Morgunblaðið - 27.11.2014, Page 74

74 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. NÓVEMBER 2014
✝ Unnur Marinósfæddist í Hafn-
arfirði 1. ágúst
1923. Hún lést 15.
nóvember 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Marinó Sig-
urðsson bakara-
meistari og Guðrún
Jónsdóttir. Systur
Unnar eru Hanna,
f. 1925, d. 1984,
Mary, f. 1931, Erna,
f. 1933, og Halldóra, f. 1938.
Árið 1947 giftist hún Jóhann-
esi Jónssyni, f. 20. júlí 1916, d.
14. desember 2004. Unnur og
Jóhannes eignuðust fimm dæt-
ur. 1) Erla Nanna, f. 28. apríl
1944. Börn Erlu eru a) Sveinn
Viðar, f. 17. ágúst 1962, kvænt-
ur Marie-Hélene Communay, f.
31. mars 1963. Dóttir þeirra er
Agathe Agnes, f. 22. október
2003. Fyrir átti Sveinn soninn
Snorra Arnar, f. 12. apríl 1988.
b) Unnur Björk, f. 16. september
1964, eiginmaður hennar er
Trond Erik Bones, f. 24. júlí
1971. Fyrir átti Unnur Ívar Örn,
f. 9. desember 1983, Daníel, f.
13. apríl 1987, og Sunnu Björk,
f. 3. október 2000. c) Kristín
Elfa, f. 23. september 1981, börn
hennar eru Tinna Nótt, f. 27.
október 2005, og Ragnar
marsdóttir. 4) Hrafnhildur
Hulda, f. 28. ágúst 1958, eigin-
maður hennar er Abdellah Za-
hid. Dóttir þeirra er Mariam
Björk, f. 5. janúar 2003. Fyrir
átti hún dótturina Alexöndru, f.
12. ágúst 1989, unnusti hennar
er Kjartan Björn Björnsson, f.
18. október 1987. 5) Hanna
Birna, f. 1. desember 1960, gift
Inga Þór Jakobssyni, f. 1. júlí
1955. Synir þeirra eru Davíð
Örn, f. 23. september 1986, og
Ísak Örn, f. 7. janúar 1998.
Unnur bjó ásamt fjölskyldu
sinni á Akureyri til sjö ára ald-
urs þar til þau fluttust til Húsa-
víkur. Þaðan fór hún til Siglu-
fjarðar til að læra hárgreiðslu.
Þar kynntist hún verðandi eig-
inmanni sínum sem vann hjá
Síldarverksmiðju ríkisins. Að
námi loknu vann hún við hár-
greiðslu til ársins 1958. Eftir
það vann hún á Hótel Höfn og í
Sigló-síld. Unnur og Jóhannes
bjuggu á Siglufirði til ársins
1972 er þau fluttu til Reykjavík-
ur eftir að síldin brást. Þar
gerðist Jóhannes húsvörður en
hún vann ýmis störf og að síð-
ustu hjá Samvinnubankanum til
starfsloka árið 1993. Ferðalög,
fjallamennska og útivera voru
henni afar hugleikin og var hún
einn af stofnendum ferðafélags-
ins Útivistar árið 1976. Dvaldi
hún á hjúkrunarheimilinu Skóg-
arbæ síðustu tvö æviárin.
Útför Unnar fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag, 27.
nóvember 2014, kl. 14.
Rökkvi, f. 19. maí
2008. 2) Guðrún
Björk, f. 4. nóv-
ember 1946, gift
Vilberg K. Þor-
geirssyni, f. 17. júní
1944, d. 8. janúar
2011. Börn þeirra
eru a) Erla Dröfn, f.
8. febrúar 1965,
eiginmaður hennar
er Magnús Kristins-
son, f. 15. febrúar
1965. Þeirra börn eru Kristófer
Arnar, f. 1. september 1989, Vil-
berg Andri, f. 28. nóvember
1993, Sara Birgitta, f. 4. sept-
ember 1995, og Viktoría Erla, f.
