Tímarit Máls og menningar - 01.03.1955, Side 50

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
guðir og menn að vera æskufólk að eilífu ?
En hvað það er leiðinlegt.
TEG. Það varst þú sem sagðir
í bæði skiptin að ég væri yfirnáttúrlegur. Hvenær sagði ég það?
Þú gerir mig að hverju sem þér dettur í hug
og álasar mér á eftir fyrir að vera það ekki.
DYN. Ég ætla að kalla þig Krómis. Það minnir á brauð.
Ég hugsa mér að þú sért hrökkbrauð.
TEG. Og nú sneypirðu mig
af því þú getur ekki skorið mig í sneiðar.
DÝN. Ég held að vínið geri okkur gröm í skapi.
TEG. Ef ég er yglibrýndur, er það eingöngu vegna þess
að ég horfi beint í Ijós þitt: annað hvort verð ég að vera
reiður á svip, eða loka augunum.
DÝN. Lokaðu þehn. — Ó,
þú hefur augnahár! Ég sé þig í nýju Ijósi.
Líturðu út svona þegar þú sefur?
TEG. Hakan hangir niður.
DÝN. Sýndu mér hvernig.
TEG. Svona.
DYN. Það gerir þig alveg ómótstæðilega
asnalegan. Nú er mál að vakna.
Það er kominn dagur; ég sé daufa ljósmóðu
þyrlast um þrepin.
TEG. Nú þegar? Dýnamene,
nú léztu pretta þig einu sinni enn. Að þessu sinni mánann.
DÝN. Ojæja, það er þá mánadagsbirta. Dótó sefur.
TEG. Dótó
sefur ...
DÝN. Krómis, hvað kom þér til að reika um
í næturmyrkrinu ? Hvað var það sem varnaði þér
að sofa þar sem þú svafst? Var það heimurinn
að herja á sál þína? Þau tvö sitja sjaldan
á sátts höfði. Krómis — reyndu nú að læra
að gegna nafni. Ég vil ekki kalla þig Tegeus.
TEG. Og ég
vil ekki kalla þig Dýnamene.
40