Tímarit Máls og menningar - 01.08.1961, Side 27

DÓMSMÁLARÁÐHERRANN SEFUR
SKELEGCUR, gengur til vinstri: — Klukkan var að slá.
jónmundur: — Hann ætti að vera kominn.
skeleggur: — Hann lætur okkur bíða, sá arni.
Þögn. Þeir súpa á glösunum.
jónmundur: — Þú aflæstir útidyrunum?
SKELEGGUR: — Já, það gerði ég.
JÓnmundur: — Og þú lézt þvottahúsgluggann aftur.
skeleggur: — Batt hann. Með snæri.
jónmundur: — Og þú tókst dyrabjölluna úr sambandi?
skeleggur: — Svo sannarlega?
Hann snýr sér vitt.
JÓNMUNDUR, horfir jram: — Hvern skyldi þá undra að hann skuli hafa tafizt?
Þögn. Jaspis vélritar einn staj.
JÓNMUNDUR, gengur til vinstri, að barborðinu: — Þetta er nokkuð óvenjuleg
málsmeðferð, er það ekki? Að gera boð eftir manninum og loka hann síð-
an úti.
skeleggur: — Maðurinn er lika óvenjulegur. Hann gengur til hœgri. Hefurðu
heyrt síðasta ljóðið hans? ef ljóð skyldi kalla!
jónmundur: — Er það um grásleppuna?
skeleggur : — Það er um kúna, og trúna.
jónmundur: — Þá hef ég ekki heyrt það.
SKELEGGUR, horfir fram: — En þið? Hafið þið heyrt það? Þögn. Hann horfir
upp í loftið. Bíðum við. Hvernig er það annars? Ég mundi það í morgun.
Við Jaspis. Hefur þú heyrt það?
jaspis, lítur upp: — ?
skeleggur, við Jaspis: — Síðasta ljóðið hans Loka?
JÓNMUNDUR, við Jaspis: — Það allra síðasta!
skeleggur:: — Um kúna, og trúna?
jaspis: — Hver er Loki?
jónmundur, við Skelegg: — He, he, he.
SKELEGGUR, horfir fram: — En þið? Hefur ekkert ykkar heyrt það? Þögn.
Æ, hver skrambinn! Hann horfir upp í loftið. Bíðum við. Hvernig er það
aftur? Ég mundi það í morgun.
Þögn. Jaspis vélritar nokkra staji.
JÓNMUNDUR, við Jaspis: — Varaðu þig á hortittunum, elskan mín.
SKELEGGUR: — Þarna hef ég það! Hann gengur til vinstri. í heitri nýmjólk
afturhyrndra kúa / þakka ég þér Jesús fyrir mig.
185