Læknablaðið - 15.10.2012, Page 58

VALDOXAN (stytt samantckt á eiginlcikum lyfs)
Heiti lyfs: Valdoxan 25 mg filmuhúðaðar töflur. ATC flokkun cr N06AX22. Virk innihaldscfni og styrkleikar: Hver filmuhúðuð tafla inniheldur
25 mg af agómelatíni. Lyfjaform: Filmuhúðuð tafla. Ábendingar: Meðferð við alvarlegum þunglyndistímabilum hjá fullorðnum. Valdoxan er ætlað
fullorðnum. Skammtar og lyfjagjöf: Skammtar: Ráðlagður skammtur er 25 mg einu sinni á dag, til inntöku áður er farið er að sofa á kvöldin. Eftir
meðferð í tvær vikur, má auka skammtinn ef enginn bati hefur orðið, í 50 mg einu sinni á dag, þ.e. tvær 25 mg töflur, teknar saman áður en farið er að
sofa á kvöldin. Gera skal lifrarpróf hjá öllum sjúklingum: þegar meðferð er hafin og síðan reglulega eftir um þrjár vikur, sex vikur (lok bráðafasa),
eftir um tólf og tuttugu og fjórar vikur (lok viðhaldsfasa) og síðan þegar klínískar vísbendingar gefa tilefni til Sjúklinga með þunglyndi skal
meðhöndla í nægilega langan tíma, minnst 6 mánuði til að tryggja að þeir séu orðnir einkennalausir. Valdoxan töflur má taka með eða án fæðu. Böm:
Ekki hefúr verið sýnt fram á öryggi og verkun Valdoxan hjá bömum yngri en 18 ára. Engar upplýsingar liggja fyrir. Aldraðir siúklinsar: Ekki hefur
verið sýnt greinilega fram á verkun hjá öldruðum (> 65 ára). Aðeins liggja fyrir takmörkuð klínísk gögn varðandi notkun Valdoxan hjá öldmðum
sjúklingum > 65 ára með alvarleg þunglyndistímabil. Því skal gæta varúðar við ávísun Valdoxan hjá þessum sjúklingum. Siúklinsar með skerta
nýrnastarfsemi: Engin breyting hefur komið fram sem skiptir máli verður á lyfjahvörfum agómelatíns hjá sjúklingum með alvarlega skerðingu á
nýmastarfsemi. Hins vegar liggja aðeins fyrir takmörkuð klínísk gögn varðandi notkun Valdoxan hjá þunglyndissjúklingum með alvarlega eða
miðlungi mikla skerðingu á nýmastarfsemi. Því skal gæta varúðar þcgar Valdoxan er ávísað hjá þessum sjúklingum. Siúklinsar með skerta
lifrarstarfsemi: Ekki má nota Valdoxan hjá sjúklingum með skerta lifrarstarfsemi. Meðferð hœtt: Ekki er þörf á að lækka skammta smám saman þegar
meðferð er hætt. Lvfiagiöf: Valdoxan töflur má taka með eða án matar.Frábendingar: Ofnæmi fyrir virka efninu eða einhveiju hjálparefnanna. Skert
lifrarstarfsemi (t.d. skorpulifur eða virkur lifrarsjúkdómur). Samhliða notkun öflugs CYPl A2 hemils (t.d. flúvoxamíns, cíprófloxacíns). Sérstök
varnaðarorð og varúðarreglur við notkun: Notkun hjá börnum.-Ekki er mælt með notkun Valdoxan við meðferð gegn þunglyndi hjá sjúklingum
yngri en 18 ára, þar sem ekki heíur verið sýnt fram á öryggi og verkun Valdoxan hjá þessum aldurshópi. Hegðun tengd sjálfsvígum og óvild kom oftar
fyrir í klínískum rannsóknum hjá bömum og unglingum sem fengu meðferð með öðmm þunglyndislyfjum en þeim sem fengu lyfleysu. Notkun hjá
öldruðum sjúklingum með vitglöp: Valdoxan skal ekki nota við alvarlegum þunglyndistímabilum hjá öldruðum sjúklingum með vitglöp þar sem ekki
hefur verið sýnt fram á öryggi og verkun Valdoxan hjá þessum sjúklingum. Geðhvarfasýki/OJlœti/Ólmhugur: Gæta skal varúðar við notkun Valdoxan
hjá sjúklingum með sögu um geðhvarfasýki, oflæti eða ólmhug og skal notkun hætt ef einkenni oflætis koma fram hjá sjúklingi.
