Morgunblaðið - 27.11.2014, Side 70

70 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. NÓVEMBER 2014
✝ RósinkransKristjánsson
fæddist 31. janúar
1933 í Reykjavík.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu
Grund við Hring-
braut í Reykjavík 7.
nóvember 2014.
Foreldrar hans
voru Kristján Frið-
rik Kristjánsson, f.
27. ágúst 1903, d.
24. maí 1971, og Unnur Helga-
dóttir, f. 20. febrúar 1903, d. 10.
október 1976. Systkini hans
voru Bergljót Svava, f. 23. febr-
úar 1928, d. 18. apríl 1945, Birg-
ir, f. 31. júlí 1929, og Klara
Sjöfn, f. 23. mars 1935. Hálf-
systur hans, sammæðra, voru
Guðfinna, f. 24. október 1920, d.
15. desember 2007, Unnur, f. 28.
nóvember 1922, d. 11. apríl
2006, og Helga Andrea, f. 29.
október 1925, d. 10. febrúar
2014.
Sigurlín Ester Magnúsdóttir
fæddist 4. júní 1934 í Reykjavík.
Hún lést á hjúkrunarheimilinu
Grund við Hringbraut í Reykja-
vík 23. nóvember 2014.
Foreldrar hennar voru Magn-
ús Pétursson, f. 12. október
1905, d. 21. ágúst 1965, og Jó-
hanna Magnea Guðmunda Sig-
urðardóttir, f. 4. febrúar 1911,
d. 29. janúar 1997. Systkini
hennar voru Þórir, f. 11. apríl
1937, d. 7. júlí 2009, Gunnar
Helgi, f. 28. maí 1944, og Grétar,
f. 19. september 1945. Hálf-
systur hennar, samfeðra , voru
Hulda Maggý, f. 18. maí 1950, og
Hafdís, f. 18. maí 1950. Edda var
tvígift. Þann 5. júní 1955 giftist
hún Sverri S. Svavarssyni, f. 24.
nóvember 1934, d. 27. sept-
ember 2011. Þau skildu. Eign-
uðust þau þrjá syni, Magnús, f.
9. desember 1954, kvæntur Ástu
Pálínu Ragnarsdóttur, f. 3. júní
1953, eiga þau þrjá syni og þrjú
manns síns og bjó þar í rúm þrjú
ár, þar til þau skildu. Þá flutti
hún aftur til Reykjavíkur og hóf
sambúð með Rósa eins og hann
var ætíð kallaður og flestir
þekktu þau sem Eddu og Rósa.
Rósi ólst upp í Reykjavík og
var sem barn og unglingur í
sveit að Syðra-Langholti í
Hrunamannahreppi. Hann
stundaði síðar nám við Íþrótta-
skóla Sigurðar Greipssonar í
Haukadal. Rósi stundaði sjó-
mennsku á togurum um skeið og
starfaði síðan hjá Vegagerð rík-
isins í nokkur ár. Eftir að Edda
og Rósi hófu sambúð og giftust
þá bjuggu þau á allmörgum
stöðum á Reykjavíkursvæðinu
og víðar, svo sem Lundi í Kópa-
vogi, Laugarvatni og eitt ár á
Ólafsfirði.
Alltaf heillaði sumarbústaða-
lífið þau og átti fjölskyldan
yndislegan sælureit uppi í Kjós
við Meðalfellsvatn, sem þau köll-
uðu Álfastein. Þar gat Edda
dundað sér tímunum saman við
að hlúa að trjám og allskonar
gróðri og Rósi ávallt tilbúinn
með skófluna ef eitthvað þurfti
að grafa.
Eftir að þau settust að í
Grýtubakkanum í Reykjavík þá
vann Edda í fjölda ára í verk-
smiðjunni á Álafossi og Rósi sem
leigubílstjóri allt þar til hann
veiktist svo árið 2000. Þá voru
þau flutt í Hjaltabakka 12 í
Reykjavík og Edda hætti að
vinna og annaðist hún hann af
mikilli umhyggju svo þau gátu
verið saman heima í mörg ár.