25. desember 2006. b) Helga Jó-
hanna, f. 14. maí 1969. Sonur
hennar er Sævar Ingi, f. 29.
október 1997. c) Birgitta María,
f. 9. desember 1975, unnusti
hennar er Þorsteinn Hannesson,
f. 15. september 1978. Sonur
þeirra er Frosti Hrafn, f. 16. júlí
2013. Fyrir átti Birgitta soninn
Nóa Sebastían, f. 27. maí 2006.
3) Anna María, f. 31. júlí 1956,
sambýlismaður hennar er Björn
Ingólfsson, f. 8. september 1958.
Dóttir þeirra er Tanja Dögg, f.
30. september 1988. Fyrir átti
Anna soninn Jóhannes Örn, f.
22. febrúar 1976, sambýliskona
hans er Ragnheiður Sara Valdi-
Elsku mamma mín kvaddi svo
skyndilega. Ég faðmaði hana
tveimur dögum áður við sjón-
varpið án þess að hún kviði fyrir
að ég færi heim, sem oft var.
Söknuðurinn er mikill því við
vorum ekki bara mæðgur heldur
miklar vinkonur og ferðafélag-
ar.
Allt þar til á síðasta ári fórum
við á kaffihús og rifjuðum upp
fjölskyldu- og ferðabrandarana
alltaf efni í hlátursköst en sögð-
um: „Það myndi sko enginn
hlæja að þessu nema við.“ Hlát-
urmildin hennar var einstök,
hún var líka mikil tilfinninga-
vera, hló hæst allra að gaman-
málum, en grét yfir sorglegum
bíómyndum og viknaði á gaml-
árskvöld. En eins og ameríski
heimspekingurinn sagði: „Þeir
sem ekki geta grátið eru villi-
menn og þeir sem ekki geta
hlegið eru flón.“
Hún var mikið náttúrubarn
og kenndi okkur systrum að
meta landið og njóta þess strax í
bernsku á Sigló. Ógleymanlegar
voru gönguferðir í firðinum og
síðar í tjaldferðum út fyrir fjörð-
inn fagra, þá var hún í essinu
sínu og teygaði að sér útiloftið.
Mamma og sólin voru systur
því hún var ekki fyrr komin út í
náttúruna en hún lagðist í ilm-
andi grasið, naut sólargeislanna
og hrópaði: Ó, hvað þetta er
yndislegt.“ Og væri hún við inni-
verk þá skaust hún út við og við,
augnablik í senn: „Þótt ekki sé
nema fimm mínútur í einu þá
fær maður þennan fína lit, upp-
vaskið hleypur ekki á meðan.“
Þegar fjölskyldan flutti suður
1972, kom tækifærið og það var
eins og fiðrildi losnaði úr álög-
um. Sem ein af stofnendum
ferðafélagsins Útivistar 1976
var hún á ferð og flugi í göngu-
ferðum og fjallaferðum og eign-
aðist þar marga vini. Félagið
átti hug hennar allan, hún var
kosin í fyrsta kjarnann og lagði
sitt að mörkum, kynnti félagið
óspart skrifaði grein í Morgun-
blaðið „Drífðu þig í fjallaferðir“
og lýsti dásemdum Þórsmerkur
í blaðaviðtali sem bar yfirskrift-
ina „Hvaða stað þykir þér vænst
um?“ Fór að elska steina og
tíndi óspart bæði litla og nokkuð
stóra, sem stundum varð að bera
fyrir hana! Vegna gamalla
meiðsla í fæti gat pabbi ekki far-
ið á fjöll en skildi ást hennar á
hálendinu, fjöllum og jöklum.
En svo nutu þau utanlandsferða
saman og gerðust víðförul.
Á Siglufirði rak hún hár-
greiðslustofu í mörg ár, en síð-
ustu starfsárin í Reykjavík var
hún símadama hjá Samvinnu-
bankanum (síðar Landsbank-
inn), þótti mjög vænt um það
starf, sinnti af mikilli alúð og
þóttist alltof hress til að hætta
sjötug og var það!
