Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1963, Page 49

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1963, Page 49
SVIPMÓT SPÁNAR íri, segir hann. Komuð þér frá Portúgal? Nei, Ég kom meS bílnum frá Valladolid, segi ég. Hann er alltaf troðfullur af fólki, segir hann vorkunnlátur. Það er miklu betra að koma á mótorhjóli, ef maður á það. Hafið þér ekki heyrt um sígauna- kerlinguna og Valladolid-bílinn. Nei, segi ég. Blessaður segðu honum frá henni, segir móðirin, hún er svo táknræn. Nú bíllinn var fullur og ekkert pláss, allt setið og staðið þegar hún kom og tróð sér inn. Allt fullt, ekkert pláss, segir Pepe bílstjóri, en hún treðst og treðst og segir: Ég skal með þótt ég drepist. Og hvað gerðist. Bíllinn valt skammt fyrir ofan Tudda, allir veltust í einni kássu í bílnum og stóðu upp nema hver, nema la gitana, hún liggur dauð. Þögnin verður mátulega löng og ég brosi dulrænu brosi eins og ég sé að íhuga „svona geta örlögin veriö“. Annars hélt ég að þér kæmuð frá Portúgal. As raparigas portuguesas náo sáo muito lindas, þær spænsku eru miklu fallegri, hann lítur til dyranna og sér að móðir hans er farin, þess vegna dregur hann línu í loftinu með báðum höndum til skýringar. Annars er hann hér skammt frá, tuttugu kílómetra eða þar um bil, — og bendir á upphandlegg sinn. Ég sé, að hann ber húðflúr. Ég lét tattóera mig þar, segir hann, í Lissabon. Hann sýnir mér skrautið á upphandleggsvöðvanum. Þar hangir Kristur á krossi. Ofan við hann stendur: Fyrir guð. Neðan við hann: Allt fyrir föður- landið. Maðurinn kreppir handlegginn og réttir úr honum, svo Jesús titrar allur eins og af kvöl, skreppur saman og þenst út. Stundum er eins og hann brosi. Við skruppum saman nokkrir strákar, mynduðum samtök, þetta er svo stutt til landamæranna. Við tókum lestina frá Salamanca, og hann kreppir og slak- ar á upphandleggsvöðvunum. Jæja, þér í bað og ég í hreina skyrtu. Þegar ég hef baðað mig er kvöldverður kominn, fólk sezt að borði og innan úr matsalnum berst samtal. Mér er vísað til sætis við stórt, kringlótt borð í miðjum sal og yfir mér hangir stór ljósahjálmur með hangandi glerskrauti og þremur dauft lýsandi perum. Við dreifð borð fram með veggjunum situr fólk á strjálingi, og tvær svaladyr standa opnar, svo inn berst ofurlítill gustur há- sléttunnar og þagnandi kliður götunnar. Við eitt borðanna sitja ung stúlka og roskinn maður, stúlkan er að segja, að henni leiðist matur yfirleitt og betra væri að nota pillur hans í stað, og vera þannig laus við matartilstand. Henni 39
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.