Morgunblaðið - 23.08.2013, Síða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. ÁGÚST 2013
✝ Þórhallur ÞórAlfreðsson
fæddist í Reykjavík
30. september 1988.
Hann lést af slysför-
um 10. ágúst 2013.
Foreldrar hans
eru Alfreð Eyfjörð
Þórsson, f. 1. júlí
1954, og Aðalheiður
Þórhallsdóttir, f.
21. júní 1952. Þau
eru bæði ættuð frá
Akureyri. Systkini Þórhalls eru:
Guðmundur Heiðar, f. 2. janúar
1969, sambýliskona hans er Sig-
gerður Ólöf Sigurðardóttir, f. 25.
desember 1963, hann á tvo syni.
Berglind, f. 30. maí 1978, maki
Sigurður E. Levy, f. 29. mars
1972, þau eiga tvö börn. Bryndís,
f. 30. maí 1978, maki Styrmir
Guðmundsson, f. 21. maí 1975,
þau eiga fjórar dætur.
Unnusta Þórhalls Þórs er
Anna Sigríður Sig-
urjónsdóttir, f. 1.
maí 1990. Foreldrar
hennar eru Margrét
Sigmundsdóttir, f.
23. febrúar 1969, og
Sigurjón Krist-
ensen, f. 28. mars
1967, uppeldisfaðir
Önnu Sigríðar er
Árni V. Sveinsson,
f. 24. desember
1957.
Þórhallur Þór lauk grunn-
skólaprófi frá Foldaskóla 2004.
Hann stundaði nám í vélvirkjun
við Vélskóla Íslands og Borg-
arholtsskóla og vann við vél-
virkjun, m.a. hjá Brimborg hf. en
hjá Vélfangi ehf. frá árinu 2011
til dánardags.
Útför Þórhalls Þórs fer fram
frá Grafarvogskirkju í dag, 23.
ágúst 2013, og hefst athöfnin kl.
13.
Elsku litli bróðir minn er dá-
inn. Það er fátt hægt að gera ann-
að en að halda í þær góðu minn-
ingar sem við eigum um þig, elsku
Þórhallur.
Efst í huga mér er þakklæti
fyrir að hafa átt þennan yndislega
og ljúfa dreng að bróður. Hann
kom inn í líf okkar systra þegar
við vorum tíu ára.
Þú varst alltaf svo glaður og
rólegur og af endalausri þolin-
mæði leyfðir þú okkur að ves-
enast með þig.
„Lítill drengur ljós og fagur“
segir í texta lags Vilhjálms Vil-
hjálmssonar, sem var spilað í
fermingunni þinni og það minnir
mig alltaf á þig.
Ég man þegar þú komst með
okkur Sigga í sveitina þrettán ára
gamall og ég var svo ánægð með
þig. Við tvö uppi á þaki að sópa og
spjalla og þú alltaf glottandi út í
annað. Aulahúmorinn tengdi okk-
ur líka og við gátum alltaf hlegið
saman.
Síðastliðin þrjú ár höfum við
varið meiri tíma saman en áður
og mér þótti ótrúlega notalegt að
þú baðst mig að koma með þér í
leit að jakka og mamma sagði
mér stuttu seinna að þú vildir
óska að það væri styttra á milli
okkar.
Við náðum vel saman, þrátt
fyrir aldursmuninn. Við áttum
sameiginleg áhugamál, t.d. lík-
amsrækt, og ég sem stóra systir
leyfði mér að skipta mér af þér
þegar mér fannst þú orðinn held-
ur stór. Ég vildi þér allt það besta
og mér fannst þú taka mark á
mér. Þú varst samt alltaf svo
flottur, sérstaklega þegar þú
varst búinn að hafa þig til, glæsi-
legur ungur maður.
Þú varðst ótrúlega spenntur
þegar við áttum von á Alfreð. Þú
varst mikil barnagæla og sóttir í
að vera með allri fjölskyldunni.