Mikil lífsgleði var henni í blóð
borin, en mikilvægasta orðið
hennar var „kærleikur“. Hún
heilsaði okkur alltaf með
„hjartablómið mitt“ eða „ástar-
blómið mitt“ og kvaddi með
„guð veri með þér“. Faðmlög
hétu „klemm“ og voru ekki spör-
uð við dætur og ömmubörn, sem
sannarlega kunnu það að meta
og höfðu oft á orði. Þau kölluðu
hana ömmu Lillý því á Húsavík
þar sem hún sleit barnsskónum
var hún kölluð Lillý og vænt
þótti henni um það nafn. Það var
mikil gjöf að fá að njóta sam-
vista hennar svo lengi. Hún hélt
mikið upp á þessa vísu, sem ég
enda með:
Gott er að vera frjáls og frí
og full af björtum vonum
En best er að eiga allt sitt í
endurminningonum.
Erla Nanna Jóhannesdóttir.
Elsku mamma mín.
Þú brosir og horfir upp í
fjallatoppana og fallegan
ljósbláan himin. Sólin skín á
andlit þitt og þú lokar augunum
og nýtur sólbaðsins. Þú elskar
sólina. Það skeður alltaf eitt-
hvað einstakt þegar þú ert úti í
sólinni. Þú blómstrar og þín lífs-
gleði geislar frá þér. Peninga-
lyktin frá Síldarverksmiðjunum
kitlar okkur í nefið og þú ert
nýbúin í vinnunni. Við höfum
labbað upp í „Skál“ með nesti og
kakó á hitabrúsa og núna sitjum
við á peysunum okkar nálægt
litlum læk. Við spjöllum og hlæj-
um. Á leiðinni niður fjallið horf-
um við yfir fjallegan Siglufjörð-
inn þar sem litlu fiskibátarnir
sigla rólega inn. Þú elskar úti-
veru, fjallaklifur og náttúruna.
Þetta er ein af okkar stjörnu-
stundum og þínu brosi, hlátri,
gleði og kærleik mun ég aldrei
gleyma.
Allar hátíðir voru sérstakar.
Þú elskaðir að skreyta, kveikja á
kertum og skapa veislustemn-
ingu. Þá var mikið hlegið, borð-
Unnur
Marinósdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma Lillý, við
bræður munum alltaf muna
eftir vísunni sem þú fórst
með fyrir okkur, öll okkar
uppvaxtarár:
Ég heyri, þegar grasið grær
og gleðst með hverjum litlum
dreng,
sem finnur vorsins fyrsta blóm
og fagnandi við hlið hans geng.
(Jón úr Vör)
Takk, elsku amma, fyrir
krossana sem þú gafst okk-
ur við berum þá alla daga
um hálsinn og hugsum til
þín. Takk fyrir allt sem þú
gerðir fyrir okkur, elsku
amma.
Davíð Örn og Ísak Örn.
Til ömmu Lillýjar.
Þú verður ávallt í hjarta
mínu og ég mun sakna þín.
Ég vona og veit að þú hefur
það gott í himnaríki og ein-
hvern tíma hittumst við þar
uppi. Kær kveðja til bestu
ömmu í heimi,
Mariam Björk.
✝ Steinunn Þor-steinsdóttir
fæddist í Reykjavík
23. september
1934. Hún lést 19.
nóvember 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Þuríður
Möller Tryggva-
dóttir, f. 1913, d.
1987, og Þorsteinn
Gíslason, f. 1913, d.
2003. Seinni maður
Þuríðar var Magnús Möller, og
síðari kona Þorsteins var Elín
Sigurðardóttir. Systkini sam-
mæðra eru Birgir, Kristjana,
Björn og Ásgeir. Systkini sam-
feðra eru Kristín, Sigríður og
Erla.
Steinunn giftist Óla Jóni Óla-
syni f. 1933. Börn þeirra eru:
Arnlín Þuríður, f. 1953, giftist
Ólafi Einarssyni. Dóttir þeirra
er Lísa. Synir Lísu og Jóhann-
esar Guðjónssonar eru Kári og
Sindri. Seinni maður Lísu er
Birgir Jónsson. Synir hans eru
Daníel og Alex. Seinni maður
Arnlínar er Magnús Rafnsson.
