Tímarit Máls og menningar - 01.08.1961, Side 51

JÓN FRÁ PÁLMHOLTI
HÁDEGISHENDUR
I
Fyrst er ofurlítil þögn. Kvöldið hángir veikutn þrœði. Hvað skyldu margir
sofa í húsunum? Þetta er mjög stutt þögn með ferskan ilm í hári stúlkunnar
við gluggann. Ég veit það mun einhver deyja á þessari stundu. Einhver sem
elskar lífið. Einhver sem þráir leik í vorgrasi. Það eru lambœr í túninu og njóli
vex meðfram veginum. I fjörunni eru gamlir bátar. Við skulum hlusta. Ein-
hver sem deyr þessa nótt mun einnig hlusta meðan elskendur halda leiðar
sinnar varlega, mjúkt og varlega og það mun líka einhver fœðast á þessari
stundu ...
II
Nú ris hávaðinn aftur yfir .stórborgarandlitið fölt og grámyglulegt eftir nætur-
svallið. í austri siglir blámannað geimfar gegnum rauðan morgunhimin. Ný
veröld að rennayfir langhrjáð mannkyn. Við skulum heilsa hinum nýja guði
fyrir morgunverð. Má ég kynna: Jón Jónsson daglaunamaður og Véltœkni nú-
tímans. Á borðinu stendur hnattlíkan á silfurfœti, Við getum snúið jörðinni
að vild með einum fingri því við erum heimsborgarar. Draumar okkar ná yfir
allan hnöttinn. Svo bjóðum við Guði til hádegisverðar kl. fimm mínútur yfir
tólf. Strœtisvagninn hans kemur ekki fyrr, því miður. En hvað munar okkur
annars um fimm mínútur í þessum jjölbreytilega tíma? Bráðum fœrist roði í
kinnar borgarinnar. Fólkið gleymir smám saman yndislegum dagdraumum
sinum og hverfur til hávaðans á ný. Ó guðdómlegi elsku lijartans hávaði með
sígarettur og kaffi og hjónabandserjur og tilhugalíf náungans iðandi og skopp-
andi hús úr húsi. Má ég kynna vinsœlasta íslenzka ústarljóðið: I love you
baby, 1 love you . . . Hnattlíkan snýst á silfurfæti. Ærandi grammófónn, síga-
rettur og svart kaffi. Nú rís stórborgarandlitið í sinni einbeittu hádegisönn,
með hvítar lögregluhendur patandi útí göturykið. í austri siglir blámannað
geimfar ...
TÍMAKIT MÁLS OC MENNINGAR
209
14