Það kom strax í ljós þegar Sylvía
fæddist og síðar Ásdís Heiða. Þú
varst alltaf til í að passa. Þegar
Alfreð litli mætti fór það ekki
fram hjá neinum hvað þið tengd-
ust sterkum böndum, þarna var
lítill gaur á ferðinni með áhuga á
vélum og tækjum eins og þú.
Okkur Sigga þótti alltaf svo
vænt um það þegar þið Anna
hringduð og vilduð vera með
börnunum. Þér leiddist nú ekki
að fara með Alfreð á bílasýningar
eða upp í vinnu til að skoða trak-
tora og gröfur og þér þótti gaman
hvað vinum þínum fannst þið líkir
– að þú gætir átt hann. Ég leyfði
þér að sjálfsögðu að eiga hlut í
honum.
Ég minnist þess líka hve glað-
ur þú varðst þegar ég hringdi og
bauð þér í stóðréttirnar. Þú varst
næstum rokinn af stað áður en
símtalinu lauk. Þið Anna mættuð
til að skemmta ykkur og hjálpa
okkur Sigga með börnin og allir
voru með bros á vör.
Í mars sl. áttum við saman
skemmtilegt páskafrí á Akureyri
og eyddum við miklum tíma í
fjallinu.
Okkur öllum fannst gaman að
skíða heim að húsi, þú varst
reyndar á bretti og ég hafði ekk-
ert í þig. Þar sá ég vel keppn-
isskapið í þér. Þarna fann ég líka
að aldursmunurinn skipti ekki
máli lengur og við vorum farin að
hlakka til að eiga fleiri gæða-
stundir með ykkur Önnu.
Á einu augabragði er allt
breytt og ég harma að fá ekki að
hafa þig lengur í lífi okkar. Þú
munt alltaf eiga stað í hjarta mér
og skilur eftir þig yndislegar
minningar sem munu hjálpa okk-
ur í gegnum sorgina. Í huga okk-
ar ertu alltaf brosandi og með
stríðnisglampa í augum.
Hvíl í friði elsku bróðir og vin-
ur.
Berglind Alfreðsdóttir og
Sigurður E. Levy.
Elsku bróðir.
Ég man hvað ég var spennt
þegar þú fæddist, ég prjónaði og
saumaði á þig líkt og enginn væri
morgundagurinn, skoðaði fína
vagna og barnadót með mömmu.
Flott varð það að vera fyrir prins-
inn. Fallegur með brúnu augun
þín, vær og góður fylltir þú hjörtu
okkar allra.
Afi okkar, nafni þinn, hann
Þórhallur, kvaddi okkur um vorið
og þú fæddist um haustið 1988.
Þú hafðir mikla takta frá honum
og varst gömul sál, minningin um
hann lifði í þér. Aðeins rétt rúm-
lega 1 árs gekkstu með hendur
aftan við bak og studdir þig við
dyrastafinn í eldhúsinu. Þú þurft-
ir líka mikið að leggja þig á dag-
inn, enda varstu einstaklega ró-
legur og snemma varð Villi Vill
þinn uppáhalds söngvari. Ég naut
þess að passa þig, vera með þig í
kerru, klæða þig í fín föt og labba
um hverfið.
Þú varst mikill kóngur og mjög
upp með þér yfir fallega heimilinu
okkar, það var þín höll og frá 3
ára aldri labbaðir þú um húsið
með vinum þínum og sagðir þeim
frá hverju rými. Þótt þú værir ró-
legur kannaðir þú auðvitað
hvernig hlutirnir virkuðu. Þá er
mér minnisstætt þegar þú fylltir
klósettið af handklæðum og
sturtaðir niður þar til vatnið flaut
yfir þröskuldinn, fram á gang og
niður stigaopið. Þú stóðst þarna
inni á baði alsæll á bleyju og auð-
vitað í stígvélum.