Sjálfsvíg/Sjálfsvígshugsanir. Þunglyndi fylgir aukin hætta á sjálfsvígshugsunum, sjálfsskaða og sjálfsvígi (sjálfsvígstengd tilvik). Þessi hætta er íyrir
hendi þar til umtalsverður bati á sér stað. Þar sem bati verður e.t.v. ekki á fyrstu vikum meðferðar eða lengur, þarf að hafa náið eflirlit með sjúklingum
þar til slíkur bati verður. Það er almenn klínísk reynsla að sjálfsvígshætta getur aukist á fyrstu stigum batans. Vitað er að sjúklingar með sögu um
sjálfsvígstengda hegðun og þeir sem hafa umtalsverðar sjálfsvígshugsanir áður en meðferð er hafin, eiga frekar á hættu að fá sjálfsvígshugsanir eða
gera tilraunir til sjálfsvígs og ætti að fylgjast mjög náið með þeim meðan á meðferð stendur. Safngreining á klínískum rannsóknum með samanburði
við lyfleysu á þunglyndislyfjum hjá fullorðnum sjúklingum með geðsjúkdóma sýndi fram á aukna hættu á sjálfsvígshegðun tengda þunglyndislyfjum
samanborið við lyfleysu hjá sjúklingum yngri en 25 ára. Fylgjast skal náið með sjúklingum og sérstaklega þeim sem eru í verulegri áhættu, einkum í
upphafi meðferðar og þegar skömmtum er breytt. Vekja ætti athygli sjúklinga á nauðsyn þess að fylgjast með allri klínískri afturför, sjálfsvígshegðun
eða hugsunum og óvenjulegum breytingum á hegðun og að leita læknis samstundis ef þessi einkenni koma fram. Notkun ásamt CYP1A2 hemlum:
Samhliða notkun öflugra CYPl A2 hemla er frábending. Gæta skal varúðar við ávísun Valdoxan samhliða miðlungi öflugum CYPl A2 hemlum (t.d.
própranólóli, grepafloxacíni, enoxacíni) sem gæti leitt til aukinnar útsetningar agómelatíns. Hœkkun transaminasa ísermi: Hækkanir á transamínösum
í sermi (> 3 sinnum eðlileg efri mörk) komu fram í klínískum rannsóknum hjá sjúklingum sem fengu Valdoxan, cinkum við 50 mg . Þegar notkun
Valdoxan var hætt hjá þessum sjúklingum, fóru transamínasar í sermi yfirleitt aftur niður í eðlileg mörk. Gera skal lifrarpróf hjá öllum sjúklingum:
þegar meðferð er hafin og síðan reglulega eftir um þrár vikur, sex vikur (lok bráðafasa), eftir um tólf og tuttugu og fjórar vikur (lok viðhaldsfasa) og
síðan þegar klínískar vísbendingar gefa tilefni til. Endurtaka skal lifrarpróf innan 48 klst. hjá öllum sjúklingum sem hafa hækkaða transamínasa í
sermi. Hætta skal meðferð ef hækkunin á transamínösunum í sermi fer yfir 3x eðlileg efri mörk og gera lifrarpróf reglulega þar til transamínasar í
sermi hafa náð aftur eðlilegum mörkum. Gæta skal varúðar þegar Valdoxan er gefið sjúklingum með hækkaða transmínasa fyrir meðferð (>efri eðlileg
viðmiðunarmörk og <3 sinnum efri eðlileg viðmmiðunarmörk). Ef sjúklingur fær einkenni er benda til skerðingar á lifrarstarfsemi skal gera lifrarpróf.
