Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Síða 109

Black Power
Við munum þar til yfir lýkur vinna með bræðrum okkar og systrum í
þriðja heiminum í baráttunni fyrir frelsi.
Að lokum langar mig til að segj a ykkur hvað svertingj ar í Ameríku ætlast
fyrir, hvenær og hvernig við ætlum að gera hlutina og hvers vegna. Þetta er
eina tækifærið sem þið fáið til að heyra það skýrt og skilmerkilega, næst
fáið þið fréttir af því í brezka útvarpinu.
Blökkumenn í Bandaríkjunum hafa ekki tíma til að leika hæverska mál-
skrúðsleiki í göngiun þinghúsa, líf barna okkar er í veði. Sumir Ameríkanar
geta leyft sér að tala mjúklega, ganga um léttum skrefum, smjaðra, ýta óþæg-
indum til hliðar - eða heitir það, að stinga undir stól? - af því að þeir eiga
þjóðfélagið. Það væri vissulega hlægilegt ef við svertingjar tækjum upp þessa
siði í þeim tilgangi að afnema kúgun okkar. Við verðum að bregðast við á
okkar vísu, eins og aðstæður bjóða og í samræmi við skapferli okkar. Skil-
greiningin á sjálfum okkur, leiðin sem við förum og þau takmörk sem við
leitum að eru á eigin ábyrgð. Það er vitað að þjóðfélagiö bæði getur og er
reiðubúiö til að verðlauna einstaklinga sem fordæma það ekki kröftuglega
- veita þeim stöður, virðingu og fé. En shkum molum af borði spillingarinn-
ar verður hafnað. Það er einföld staðreynd að sem fólk höfum við engu að
tapa þótt við neitum að eiga aðild að slíkum leikjum. Allt nema hreinskilni,
heiÖarleiki og einbeitni verður til þess að draga úr og hylja sannar tilfinn-
ingar svertingja, vonir og kröfur þeirra sem hafa verið undirokaðir í aldanna
rás. Mildar kröfur og hræsnisfull bros telur hvítum Ameríkönum trú um, að
allt sé með friði og spekt og ráðgerð úrræði í kynþáttavandamálum fái sam-
þykki svarts almennings í Bandaríkj unum. Þá er ólíkt betra að tala af ein-
beitni og hreinskilni. Þá fyrst er hinn sanni innri maður - svartur eða hvítur
- kemur fram í fullri hreinskilni og opinskátt getur þj óðfélagið hafizt handa
við vandamálin af skilningi en ekki misskilningi.
Þannig ætlum við alls ekki að flækja okkur í frekar tilgangslaust tal sem
einkennir alla jafna umræður um kynþáttavandamál í heiminum um þessar
mundir, t. d. í þessa veru:
„Ástandið var og er slæmt, en okkur miðar áfram. Við viÖurkennum að
kröfur ykkar eru réttmætar, en allt tekur tíma, traust þj óðfélagsins er hezt
að byggja hægt. Verið varkárir svo að þið egnið ekki hvíta samherja og
særið eða hrindið þeim frá ykkur. Verið þess minnugir að þið eruð ekki
nema tíu hundruðustu af íbúunum, þrátt fyrir allt.“
Við höfnum svona þvaðri og vangaveltum, hvort sem þær koma frá svört-
um eða hvítum. Við látum öðrum þær eftir, teljum þær hvorki merkilegar
99