Bílakall varstu mikill og var
fyrsta bílferðin farin 2 ára á
Gamla Grána inni í Landmanna-
laugum, bíl sem hefur fylgt þér
síðan og þú hefur endurbyggt
nánast frá grunni.
Þú fórst alltaf þínar leiðir,
hafðir ekki áhyggjur af upplifun
annarra, varst góður við alla, gast
verið með öllum og einstaklega
barngóður. Þú varst í miklu uppá-
haldi hjá börnum okkar systkina
þinna og kölluðum við þig stund-
um „Yngsta afa í heimi“. Þú varst
líka mikill vinur vina okkar og
fékkst snemma það hlutverk að
vera ljósamaður og DJ í partíum
eða um 4-5 ára aldur. Margir af
þínum bestu vinum hafa fylgt þér
síðan þú varst í leikskóla.
Það var alltaf stíll yfir þér á
unglingsárunum. Þér líkaði vel að
klæða þig upp, halda partí í höll-
inni og fannst ekki verra að taka
limmósínu í bæinn á útskriftinni
þinni.
Fjölskyldan var þér mjög kær
og þú hélst vel utan um hana,
vildir að við værum mikið saman
og færum saman í ferðalög. Þér
þótti mjög gaman að fara norður
og þá sérstaklega til Helga í
Lundskóg enda var það mikið æv-
intýri fyrir strák eins og þig.
Þú varst lánsamur að kynnast
yndislegri unnustu þinni, henni
Önnu Siggu, og fjölskyldu henn-
ar. Við munum hjálpast að, að
gæta hvort annars fyrir þig. En
fyrirvarinn var enginn og eftir
sitjum við aðeins með dýrmætar
minningar. Það er sárt að hafa
ekki fengið að hafa þig lengur hjá
okkur, að þú skyldir þurfa að
kveðja svona ungur. Þú munt lifa
í hjörtum okkar, barna okkar og
allra sem fengu að kynnast þér.
Svo mörg voru hjörtun sem þú
snertir. Við reynum að leita
huggunar, eigum margt gott fólk
til að taka á móti þér og biðjum
þau að halda í hönd þína og leiða
þig á þessu ferðalagi. Lofaðu okk-
ur að finna návist þína og hjálp-
aðu okkur að skilja lífið og tilgang
þess.
Góða ferð, elsku bróðir.
Bryndís.
Nú komið er að kveðjustund,
elsku Þórhallur Þór, þar sem þú
varst fenginn í mikilvægt starf
annars staðar, en minning þín
mun vera með okkur. Þú svo lífs-
glaður, svo fallegur, hlýr,
skemmtilegur og brosmildur
minnir okkur á að rækta það góða
í okkur sjálfum, sjá það góða í
öðrum og meta lífið, því enginn
veit morgundaginn.
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og átt með
þér margar frábærar stundir á
Akureyri, Lundskógi og víðar,
þar sem ýmislegt alltaf skemmti-
legt var gert.
Samveran með þér og þínum
núna um síðustu páska er ómet-
anleg minning, og ætlunin var að
hittast öll að ári liðnu. Ekkert
okkar grunaði að það yrði án þín.
Kæri frændi og vinur, enn og
aftur þökkum við fyrir allt og allt,
hvíl í friði. Þín minning er dýr-
mæt perla, við elskum þig.
Kveðja,
Anna Katrín, Halldór
og fjölskylda.
Fregnin um andlát frænda
okkar Þórhalls Þórs kom eins og
þruma úr heiðskíru lofti sem við
áttum erfitt með að trúa. Slys
gera ekki boð á undan sér, ungur
maður í blóma lífsins er hrifinn á
brott, hann sem átti svo margt
eftir að gera.
Viljum við minnast hans með
fáeinum orðum.