Börn þeirra eru Hrönn og
Bjarki. Sambýliskona Bjarka er
Arna Þorleifsdóttir, sonur
þeirra er Ari. Óli Jón, f. 1956,
giftist Kolbrúnu Baldursdóttur,
dætur þeirra eru Bergey, dætur
Bergeyjar og Eirik Oppedal eru
ir hans og Ragnhildar Þor-
steinsdóttur er Ingibjörg
Sólrún. Dóttir hennar fæddist
17. nóvember. Ágúst giftist Jó-
hönnu Bjarnason og eru börn
þeirra Viktoría Hlín og Birkir.
Þau skildu. Seinni maður Stein-
unnar er Geir Ragnar Gíslason
leigubílstjóri, f. 1925. Börn hans
eru Gísli, giftur Gurli Geirsson,
sonur þeirra Albert Þór. Svala,
gift Vilhjálmi Hafberg, börn
þeirra Geir, Ragnar og Elín.
Hanna Margrét, gift Arnbergi
Þorvaldssyni, börn þeirra Pét-
ur, Harpa og Oddur. Brynja,
gift Sigurði Viðarssyni, börn
þeirra Elva og Viðar.
Steinunn ólst upp í Þingholt-
unum og gekk í Miðbæjarskól-
ann og Verzlunarskólann, þar
sem hún kynntist fyrri manni
sínum. Þau settust að í Skíða-
skálanum í Hveradölum árið
1959 og ráku hann í tíu ár. Það-
an lá leiðin á Akranes og ráku
au þar hótelið þar til leiðir
þeirra skildu. Steinunn flutti þá
til Reykjavíkur og stundaði þar
verslunar- og skrifstofustörf.
Hún bjó lengst af í Tunguseli en
síðast á Háaleitisbraut. Stein-
unn var mikil fjölskyldukona,
höfðingi heim að sækja og mikil
hannyrðakona. Síðustu árin átti
hún við veikindi að stríða en bjó
heima með Geir manni sínum.
Þau nutu þar kærleiksríkrar
umönnunar Elínar dóttur henn-
ar.
Útför Steinunnar fer fram frá
Garðakirkju, Álftanesi, í dag,
27. nóvember 2014, og hefst at-
höfnin kl. 15.
Anna og Mari; og
Berglind, sonur
hennar er Benja-
mín. Sambýlis-
maður Berglindar
er Jan Erik Strand
og á hann tvær
dætur. Dóttir Óla
og Merete Hansen
er Solrun. Seinni
kona Óla er Guri
Hilstad Ólason,
synir þeirra eru Óli
Jón og Alexander. Elín Sigríður,
f. 1959. Dóttir hennar og Ást-
þórs Jónssonar er Ásta Stein-
unn. Elín er gift Heimi Heimis-
syni. Börn þeirra eru Mardís,
sambýlismaður hennar er Viðar
Jónsson, Heimir Óli, sambýlis-
kona hans er Kristín Óskars-
dóttir. Sonur Heimis er Gunnar
Cortes, sambýliskona Thereza
Petkova. Guðrún Margrét, f.
1961, gift Guðna Kristinssyni.
Þeirra börn eru Jóhanna, gift
Jens Jensen og eiga þau Maríu
Rún og Guðna Wilhelm. Freyr, í
sambandi með Anítu Ómars-
dóttur. Þorsteinn Gísli, f. 1964,
giftur Höllu Björk Magnús-
dóttur. Börn þeirra eru Stein-
unn, dóttir hennar er Stína. Ari
Sæberg, sambýliskona hans er
Tale Ellefsen. Ágúst, f. 1969.
Dóttir hans og Jóhönnu Jóns-
dóttur er Alexandra Mjöll. Dótt-
Elsku mamma.
Mikið eru nú síðustu dagar
búnir að vera skrítnir. Að koma á
Háaleitisbrautina og þú ert ekki á
staðnum. Upp í hugann koma ynd-
islegar minningar frá undanförn-
um árum og ekki síst hversu
glæsileg þú varst á áttræðisaf-
mælinu þínu í haust og naust þín í
botn í faðmi fjölskyldu og vina. Við
áttum saman dýrlegan tíma í sept-
ember þar sem við sátum og
spjölluðum heilu dagana og er ég
svo þakklát fyrir þennan tíma sem
við áttum þar saman.