Dæmið snerist svo við þegar
hún veiktist í byrjun nóvember,
en þá voru þau komin saman á
hjúkrunarheimilið Grund.
Útför Sigurlínar og Rósin-
krans, Eddu og Rósa, verður
gerð frá Fíladelfíukirkjunni í
dag, 27. nóvember 2014, og
hefst athöfnin kl. 13.
barnabörn. Ómar, f. 25. nóv-
ember 1955, d. 20. janúar 1985,
kvæntur Aðalbjörgu Ólafs-
dóttur, f. 11. janúar 1959, þau
skildu. Eignuðust þau tvö börn
sem bæði eru látin. Jóhann
Magni, f. 20. maí 1957, kvæntur
Leidy Karen Steinsdóttur, f. 21.
nóvember 1957, og eiga þau
þrjú börn og fimm barnabörn.
Þann 31. janúar 1962 kvænt-
ust þau Sigurlín Ester og Rósin-
krans. Eignuðust þau þrjú börn,
Unni Rut, f. 4. ágúst 1961, gift
Herði Finnbogasyni, f. 14. des-
ember 1959. Fyrri eiginmaður
Unnar er Andrés Guðbjartsson,
f. 31. mars 1954, á hún fimm
börn og fimm barnabörn. Krist-
ján Friðrik, f. 17. nóvember
1963, kvæntur Birgittu Þórey
Pétursdóttur, f. 27. júlí 1959,
eiga þau fjögur börn og tvö
barnabörn. Linda Dís, f. 1. októ-
ber 1969, sambýlismaður henn-
ar er Nikulás Þorvarðarson, f.
27. júlí 1960, og á hún einn son.
Áður átti Rósinkrans soninn
Örn Sævar, f. 28. nóvember
1958, kvæntur Helgu Gunnars-
dóttur, f. 1. ágúst 1961, og eiga
þau tvö börn og tvö barnabörn.
Edda, eins og hún var alltaf
kölluð, ólst upp í Reykjavík og
vann sem unglingur og fram
undir tvítugt í frystihúsinu Ís-
birninum hjá móðurbróður sín-
um. Hún flutti til Sauðárkróks
árið 1956 með fjölskylduna á
heimaslóðir þáverandi eigin-
Okkur langar að kveðja okkar
ástkæru foreldra, tengdaforeldra,
afa og ömmu með örfáum orðum.
Við erum búin að eiga ófáar stund-
ir saman bæði uppi í sumarbústað
með stórfjölskyldunni og einnig
margar gleðistundir í Hesthömr-
um. Það var mikið reiðarlag þegar
pabbi fékk blóðtappa og missti
málið, hann sem var alltaf hrókur
alls fagnaðar, og eftir það minnk-
aði áhugi hans á að vera uppi í bú-
stað. Það háði honum að geta ekki
tekið þátt í þeim samræðum sem
þar fóru fram. Okkar fannst ótrú-
legt hvað mamma átti orðið auð-
velt með að skilja hann og ef við
skildum hann ekki þá kölluðum
við í hana til þess að túlka fyrir
okkur. Mamma undi sér alltaf jafn
vel í bústaðnum við að gróðursetja
og hlúa að öllum gróðri í kringum
bústaðinn, enda var þetta hennar
uppáhaldstaður og reyndi hún að
komast þangað eins oft og hægt
var. Á seinni árum fóru veikindin
að herja á og fækkaði þá ferðum
mikið í bústaðinn en héldum við
þó ættarmót uppi í bústað og var
þá oft glatt á hjalla þegar allir ætt-
ingjarnir voru saman komnir.
Seinustu mánuði voru þau bú-
sett á hjúkrunarheimilinu Grund
og fengu þar að vera í sama her-
bergi þar til yfir lauk, þegar
mamma veiktist og var ekki hugað
líf ákvað pabbi að kveðja þennan
heim. Hann tók ekki með í reikn-
inginn þrjóskuna í þeirri gömlu og
þurfti hann að bíða eftir henni til
þess að þau gætu verið samferða á
þann stað sem þau eru nú komin á.
Elsku mamma og pabbi,
tengdaforeldrar, amma og afi. Við
biðjum Guð að blessa ykkur.
