Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Qupperneq 66

Tímarit Máls og menningar
83
Þóra lyftir glasi með blíðu brosi.
84
Þau skála og drekka. Unnustinn
lyftir glasinu tregur; og hálft bros
Amýar er beygjulegt.
84a
Eiríkur.
85
Ketill rennir, tyggjandi, augum til
Þóru.
86
Katrín frænka svelgir úr hvítvíns-
glasinu.
87
Eiríkur tínir uppí sig kartöflubita;
og talar niðrí diskinn.
. . . Mamma eldaði jafnan grjónagraut á
aðfangadag; lét möndlu vera fólgna í
grautnum . . . Manstu Ketill hvað við
skemmtum okkur: borðuðum stundum upp-
úr fullri skál.
röddkötu: Hver voru verðlaunin: Mackin-
tosh-dós?
katrín frænka: 0 ekki aldeilis: kandís-
moli, eða vel smurð soðkökusneið . . .
þóra: Til hamingju með verðlaunin, Amý
mín. Og skál.
EIRÍKUR: Ja, mér skilst, úrþví ég er jafn-
fíkinn í umbúðir og af er látið, að ég eigi
amk eina blikkdós óétna, þeas Mackintosh-
dós. . .
Hlátur.
ketill: En hvað kom fyrir þig? Ég hljóp
fram þegar stjarnan var fundin, tilað kalla
á þig . . . Það rauk ofboðslega úr grillinu.
þÓra : Ég skrapp til Geirþrúðar; hún er
hálflasin . . .
ketill : Umferð?
RÖDD KATRÍNAR FRÆNKU: Eggj astokkarnir
. .. er það ekki? 011 okkar mein . . . kvenn-
anna, eru upprunnin í eggj astokkunum:
höfuðverkirnir, iðrakvefin, mjaðmarsting-
irnir, andarteppurnar, móðursýkistárin . . .
Hvað er konan? . . . Eggj astokkar.
eiríkur: Úrþví ég er jafnfíkinn í umbúðir
og af er látið, þá verð ég að geta þess, mér
56