Elsku Þórhallur, við viljum
þakka þér fyrir þessi 24 ár sem
við fengum að verða samferða. Þú
myndarlegur stór og stæðilegur
ungur maður, þú sem afrekaðir
svo margt á þinni stuttu ævi.
Alltaf varstu eitthvað að brasa
allt frá því að þú gast haldið á
skrúfjárni eða málningarpensli.
Þú varst svo iðinn við að laga
hlutina og fórst létt með það eins
og sjá má á gamla Pajerójeppan-
um sem þú gerðir upp.
Þú varst mjög duglegur og átt-
ir mörg áhugamál, varst í íshok-
kíi, fjallaferðum, útilegum og átt-
ir stóran vinahóp. Síðast en ekki
síst var fjölskyldan þér kær og þú
vildir sem oftast vera með.
Elsku Anna, Addi, Heiða,
Heiðar, Berglind og Bryndís, við
sendum ykkur okkar innulegustu
samúðarkveðjur og biðjum góðan
guð að veita ykkur styrk í sorg-
inni.
Blessuð sé minning Þórhalls
Þórs.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Örn, Mattý og fjölskylda.
Laugardagurinn 10. ágúst var
bjartur og fagur. Addi, Heiða og
tengdapabbi komu í morgunkaffi
hjá okkur ásamt góðum vinum að
austan.
Um morguninn var ákveðið að
fara í bíltúr þar sem leið okkar lá
á fiskidaginn mikla á Dalvík. Þar
var mikið fjör og eftir smá stopp
þar var ákveðið að nýta daginn og
fara til Ólafsfjarðar og Siglufjarð-
ar líka, sem við og gerðum. Á leið-
inni var mikið spjallað eins og
gengur og gerist þegar vinir
koma saman, ekkert var verið að
hlusta á fréttir þennan dag. Leið-
in lá svo aftur á Dalvík þar sem
við borðuðum kvöldmat því þar
voru að byrja góðir tónleikar um
kvöldið. Rétt eftir matinn hringdi
síminn. Það var prestur í síman-
um sem sagði að Þórhallur Þór
hefði látist í bílslysi.
Stutt er milli gleði og sorgar.
Gat þetta verið? Hann sem var að
verða 25 ára, búinn að læra vél-
virkjun og kominn með yndislega
kærustu. Hann sem átti allt lífið
framundan. Hann sem var svo
stór og sterkur með stórt hjarta,
góður drengur sem vildi alltaf
vera með fjölskyldunni og frænd-
fólki þegar tækifæri gafst. Hann
sem langaði svo að koma norður
þessa helgi en vildi ekki skilja
Önnu Sigríði kærustu sína eftir
eina heima, þar sem hún var að
vinna þessa helgi.
Við vorum vön að hittast á
hverju sumri með fjölskyldurnar
okkar þegar Þórhallur var lítill og
gera eitthvað skemmtilegt, t.d.
fara erlendis eða í sumarbústað-
inn okkar þar sem farið var á fjór-
hjól eða í jeppaferðir og eitthvað
brasað, en þann stað elskaði
hann. Þegar hann var fyrir norð-
an um páskana á skíðum með fjöl-
skyldunni sinni og kærustu gerði
hann sér ferð í Fnjóskadal til að
horfa á bústaðinn. Jafnvel þótt
hann vissi vel að við værum er-
lendis fór hann engu að síður til
að upplifa gamlar og góðar minn-
ingar.
Hann var okkur mjög kær og
sagt er að þeir deyja ungir sem
guðirnir elska, sem við getum
ekki skilið því þú áttir lífið fram-
undan. Við fylgdumst náið með
þér á uppvaxtarárum þínum og
erum þakklát fyrir þann tíma sem
við fengum með þér.
Við kveðjum Þórhall Þór
elskulegan frænda sem var öllum
svo kær og biðjum góðan Guð að
blessa Önnu kærustu hans, Adda
og Heiðu, Heiðar, Beggu, Bryn-
dísi og þeirra fjölskyldur.
