Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Page 49
T ólf f ótungUT
7
Tvær fermingarmyndir til, sam-
kynja, affeins önnur andlit.
8
Mynd af Katli ungum við hliðina
á Þóru ungri. Æskublómi, sann-
ferðug bros. Gúmíhanzkar Þóru og
klútur, þegar hún þurrkar af þeim
rykið.
9
Hjónin svosem þau stóðu gegnt
hvort öðru á Þorláksmessudag.
Þóra stokkin tárum þvingar fram
hros. Ketill lítillátur, ástúðarfullur.
10
Andlit Þóru. Hún virðir fyrir sér
myndirnar sviplaus. Nú snúa þær
hvor frá annarri. Þóra hvessir aug-
un útí bláinn. Nasavængirnir þenj-
ast út. Það er sem hún finni ókunna
lykt.
11
Kjallarakompan. Hákon hnípir á
rekkjustokknum. I keltu hans:
nokkrar leikbrúffur. Pétur Pan,
Súlukóngurinn, Júdas höfuðlaus.
Iíann handfjatlar Súlukónginn.
Hákon lætur Súlukónginn blaka
ofurstórum vængjunum.
12
Þóra þurrkar af postulíns-hundin-
um. Þaff er sem hann lifni, hann
fitjar uppá trýnið og unar.
Hún gefur honum snoppung. Legg-
ur yið hlustir, kyrr.
13
Þóra grípur um evrun og drúpir
höfði. Hún lætur fallast á sóffann.
Situr bein, augun hálflokuð . . .
. . . og Guð mun gefa þér lífsins kórónu.
ÞÓRA: Það var bara spaghettíið!
KETILL á glóðum: Þú ert þó ekki . . .
ófrísk?
rödd hÁkonar: Ég er svo ljótur . . . Það
er víst þessvegna sem . . . Þær dá brúðurn-
ar mínar . . . vilja sjá þær dansa, en þær
kunna ekki að dansa . . . Þær fljúga, eða
leika á hljóðpípu . . .
. . . Verstar eru þær óspjölluðu.
þóra léttúðug: Svei þér, seppi!
ÞRUMURAUST KETILS; Sjá, dagar koma, ár
og aldir líða / og enginn stöðvar . . .
39