Ég leit eina lilju í holti,
hún lifði hjá steinum á mel,
svo blíð og svo björt og svo auðmjúk,
en blettinn sinn prýddi hún vel.
Ég veit það er úti um engin
mörg önnur sem glitrar og skín.
Ég þræti ekki um litinn né ljómann,
en liljan í holtinu er mín.
(Þorsteinn Gíslason.)
Jóhann, Karen og fjölskylda.
Elsku pabbi minn og mamma
mín. Ég er nú ekki enn búin að
átta mig á því að þið séuð farin,
komin heim til Drottins, eins og
þú sagðir, mamma, að þið mynduð
fara í heimsreisu saman, þú og
pabbi. Elsku pabbi minn, þú fórst
svo snögglega frá okkur, þú bara
slökktir á þér þegar mamma var
flutt alvarlega veik upp á spítala
því þú hefur fundið á þér eins og
við að hún myndi ekki lifa þetta af.
Og mamma mín, þú ákvaðst að
vera aðeins lengur hjá okkur og
sagðir að pabbi hefði svindlað sér
fram fyrir þig í röðina. Þú varst
svo sterk og hafðir svo sterkt
hjarta að það hlýtur að hafa verið
gert úr stáli. Það er svo gott að
vita að þú ert nú komin í faðminn
hans pabba á ný.
Pabbi, þú ert örugglega búinn
að hlaupa og ganga maraþon
nokkrum sinnum meðan þú beiðst
eftir mömmu. Feginn að vera laus
við hjólastól og hækju, og talar nú
örugglega endalaust við mömmu
því þú þarft örugglega að segja
henni svo margt. Og mamma mín,
það sem þú hlýtur að vera fegin að
vera laus við súrefnisslönguna
sem var út um öll gólf og þú getur
nú andað eðlilega og hjálparlaust,
engin mæði sem er að angra þig
eða pirra. Þið eruð samankomin á
svo miklu betri stað núna og það
er svo gott að vita af því. Sumar-
bústaðurinn var ykkar yndi, enda
hefðuð þið helst viljað flytja þang-
að og það gerðuð þið alltaf yfir
sumarið frá maí þangað til í sept-
ember. Þar var nóg fyrir stafni,
mamma, þú hafðir unun af að
dunda þér í blómunum og trján-
um, klippa þau og setja niður og
pabbi alltaf að slá og bardúsa,
þarna voruð þið í essinu ykkar. Ég
hef örugglega aldrei þakkað ykk-
ur nóg fyrir mig og Binna, en fyrir
það er ég svo ævinlega þakklát.
Aðstoð ykkar með hann eftir að ég
skildi var ómetanleg, þið voruð
alltaf tilbúin að passa og vera með
hann fyrir mig þegar ég þurfti að
vinna og tókuð hann með ykkur í
sumarbústaðinn yfir sumartím-
ann, enda vildi hann hvergi ann-
ars staðar vera. Þar brölluðuð þið
líka mikið saman þrjú, enda miklir
vinir. Ég og Binni höfum alltaf
getað leitað til ykkar ef eitthvað
hefur gengið á, þið voruð alltaf til
staðar fyrir okkur, sama hvað.
Hvort sem við þurftum ráðlegg-
ingar eða bara að tala, þá voruð
þið okkar hægri hönd. Ég dáist að
því hversu sterk þú varst, mamma
mín.
Hvað þú hugsaðir um pabba
allan tímann eftir að hann veiktist,
í 14 ár, og veigraðir ekki við að
taka hann heim um helgar eftir að
þér fór að hraka, því þú gast ekki
hugsað þér að sleppa því. Þvílík
kjarnorkukona sem þú hefur verið
í gegnum tíðina, alltaf verið eins
og klettur. Galvaníseraður stál-
nagli, sagðir þú við mig nokkrum
dögum áður en þú fórst í heims-
reisuna með pabba.