Á síðustu dögum koma líka upp
minningar um síðustu heimsókn
þína til mín á Eskifjörð og þá sér-
staklega síðasta kvöldið þegar við
vorum að keyra niður Fagradal-
inn, stoppuðum neðst á Dalnum til
að horfa á hið dásamlega útsýni út
Reyðarfjörðinn og svo aftur á
Hólmahálsinum þar sem þú hafðir
á orði að svona útsýni væri nú ekki
alls staðar að finna. Þetta minnir
mig líka á hversu gaman þér þótti
að sitja við eldhúsgluggann í
Tunguselinu, horfa á útsýnið og
ekki síst krakkana á skólavöllun-
um tveim fyrir utan gluggann. Í
Tunguselinu áttir þú yndislegan
tíma og ekki síst eftir að þið Geir
fóruð að búa saman. Þar var at-
hvarf stórfjölskyldunnar og þann-
ig vildir þú hafa það.
Öll barnabörnin eiga alveg sér-
stakar minningar frá þessum ár-
um og alltaf ert þú í aðalhlutverki
minninganna. Það var yndislegt
að sjá þá ást og umhyggju sem þið
Geir báruð hvort fyrir öðru og er
okkur sem yngri erum mikil og
góð fyrirmynd. Undanfarin árin
hefur þér, elsku mamma mín, ekki
alltaf liðið vel en ekki varstu að
kvarta mikið. Alltaf þegar við töl-
uðum saman vildir þú fá fréttir af
okkur og ekki síst smáfólkinu í fjöl-
skyldunni sem þú hafðir svo gaman
af að umgangast. Reykjavíkur-
ferðir framtíðarinnar verða skrítn-
ar þar sem engin mamma verður til
að heimsækja.
Elsku mamma, að lokum langar
mig að þakka fyrir mig og mína og
við Guðni skulum gera allt sem við
getum til að létta Geir missinn því
án þín verður líf hans tómlegt.
Þeir segja mig látna, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem að mun ykkur gleðja.
(G. Ingi)
Guðrún Margrét.
Elsku hjartans mamma mín.
Það er bjart yfir og sést vel í
Esjuna þar sem ég sit og skrifa til
þín þessar línur. Þannig dagar
voru þitt uppáhald og oft þurfti
ekki meira til gleðja þig, bjart veð-
ur og fallegt útsýni gerði daginn
þinn betri. Ég hef verið svo lánsöm
að hafa haft þig hjá mér í þetta
langan tíma og það eru margar
yndislegar minningar sem sitja eft-
ir og eiga eftir að ylja um ókomin
ár. Ein slíkra minninga er áttræð-
isafmælið þitt núna í september
þar sem þú lékst á als oddi svo sæl
og glöð með að hafa fólkið þitt í
kringum þig og svo þakklát fyrir
hversu margir sáu sér fært að
gleðjast með þér þennan dag, það
var dásamleg stund.
Margar minningar mínar um
þig tengjast einnig því sem þú
varst að sinna þá stundina, veit-
ingarekstri í Skíðaskálanum og á
Skaganum, afgreiðslu- og skrif-
stofustörfum, undirbúningi matar-
og veisluborða af ýmsum stærðum
og gerðum, meistaraverkum sem
þú prjónaðir og saumaðir, nostrinu
við blómin, natninni og dúlli við
barnabörnin og danssporum á
stofugólfinu undir tónum Ragga
Bjarna.
Þú gerðir miklar kröfur á sjálfa
þig, elsku mamma, og eftir því sem
árin líða skil ég ekki alveg hvernig
þér tókst að sinna öllum þeim verk-
efnum sem þú fékkst í fangið. Þú
kvartaðir ekki, beist á jaxlinn, tókst
hlutunum með stóískri ró og hélst
áfram með ótrúlegri þrautseigju og
þrjósku. Þú gerðir aftur á móti ekki
miklar kröfur fyrir sjálfa þig held-
ur settir vellíðan annarra í fyrsta
sæti þar sem heimili þitt var alltaf
opið fyrir gestum og gangandi og
faðmur þinn stór og hlýr og þar
voru allir jafnir.
