Tímarit Máls og menningar - 01.02.1962, Qupperneq 104

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
spaugsamur, stýrimaður," sagði Molander
og „allar hvítu gisnu tennurnar komu í
ljÓ8.“
Þannig lýkur þessari sögu án þess að ör-
lagalúðrar séu þeyttir, þrátt um það halda
strengir hennar lengi áfram að titra. Við
kynnumst sögufólkinu í litlum, hversdags-
legum atvikum, á knæpum, baðströndum, í
messanum, á götum og torgum, tal þess er
einfalt og hugsunin hrein og hein, sam-
skipti þess virðast i fljótu bragði mjög ó-
söguleg. En þessar persónur eru sannar og
heilar, ekkert er með ólíkindum. Og Gísla
Kolbeinssyni er einmitt gefin sú list, sem
ýmsa merka höfunda skortir, að byggja upp
úr smáum hlutum stóra mannsmynd. Hann
sýnir okkur furðu langt inn í sálarlíf síns
fólks með því einu að lýsa í stuttu máli
hversdagslegustu tilburðum þess. Samtölin
í bókinni eru eðlileg og óþvinguð, gefa
glögga mynd af þeim sem tala og því sem
um er rætt. Bókin öll hefur á sér heiðríkt
yfirbragð, mild og svöl í senn, þar blandast
saman ferskt sjávarloftið og kvöldmollan í
stórborginni.
Ytra útlit bókarinnar, einkum káputeikn-
ing, er móðgun við þessa hugþekku ástar-
sögu og gefur öfuga mynd af innihaldi
hennar.
Jökull Jakobsson.
Ari Jósejsson:
Nei
Helgafell 1961.
ilgangur þessarar fyrstu ljóðabókar
Ara Jósefssonar er að hreyfa við fólki
(sbr. orð Rudolfo Agricola um tilgang
skáldskapar: ut doceat, ut moveat, ut
delectet).
Honum tekst að einhverju leyti að ýta
við lesandanum í flestum ljóðanna, þótt
fæst séu þau fullsteypt.
Ara hættir til að vera orðmargur. Dæmi:
Ekki veit ég leingur
hvort sú strönd er til
sem hvít í skini morguns
blá í skuggum kvöldsins
kallaði mig laungum
yjir þveran fjörð
(Líjróður, bls. 28)
Lýsing strandarinnar eykur engu við meg-
inhugmyndina og dregur úr áhrifum henn-
ar. Annað dæmi:
Voðalega drauma
dreymdi mig þessa nótt
ísilögð vötn og útburðir í snjónum
hrœjuglasveimur í lojti
lengi nœtur
lá ég í ormagarði og hörpu sló
(Morgunn, bls. 52)
Þrjár fyrri Ijóðlínumar em áhrifameiri án
viðbótarinnar.
Notkun hákyrða lýtir og sum Ijóðanna:
Járnklœrnar kroppuðu blástjörnuaugun úr
eingilbarninu hvíta ...
(Andvaka, bls. 22)
Þó ber við, að þau falla eðlilega að and-
rúmslofti ljóðs:
Róðu
róðu skrœja
róðu mannandskoti
(Líjróður, bls. 29)
En það er ekki réttmætt að dæma ljóð
Ara Jósefssonar samkvæmt teknísku mati
einu saman (og þó er engan veginn hægt
að saka hann um skort á sæmilegri vand-
94