Ákvörðun hvort halda eigi áfram meðferð með Valdoxan hjá sjúklingum skal byggð á klínísku mati á væntanlegum rannsóknaniðurstöðum. Efgula
kemur fram skal hætta meðferð. Gæta skal varúðar þegar Valdoxan er ávísað sjúklingum með áhættuþætti sem gætu valdið lifrarskaða, t.d. þeim sem
þjást af offitu/ofþyngd/fitulifur af völdum annarra orsaka en áfengis eða sjúklingum sem neyta áfengis í verulegu mæli eða sem eru í meðferð með
lyfjum sem tengjast hættu á liffarskaða. Laktósaóþol/Valdoxan inniheldur Iaktósa. Sjúklingar með galaktósaóþol, laktasaskort eða vanfrásog glúkósa-
galaktósa, sem eru mjög sjaldgæfir arfgengir kvillar, skulu ekki nota lyfið. MiIIiverkanir við önnur lyf og aðrar milliverkanir: Milliverkanir sem
hugsanlega hafa áhrif á agómelatín: Agómelatín er umbrotið aðallega fyrir tilstilli cýtókróm P450 1A2 (CYPl A2) (90%) og CYP2C9/19 (10%). Lyf
sem hafa milliverkanir við þessi ísóensím gætu skert eða aukið aðgengi agómelatíns. Flúvoxamín, öflugur CYPl A2 og miðlungi öflugur CYP2C9
hemill hindrar greinilega umbrot agómelatíns sem veldur 60-faIdri (á bilinu 12-412) aukningu á útsetningu agómelatíns.Því má ekki nota Valdoxan
samhliða öflugum CYPl A2 hemlum (t.d. flúvoxamíni, cíprófloxacíni). Samhliða notkun agómelatíns og östrógena (miðlungi öflugugra CYPl A2
hemla) leiðir til þess að útsetning fyrir agómelatíni eykst margfalt. Þó að engin sérstök öryggisvísbending hafi komið fram hjá 800 sjúklingum sem
fengu meðferð samhliða östrógen notkun, skal gæta varúðar við ávísun agómelatíns samhiða öðrum miðlungi öflugum CYPl A2 hemlum (t.d.
própranólóli, grepafloxacíni, enoxacíni) þar til meiri reynsla liggur fyrir. Áfengi: Samhliða notkun Valdoxan og áfengis er ekki ráðlögð. Börn:
Rannsóknir á milliverkunum hafa eingöngu verið gerðar hjá fullorðnum. Frjósemi, meðganga og brjóstagjöf: Frjósemi: Rannsóknir á æxlun hjá
rottum og kanínum sýndu engin áhrif af agómelatíni á frjósemi. Meðganga: Rannsóknir á æxlun hjá rottum og kanínum sýndu engin áhrif af
agómelatíni á fósturþroska eða þroska um og eflir fæðingu. Ekki liggja fyrir neinar klínískar upplýsingar um notkun agómelatíns á meðgöngu. Gæta
skal varúðar þegar lyfmu er ávísað þunguðum konum. Brjóstagjöf: Ekki er vitað hvort agómelatín er skilið út í bijóstamjólk hjá konum. Agómelatín
eða umbrotsefni þess eru skilin út í mjólk hjá mjólkandi rottum. Hugsanleg áhrif agómelatíns á bijóstmylking liggja ekki fyrir. Ef meðferð með
Valdoxan er talin nauðsynleg ætti að hætta brjóstagjöf. Áhrif á hæfni til aksturs og notkunar véla: Þar sem svimi og svefhhöfgi eru algengar
aukaverkanir ætti hins vegar að vara sjúklinga við hugsanlegum áhrifum á hæfhi þeirra til að aka biffeið eða stjóma vélum. Aukaverkanir:Yfir 3.900
