Tímarit Máls og menningar - 01.05.1986, Qupperneq 65

Spegillinn hennar Lídu Sal
Meðan þessu fór fram tók herra Felípe í grómtekna hönd blind-
ingjans og leiddi til sætis sem Felípe yngri hafði sótt.
Mig langar að stinga vindli upp í yður, sagði herra Felípe.
Biðjið ekki um leyfi, herra; greiði krefst ekki leyfa . . .
Og Jójón púaði út í loftið og hélt áfram:
Ég kalla þetta ekki heimsókn heldur ónæði. Það er einbert ónæði.
Erindið er að athuga hvort Felípe yngri fæst ekki til að vera formaður
Friðlanna í ár.
Svari hann fyrir sig, sagði herra Felípe Alvísúres og benti Petrang-
elu að koma. Og þegar eiginkonan kom lagði hann aðra höndina um
ótrúlega svera mittið hennar. Þau hlustuðu bæði áköf á orð blindingj-
ans.
Eitthvað býr að baki, hraut úr Felípe yngra og hann spýtti frá sér
klessu sem glitraði á gólfinu. Venja hans var að spýta ef hann komst í
uppnám.
Hér eru engin brögð í tafli, skrökvaði Jójón. Nægur tími gefst til
rækilegrar íhugunar og rólegrar ákvörðunar. En tíminn er naumur og
hátíðin á næstu grösum. Fljótur nú, drengur, því þú verður að máta
fötin svo þau fari þér vel. Og það þarf að sauma ermar, axlaskúfa og
letrið: Prins Friðlanna.
Ég held að hér þurfi enga umhugsun, sagði hin framtakssama Petr-
angela. Sonur minn er helgaður Mey ljóðsins og ekki gefst betra tæki-
færi til að heiðra hana en þátttaka í aðalhátíð hennar.
Það er rétt, tuldraði Felípe yngri.
Jæja, læddi móðirin út úr sér í leit að orðum. Hér þarf hvorki um-
hugsun né orð.
Og hún hélt áfram án þess að geta formað hugsun sína:
Þér sjáið, herra, að þér fóruð enga fýluferð. Felípe, reiddu hann nú
og efndu loforðið. Mátaðu fötin í þorpinu, svo þau fari vel ef þarf að
breyta.
Að minnsta kosti axlaskúfa Prinsins, sagði Jójón. Ég kem seinna
með fötin. Ég hef ekki fengið þau enn.
Sem yður þóknast, samsinnti Felípe yngri. Nú tef ég ekki tímann
heldur sæki stilltan hest áður en myrkur skellur á.
Hægan, herra flautaþyrill! bað móðir hans. Jójón verður að fá
súkkulaðisopann sinn.
191