Elsku mamma mín og pabbi
minn, nú eruð þið sameinuð á ný
eftir stuttan aðskilnað. Þið eruð
farin í heimsreisuna miklu sem
aldrei tekur enda, komin í Para-
dís, heim til Drottins. Elsku
mamma mín, ég get ekki lýst mín-
um söknuði og hversu erfitt það er
að geta ekki hringt í þig lengur og
tékkað á pabba í leiðinni. Ég og
Binni söknum ykkar frá okkar
dýpstu hjartarótum en erum jafn-
framt þakklát fyrir að hafa fengið
þennan tíma með ykkur. Með
söknuð í hjarta, ykkar
Linda.
Elsku pabbi, mamma, afi og
amma.
Nú eru tvö stór skörð komin í
hópinn okkar. Þið fóruð bæði heim
til Drottins saman, sem lýsir sam-
stöðu ykkar og hvað þið voruð ná-
in hvort öðru.
Nú er tómlegt á Hjaltabakkan-
um og margar minningar koma
upp í hugann. Það voru margar
stundirnar sem við áttum saman í
eldhúsinu hjá ykkur. Það sem var
svo æðislegt er að þið voruð svo
ung í anda, alltaf svo hress. Svo
má ekki gleyma sumarbústaðn-
um, þar sem við héldum fjöl-
skyldumótin. Ykkar verður sárt
saknað þegar fjölskyldan hittist
þar á komandi sumrum.
Þið áttuð eitt stórkostlegt sam-
an og það var Drottinn. Þið áttuð
mikla trú og elsku til Jesú og
fylgduð honum af heilu hjarta.
Það var svo gaman að koma og
tala um Jesú við ykkur. Þið voruð
svo þyrst í að heyra meira af Jesú
og gátum við endalaust talað um
hann. Svo má ekki gleyma Ómega,
sem þið nutuð þess að horfa á, þar
voru margir þættir sem ykkur
fannst svo góðir. Þið voruð mjög
þakklát fyrir Ómega þar sem þið
voruð bæði orðin heilsulaus og
nutuð þess að sitja heima og
horfa.
Þökkum allar stundir. Hvíl í
friði.
Kveðja
Rut Rósinkransd., Kristján
Rósinkrans og börn.
Fallnar eru frá kjarnorku-
manneskjur, tengdaforeldrar
mínir. Rósi fékk heilablóðfall fyrir
14 árum, lamaðist öðrum megin
og það sem var sárast af öllu að
hann missti málið. Hann var dug-
legur að gera sig skiljanlegan með
hjálp Eddu, sem var snillingur að
vita hvað hann vildi, hvort sem
það voru fréttir af fjölskyldunni
eða bara fréttir um daginn og veg-
inn.
Ég man eftir 50 ára afmælinu
hans Kristjáns míns í fyrra, þau
skemmtu sér konunglega, tóku
þátt í söngnum af lífi og sál. Þegar
sungið var þú Mikli Guð, þá tjáði
tengdapabbi sig með því að lyfta
upp hendinni og tárin trítluðu nið-
ur kinnarnar. Hann ljómaði, enda
elskuðu þau Drottin.
Þegar við fjölskyldan komum
saman var mikið talað um Jesú og
eilífðina. Þau vildu vera tilbúin
Rósinkrans Kristjánsson og
Sigurlín Ester Magnúsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Það verður skrýtið að
hafa ykkur ekki. Ég mun
sakna ykkar en samgleðst
ykkur líka. Það huggar mig
að Jesús segir að sá sem
trúir í hjarta sínu á hann
mun lifa. Því get ég ekki
annað en hlakkað til að
hitta ykkur aftur. Ég vil
þakka ykkur fyrir góðar
minningar, maður getur
ekki annað en hlegið og
brosað að þeim flestum.
Hvílið í friði og hafið það
gott, afi og amma.
Guðbjartur Gestur
Andrésson.
✝ Jón Guðjóns-son rafvirkja-
meistari fæddist í
Reykjavík 20.
febrúar 1922.
Hann lést á
Skógarbæ í Breið-
holti, Reykjavík,
10. nóvember
2014.
Foreldrar hans
voru hjónin Guð-
jón Jónsson, f. 2.