Helgi Þór, Jóna María,
Harpa og Hildur.
Við þökkum þér vinur, hin frá-
bæru kynni.
Minningarnar um Þórhall eru
bara ljúfar og góðar, frá fyrstu
kynnum er við hittum hann með
henni Önnu Siggu okkar. Hann
mætti með henni í afmæli hjá litlu
frændunum hennar og í fjöl-
skylduboðin hjá afa og ömmu og í
fjölskylduferðirnar. Okkar síð-
ustu samverustundir hér voru um
verslunarmannahelgina, þar sem
mikið var grillað og borðað, allir
glaðir að leika saman. Við vorum
16, öll fjölskyldan okkar. Við
munum geyma þær minningar í
hjörtum okkar.
Hugur okkar er hjá elsku
stúlkunni okkar, unnustunni
hans, foreldrum, systkinum, afa,
frændfólkinu öllu og öðrum að-
standendum sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Megi góður guð gefa ykkur styrk
og frið.
Minning um góðan dreng mun
ætíð lifa með okkur.
Afi og amma Önnu Siggu,
Sigmundur og Anna.
Kveðja frá Stjórn Íshokkí-
deildar Bjarnarins
Falli menn frá í blóma lífsins er
það ávallt harmdauði. Björninn
minnist Þórhalls Þórs Alfreðs-
sonar með mikilli virðingu og
þakklæti.
Hann var stór og mikill á velli
og sterkur persónuleiki enda
vakti hann athygli þar sem hann
fór. Þegar hann hóf að æfa ís-
hokkí með Birninum árið 1998
kom það vel í ljós að líkamlegur
styrkur hans var mikill og hent-
aði vel í íþróttina. Fyrstu árin
spilaði hann sem varnarjaxl undir
leiðsögn Jan Stolpe heitins og
Sergei Zack. Þegar hann hóf að
spila með meistaraflokki þá spil-
aði hann sem miðherji og væng-
maður.
Í gegnum árin á meðan hann
spilaði með Birninum var hann
liðtækur við þjálfun yngri flokka
og hefur það verið ánægjulegt
fyrir hann að sjá hluta þeirra
drengja sem hann þjálfaði verða
Íslandsmeistara með Birninum
árið 2012.
Hann fylgdist ávallt vel með
framgangi Bjarnarins eftir að
hann hætti að spila með meist-
araflokki og dundaði annað slagið
með Old Boys. Hafði hann orð á
því að þetta yrði árið sem hann
kæmi til baka og léki með Hún-
unum.
Það er með þakklæti og virð-
ingu sem við kveðjum nú góðan
félaga, Þórhall Þór Alfreðsson.
Unnusta, foreldrar, systkini og
ástvinir, hugur okkar og bænir
eru hjá ykkur og sendum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur
og þökkum við Þossa allt hans
góða starf sem hann vann fyrir ís-
hokkídeild Bjarnarins.
Guð blessi og varðveiti minn-
ingu Þórhalls Þórs Alfreðssonar.
F.h. Stjórnar Íshokkídeildar
Bjarnarins,
Stefán Örn Þórisson.
Þórhallur Þór
Alfreðsson
Ég man þegar ég var lítil
stelpa á Reyðarfirði hvað ég var
alltaf spennt að fá að fara í Öxl í
sveitina til ömmu og afa á sumrin.
Í sveitinni hjá ömmu og afa var
margt spennandi að sjá og upp-
lifa. Í Öxl var haldið í gamla tím-
ann og ekki mikið hlaupið á eftir
nýjungum. Allt sumarið var mik-
ið af fólki í heimsókn í Öxl og
margir dvöldu í langan tíma og
aldrei var neinum neitað um gist-
ingu hjá ömmu. Einnig var mikið
af krökkum í sveitinni á sumrin
sem þurftu að vinna en þar sem
ég var afa- og ömmustelpa fékk
ég að vera prinsessan á bænum
og fékk að gera það sem mér
Ingibjörg Bergmann
Hjálmarsdóttir
✝ IngibjörgBergmann
Hjálmarsdóttir
fæddist á Blönduósi
20. janúar 1913.