Hjartað mitt er fullt af sorg, fullt
af trega og söknuði yfir að eiga ekki
eftir að hitta þig aftur, geta ekki
skottast inn á Háaleitisbrautina,
fengið mér kaffi og einn Nóa-kon-
fektmola með þér og Geir, geta
ekki spjallað við þig um alla heima
og geima, velt upp ýmsum hug-
myndum með þér, fengið knús og
kossa. Að sama skapi er ég svo
óendalega þakklát fyrir að hafa átt
þig að. Að hafa átt þig sem móður,
ömmu barnanna minna, vinkonu og
síðast en ekki síst sálufélaga sem
gladdist svo einlæglega þegar vel
gekk hjá mér og mínum og var síð-
an boðin og búin af öllu hjarta að
aðstoða á allan hátt þegar verr ár-
aði hjá okkur.
Það er sárt og erfitt að sleppa
takinu af þér, elsku mamma mín.
Samverustundir okkar voru svo
stór hluti af lífi mínu, partur af
minni daglegu rútínu, stundir sem
ég í dag hreinlega veit ekki hvernig
ég á að vera án en ég veit að þú
myndir segja mér að bíta á jaxlinn,
vera glöð í deginum og taka því sem
höndum ber með æðruleysi, von og
bjartsýni.
Við systkinin, börn og aðrir ætt-
ingjar og ekki síst elsku Geir hafa
misst góða og yndislega konu sem á
eftir að vera með okkur í minningu
og anda um ókomin ár.
Takk, takk, elsku mamma mín,
fyrir allt.
Ég elska þig.
Þín dóttir,
Elín (Ella).
Sumir sem maður kynnist á
lífsleiðinni koma manni sífellt á
óvart. En aldrei verður ljúfleikinn
og góðmennskan jafn áberandi og
þegar andlát lýkur þeim kynnum.
Og þá kemst maður að því eins og
við Nennu tengdamóður mína að
hún var engum lík. Ástúðin og
þekking hennar á mannverunni
var ómælanleg og sú velvild sem
hún sýndi gagnvart öðrum kom
manni eilíflega á óvart. Alla tíð
voru viðhorf hennar ótrúlega rík
af hjartahlýju og mannúðin alltaf
fyrir hendi. Það liðu ár, það liðu
áratugir, og nú þegar hún er horf-
in úr heimi hinna lifandi sér maður
að í þessari konu varð maður aldr-
ei var við neitt óþægilegt, bara
ástúð og gæsku. Og aldrei verður
maður jafn meðvitaður um þetta
og þegar jafn hógvær og yndisleg
manneskja hverfur af yfirborði
jarðar.
Elskulega tengdamóðir, mér
finnst ég hafa auðgast á mörgum
sviðum af kynnunum af þér. Og
aldrei finnur maður þetta jafn
mikið og þegar þessum yndislegu
og afslöppuðu samskiptum okkar
er lokið. En minningin lifir og þú,
Nenna, verður áfram sterkur hluti
af upplifun minni í lífinu.
Magnús Rafnsson.
Í dag kveð ég tengdamóður
mína og ættmóður, Steinunni Þor-
steinsdóttur. Hjá henni átti orða-
tiltækið „Sælla er að gefa en
þiggja“ við. Hún prjónaði peysur,
húfur, vettlinga og hvað þetta
heitir nú allt saman á öll sín mörgu
ömmubörn og einnig á langömmu-
börnin meðan hún hafði heilsu til.
Steinunn hélt ófáar veislur fyrir
stórfjölskylduna, drekkhlaðin
borð af forréttum, aðalréttum og
eftirréttum og lagði sig fram við
að allir fengju sinn uppáhaldsrétt.
Steinunn var trúnaðarvinur
barna okkar og gaf þeim ráð, ást
og hlýju sem þau nýta sér út lífið.
Sama hvað gekk á var hún for-
dómalaus með öllu og stóð alla tíð
með sínu fólki.
Takk fyrir að hafa verið móðir
konunnar minnar. Takk fyrir að
hafa verið amma barna minna.
Takk fyrir að hafa verið tengda-
móðir mín.
Innilegar samúðarkveðjur til
Steinunn
Þorsteinsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku langamma.
Við elskum þig svo
mikið.
Hvíldu í friði
Þín langömmubörn,
María Rún og
Guðni Wilhelm.