þunglyndissjúklingar hafa fengið Valdoxan í klínískum rannsóknum. Aukaverkanir vom yfirleitt vægar eða miðlungi alvarlegar og komu fram á fyrstu
tveimur vikum meðferðar. Algengustu aukaverkanimar vom ógleði og svimi. Þessar aukaverkanir vom yfirleitt skammvinnar og leiddu almennt ekki
til þess að meðferð var hætt. Þunglyndir sjúklingar hafa fjölda einkenna er tengjast sjúkdómnum sjálfúm. Það er því stundum erfitt að staðfesta hvaða
einkennum sjúkdómurinn er að valda og hvaða einkenni em vegna meðferðar með Valdoxan. Taugakerfi:Algengar: höfuðverkur, svimi, svefnhöfgi,
svefnleysi, mígreni, Sjaldgæfar: náladofi. Geðrœn vandamál: Algengar: kvíði. Sjaldgæfar: Æsingur og tengd einkenni* (s.s. skapstyggð og
eirðarleysi), árásarhneigð*, martraðir*, óeðlilegir draumar*. Mjög sjaldgæfar: Geðhæð/ólmhugur*. Þessi einkenni geta líka stafað af undirliggjandi
sjúkdómi. Ofskynjanir*. Tíðni ekki þekkt: Sjálfsvígshugsanir eða hegðun. ^Mgw. Sjaldgæfar: þokusýn. Meltingarfœri:Algengar: ógleði, niðurgangur,
hægðatregða, verkir í kvið. Húð og undirhúð: Algengar: ofsviti. Sjaldgæfar: exem, kláði*. Mjög sjaldgæfar: útbrot er líkjast roðaþoti. Stoðkerfi og
stoðvefur. Algengar: bakverkir. Almennar aukaverkanir og aukaverkanir á íkomustað:A\gengar. þreyta. Lifur og ga//:Algengar: hækkað ALAT og/eða
ASAT í klínískum rannsóknum, hækkun (> 3 sinnum eðlileg efri mörk), kom fram hjá 1,3 % sjúklinga á agómelatíni samanborið við 0,7% hjá
sjúklingum á lyfleysu). Mjög sjaldgæfar: Lifrarbólga, hækkaður gamma-glútamýltransferasi* (GGT) (> 3 sinnum eðlileg efri mörk), hækkaður alkalín
fosfatasi* (>3 sinnum eðlileg efri mörk). * Tíðni áætluð út ffá aukaverkanatilkynningum úr klínískum rannsóknum. Ofskömmtun Takmörkuð reynsla
er af ofskömmtun agómelatíns. Reynsla af agómelatíni í of stórum skömmtum hefur bent til að tilkynnt hafi verið um uppmagálsverki, svefhdrunga,
þreytu, æsing, kvíða, spennu, svima, bláma eða lasleika. Einn einstaklingur sem tók 2450 mg af agómelatíni náði sér af sjálfsdáðum án óeðlilegra
einkenna frá hjarta og æðakerfi eða annarra óeðlilegra líffræðilegra afleiðinga. Engin sértæk mótefni er þekkt gegn agómelatíni. Meðferð
ofskömmtunar felst í meðferð við klínískum einkennum og reglulegu eftirliti. Mælt er með eftirfylgni í sérhæföu umhverfi. Markaðsleyfishafi: Les
Laboratoires Servier, 50, rue Camot, 92284 Suresnes cedex, Frakkland. Dagsetning endurskoðunar textans: 23. mars 2012, upplýsingar síðast
teknar saman 22. ágúst 2012. Pakkningar og verð: Hámarkssmásöluverð í september 2012 er: 25mg x 28stk kr. 10.802; 25mg x 84stk kr. 28.253.
Afgreiðslutilhögun og greiðsluþátttaka: R,0. Nánari upplýsingar em á http://www.serlvfiaskra.is.
562 LÆKNAblaöið 2012/98