ágúst 1885, d. 17. október
1958, og Sigríður Pétursdóttir,
f. 1. ágúst 1887, d. 1. febrúar
1972
Systkini Jóns voru Vigdís
Jónsdóttir, d. 1972, Málfríður
Guðjón Jónsson, f. 1947. Hann
giftist Þuríði Erlendsdóttur.
Þeirra barn er Guðjón Andri
Guðjónsson, giftur Jónínu
Kristínu Sigtryggsdóttur.
Barnabörnin eru fimm. 3. Sig-
ríður Jónsdóttir, f. 1955, í sam-
búð með Herði Jónssyni. Henn-
ar börn eru Guttormur Ingi
Einarsson, giftur Lindu Björk
Markúsardóttur, og Jóhann
Agnar Einarsson, giftur Bene-
diktu Gabríellu Krinsdóttur.
Barnabörnin eru fjögur. 4.
Anna María Jónsdóttir, f. 1959.
Hún giftist Ísleifi Karlssyni en
þau skildu. Þeirra börn eru
Karl Ísleifsson og Agnes Ís-
leifsdóttir og eitt barnabarn.
Útför Jóns fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag, 27. nóvember 2014, og
hefst athöfnin kl. 13.
Guðjónsdóttir, d.
2012, og Pétur
Guðjónsson, d.
1983.
Jón giftist
Agnesi Péturs-
dóttur en þau
skildu. Þeirra börn
eru: 1. Þórhildur
Jónsdóttir, f. 1944,
d. 2011. Hún gift-
ist Viktori Jacob-
sen. Þeirra börn
eru: Aðalheiður Jacobsen, gift
Sigurði Erni Sigurðssyn og
Jón Kristján Jacobsen sem er í
sambúð með Katrínu Ingva-
dóttur. Barnabörnin eru sex
og eitt barnabarnabarn. 2.
Jón Guðjónsson eða Nonni
pabbi eins og hann var oftast
kallaður innan fjölskyldunnar er
fallinn frá. Þá er genginn síðasti
einstaklingurinn í fjögurra
systkina hópi föður míns, Péturs
Guðjónssonar. Kynslóðir koma
og kynslóðir fara.
Á kveðjustundum sem þessum
koma upp í hugann margar góð-
ar og dýrmætar minningar sem
lifa einstaklingana. Það sem
mörgum okkar er minnisstætt
var hæfileiki hans til að tengjast
börnum í leik og starfi. Ávallt
tilbúinn að hlusta, tala og leika.
Ekki dró úr, að viðfangsefni voru
mörg svo heillandi. Amerískir
bílar s.s. Buick og Ford Must-
ang, vélsleðar, byssur, diskóljós,
fjarskiptabúnaður, hraðbátar
o.fl. o.fl. Þetta var sko maður
sem var hægt að leika sér við.
Ávallt glaður, ánægður og
uppáfyndingasamur. Líkamlega
vel á sig kominn allt sitt líf þrátt
fyrir að reykja vel og lengi og
blóta Bakkus í nokkrum mæli.
Fyrir alla þessa eiginleika öðl-
aðist hann viðurnefnið Jonný
Highpower sem var mikið rétt-
nefni.
Viðurnefnið er á enska tungu
en Ameríka og þá sérstaklega
Kalifornía voru honum ávallt
hugleikin. Ekki má gleyma lagni
hans allt fram í andlátið við að
komast í kynni við konur með
undraverðum og skjótum hætti.
Lífsmottó Nonna pabba var:
„Eldra viskí, yngri konur og
betri bílar.“
Nonni pabbi kenndi mér ým-
islegt og það á unga aldri áður
en ég hafði aldur til. Sum uppá-
tækin voru e.t.v. heldur glanna-
leg þegar litið er til baka en það
var óaðskiljanlegur þáttur í lífs-
hlaupi Nonna pabba að gera eitt-
hvað sem öðrum datt ekki í hug.
Mér er t.d. minnisstætt þegar
hann lét mig 12 ára gamlan stýra
stórum Buick-blæjubíl sínum
niður Bankastrætið í Reykjavík
og taka vinstri beygju inn í
Lækjargötuna. Ég sat í kjöltu
hans og hann leiðbeindi. Í huga
ungs manns var þessi frændi
stókostlegur frændi. Hann
kenndi mér einnig að skjóta af
byssu og kom því til leiðar að 16
ára gamall var ég kominn með
skotvopnaleyfi upp á vasann frá
lögreglustjóranum í Reykjavík
þótt lágmarksaldur væri mun
hærri.
