn Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Lokað í dag, föstudaginn 23. ágúst, vegna útfarar
vinar og samstarfsfélaga, ÞÓRHALLS ÞÓRS
ALFREÐSSONAR.
Vélfang ehf.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, móðursystir,
amma og langamma,
SVEINBJÖRG JÓNATANSDÓTTIR,
Hvassaleiti 58,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 21. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju
föstudaginn 30. ágúst kl. 15.00.
Jónatan Ólafsson, Sigrún Sigurðardóttir,
Loftur Ólafsson, Kristín Helga Björnsdóttir,
Helga Torfadóttir, Anton Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morgunblaðs-
lógóið efst í hægra horninu og
velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birt-
ingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skilafrests.
Minningargreinar