Tímarit Máls og menningar - 01.06.1972, Page 111

Black Power
við. Það þýðir að þriðji heimurinn verður að hefja nýtt tímabil í sögu
mannsins, tímabil sem byggir á þeim undursamlegu hlutum sem Evrópu tókst
bálft í hvoru að koma til vegar. Hryllilegustu afbrot Evrópu voru framin á
bjarta mannsins með því að starfsemi þess var sundurtætt á sjúklegan hátt
og eining þess fór út í veður og vind.
Nei, hér er ekki ætlunin að hverfa aftur til náttúrunnar, aðeins áþreifanleg
viðvörun um að leiða ekki mannkynið til glötunar, troða ekki neinu í heil-
ann sem tortímir honum. Kapphlaupið um að verða fyrstur má ekki misnota
til að gera manninn að leiksopp, svipta hann sjálfum sér, sundurtæta og
drepa.
Nei, við óskum ekki eftir að komast framúr neinum. Það sem við viljum
er að stefna óslitið framávið, nótt og dag, í samfélagi við manninn, í sam-
félagi við alla menn.“
Ur því að svo mörg orð hafa verið sögð hér um sálfræði þá hefur mér
dottið í hug sálfræðilegt úrlausnarefni. Hvítir menn frjálslyndir segja sí og
æ „Hvað get ég gert?“ Og þá á ég við, að þeir séu sí og æ að bjóða svert-
ingjum aðstoð. Mér hefur hugkvæmzt hliðstæða. Ef þú gengur á götu og
sérð mann miða byssu á annan mann — hugsum okkur að báðir séu hvítir -
og þú þarft að hjálpa öðrum. Hvorum mundirðu hjálpa? Ég er ekki í nein-
um vafa. Ef ég væri á gangi á götu og maður miðaði byssu á annan mann
og ég þyrfti að koma til hjálpar, þá mundi ég hjálpa byssulausa manninum,
ef maðurinn með byssuna miðaði á hann án nokkurrar sýnilegrar ástæðu -
ætlaði t. d. að ræna hann eða skjóta af því að honum geðjaðist ekki að hon-
um. Til hjálpar á ég ekki annarra kosta völ en að ná mér í byssu og skjóta
byssumanninn eða slást til fylgdar við byssulausa manninn og við báðir sam-
an ráðast á manninn með byssuna. En hvítir menn frjálslyndir fara ekki þann-
ig að. Ef maðurinn er með byssu þá ganga þeir á snið við hann til fórnar-
lambsins og segja: „Get ég hjálpað þér?“ Og þeir eiga við, „að hjálpa þér
til að venjast því ástandi að maðurinn miði á þig byssu.“
Ef hvítir menn frjálslyndir vilja í alvöru hjálpa, þá er hlutverk þeirra að
taka byssuna af byssumanninum og tala um fyrir honum, því að í raun og
veru er hann sjúkur maður. Svarti maðurinn er ekki sjúklingurinn, heldur
hvíti maðurinn; hann lyfti fyrst byssunni. Þess vegna eiga sálfræðingar að
hætta að rannsaka svart fólk og yfirheyra, en rannsaka heldur og skoða eigið
þjóðfélag spillingarinnar. Þar er þeirra vettvangur. Þá fyrst þegar þeim hef-
ur tekizt það getur verið að okkur takist að byggja upp í þriðja heiminum.
Eyjóljur R. Árnason þýddi.
101