Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Blaðsíða 60
Tímarit Máls og menningar
67
Þóra skefur leifar dýrsins oní vask-
inn og skrúfar frá í ofboði. Vatnið
fossar úr krananum.
Háaloftið. Raðir af skófatnaði í
hillum. Vatnsstígvél, tréklossar, tá-
tiljur; skinnskór og -sokkar; reim-
uð kvenstígvél, blankskór osfrv. ...
Skorpin og slitin, en vel hirt. A
brún hverrar hiUu er tyllt spjaldi
undir hverju pari: nafn eiganda,
heimilisfang osfrv. Td: „Sauðskinns-
skór Sæmundar sýslumanns Gísla-
sonar (1850-1906) að Fitjum í
Skagafirði, bryddaðir af Ingveldi
konu hans Karlsdóttur, dannebrogs-
manns Lúðvíkssonar, bónda í Trost-
ansfirði."
Ketill situr álútur við timburborð
undir súðinni; í loftinu hangir raf-
magnspera í þræði; hlífin trektlaga
og ljósleit. Ketill hefur stígvélið
milli læranna, með hvössum síl
skefur hann burt óhreinindi með-
fram hæl og sóla . . .
50
rödd ketils sönglandi: Sjá dagar koma, ár
og aldir líða / og enginn stöðvar tímans
. . . Ekkjan hlaut að skrifa undir samning-
inn . . . til hverra gat hún sosum leitað?
. . . Varla þó þeirra sem bíða brandskuða
eftir hæglœtisstarfi við sandvinnsluna!
Hann hlœr nöturlega. Hann bugaðist ekki,
gamli maðurinn, onei . . . Hann sönglar.
Þannig mönnum fer fækkandi ofar moldu,
það er nú sannleikurinn . . .
. . . Held hún megi vel við una að fá þessar
66 þúsundir . . . ónýtt land, ónýtt land . . .
þessir sandar, til ræktunar: þvi veldur selt-
an . . . Honmn buðum við 120 þúsundir
. . . Mér ofbauð þegar hann vildi skila ávís-
uninni sem við greiddum honum fyrir leig-
una . . . þriggja mánaða leigu . . . í vor.
Hann sönglar.
. . . Mokstursvélin komin á remiibraut,
mulningssamstæðan uppsett, og sortéringar-
vélin . . . jaliá þeir vilja mismunandi korna-
stærð: mönnum hæfir ekki samskonar sand-
ur . . . Hvurnig í ósköpunum gátum við
snúið við: bindandi samningar við banka
og fjárfestingarsjóði . . . Það skildi hann
ekki . . . Hann var kominn í sjálfheldu,
karlkvölin. Hann \mrrkar af sílnurn á dulu
á horðinu. Ég . . . ég sárvorkenndi honum