Hann ólst upp á kaupmanns-
heimili á Hverfisgötu 50 í
Reykjavík þar sem foreldrar
hans, Guðjón Jónsson kaupmað-
ur og Sigríður Pétursdóttur,
héldu stórt, fallegt og virðulegt
heimili. Trúrækni var mikil og
afi Guðjón klæddist ávallt sínu
virðulegasta pússi á sunnudög-
um og gekk með silfursleginn
staf og hatt niður í Dómkirkju til
að hlýða á messu.
Amma Sigríður kunni svo
mikið af málsháttum, orðatil-
tækjum, vísum og sálmum að
hún gat haldið uppi samræðum
einungis með því að kafa í þenn-
an þekkingarbrunn. Þessa þekk-
ingu og trú á almættið hafði
Nonni pabbi í ríkum mæli.
Hann mætti ávallt snyrtilegur
í boð og á mannamót. Ekki brást
það að næsta dag hringdi hann
og „þakkaði fyrir síðast“ eins og
amma á Hverfisgötunni gerði
ávallt.
Við kveðjum þig frændi eins
og þú kvaddir okkur svo oft.
„See you brother, didlídadú.“
Megi verndarengillinn góði
sem setið hefur á þinni hægri öxl
allt þitt líf, leiðbeint þér og
verndað fylgja þér um ókomna
tíð.
Sigurjón Pétursson
og Þóra Hrönn Njálsdóttir.
Látin er góður vinur minn og
Lions-bróðir, Jón Guðjónsson
rafvirkjameistari.
Kynni okkar Jóns hófust 1959
og hefur aldrei borið skugga þar
á. Saman vorum við stofnfélagar
að Lionsklúbbnum Nirði sem var
stofnaður í apríl 1960. Jón var
mjög virkur félagi og gegndi
ýmsum embættum sem hann
vann að af kostgæfni. Fyrstu
minningar mínar um starfs-
áhuga Jóns fyrir Lions eru frá
breytingum á fyrsta húsnæði
hreyfingarinnar í Garðastræti en
Jón stjórnaði því verki af mikilli
kostgæfni og útsjónarsemi. Jón
var virkur í starfi Njarðar og lét
sig aldrei við pökkun og sölu á
jólapappír. Jón var afskaplega
geðgóður maður, dáður af fé-
lögum okkar og ekki síst eigin-
konum okkar sem hann kallaði
„táturnar“ sínar. Jón var mikill
heimsmaður, iðnskólamenntaður
og talaði reiprennandi Norður-
landamál og ensku. Jón rak í
mörg ár rafmagnsverktakafyrir-
tækið Rafvélar hf. og naut álits í
þeirri grein.
Jón var mikill náttúruunnandi
og ferðaðist vítt og breitt um
landið og stóð fyrir fjölskyldu-
ferð Lionsfélaga í Þórsmörk þar
sem hann þekkti vel til og fór
með okkur í fjallgönguferðir.
Minnisstæð er einnig för nokk-
urra Lionsfélaga og fjölskyldna
að Stóra-Langavatni. Á yngri ár-
um stundaði Jón hestamennsku
með vinum sínum Guðmundi
Gíslasyni, Reinhart Lárussyni
og Kristjáni „kóngi“ bakara-
meistara sem eru látnir, fóru
þeir saman í margar hestaferðir
vítt um landið.
Saman ferðuðumst við utan,
meðal annars á Lionsmót í
London og New York.
2006 fórum við með Njarðar-
félögum til Vilnius og áttum þar
ánægjustundir á fallegum stöð-
um. 2004 fóru Njarðarfélagar í
heimsókn til frænda vorra í
Færeyjum. Nutum við þar gest-
risni Lionsmanna á Austurey og
snæddum forláta fiskisúpu.
Skemmtileg saga var sögð:
Jón Guðjónsson