Hún andaðist á
Heilbrigðisstofn-
uninni á Blönduósi
1. ágúst 2013.
Útför Ingibjarg-
ar fór fram frá
Þingeyrarkirkju
12. ágúst 2013.
fannst skemmtileg-
ast. Ég man þó eftir
því að ég hjálpaði oft
ömmu að leggja á
borðið fyrir matinn
og það varð að gera
eftir settum reglum
þar sem hver átti sín
mataráhöld og ekki
vinsælt hjá heimilis-
fólkinu ef einhver
fékk vitlausan gaff-
al. Ég gaf einnig
stundum köttunum og hænunum
og svo vorum við amma stundum
látnar standa fyrir hestunum
þegar verið var að reka þá. Það
var alltaf mikið líf og fjör í sveit-
inni. Alltaf hafði amma tíma til að
spila við mig, hún átti það líka til
að spá fyrir gestum og gangandi,
bæði í spil og bolla. Eftir að afi
veiktist og þau amma fluttu á
Blönduósi breyttist mikið og ég
saknaði þess að geta ekki farið í
sveitina þar sem mér hafði svo oft
liðið vel. En þó svo að íbúðin
þeirra hafi verið lítil var samt
aldrei neitt mál þegar ég kom
með alla fjölskylduna mína að fá
gistingu. Svo voru bakaðar
pönnukökur með miklum sykri
og spilað við krakkana. Börnin
mín elskuðu langömmu og sóttu í
að vera í heimsókn hjá ömmu Bo-
gey þegar langamma var í
Reykjavík. Enda var langamma
engin venjuleg langamma, hún
var falleg langamma, smá stríðin
og gerði óspart grín að sérvisk-
unni í sjálfri sér eins og hún kall-
aði það. Það var fastur liður að
koma við á Blönduósi þegar farið
var annað hvort suður eða austur
að hitta ömmu og ekki síst færa
henni brjóstsykur. Stundum lás-
um við saman ljóð þegar ég kom í
heimsókn enda var kveðskapur
og ljóðlist stór partur af hennar
lífi. Það var alltaf hægt að glett-
ast við ömmu og hún var alltaf
hreinskilin og lét mig alveg heyra
það ef henni fannst fötin sem ég
var í furðuleg og hárið frekar
druslulegt þegar það var flaks-
andi svona laust og með alls kon-
ar liti. Amma átti erfitt með að
skilja margar af þeim breyting-
um sem áttu sér stað í samfélag-
inu enda skiljanlegt þegar maður
veltir því fyrir sér hversu miklar
breytingar hafa orðið á hundrað
árum. Það var frekar fyndið þeg-
ar við fórum fyrir ekki svo mörg-
um árum á veitingastað í borginni
og þegar amma fékk matinn sinn
þá fannst henni skammturinn allt
of stór fyrir gamla kerlingu og
hundskammaði aumingja þjón-
ustustúlkuna fyrir bruðl á matn-
um og hvað það ætti eiginlega að
þýða að gefa henni svona mikið.
Ég er svo þakklát fyrir að vera
nýbúin að hitta þig, elsku amma,
þó svo að dregið hafi verið af þér
var stutt í glettnina og hláturinn
hjá þér. Ég kveð þig nú, amma
mín, og þó það sé alltaf sárt að
kveðja þá veit ég að þú ert nú
komin til afa.
Inga Rún Sigfúsdóttir.
Mín kæra vinkona, Ingibjörg,
til margra áratuga er gengin á vit
feðra sinna. Ég kveð með þökk
fyrir alla vináttu á lífsleiðinni.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Far í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Guðrún (Dúna).