Tímarit Máls og menningar - 01.05.1986, Blaðsíða 70

Tímarit Máls og menningar
ið, lagði skyrtubrjóstið við vangann og þrýsti fötunum að enninu
sem ólgaði af hugsun og hún kyssti klæðin með lágum smellum.
Jójón kom eldsnemma í morgunverð. Hann borðaði nægju sína á
bak við matráðskonuna sem var sjaldan í matsölunni þessa dagana.
Hún barðist við undirbúning hátíðarinnar svo hún gæti gert ókunn-
ugum og viðskiptavinum sínum til hæfis þegar hátíðin byrjaði.
Illt er að vera snauð, kvartaði stúlkan. Eg á engan spegil til að
skoða mig í.
Spegill er algert skilyrði, annars gæti galdurinn brugðist, svaraði
blindinginn.
Hvað er til bragðs að taka? spurði Lída Sal. Að læðast sem þjófur
um nótt í hús ríks manns, klædd sem Friðill? Ég er í öngum mínum.
Síðan í nótt er ég ráðþrota. Leiðbeinið mér . . .
Mér bregst nú bogalistin . . . Göldrum eru einnig takmörk sett . . .
Hvað eigið þér við? Eg skil ekki . . .
Nú töfrar eru hitt og þetta en eitthvað ákveðið samt. Og í þessu
tilviki eru þeir það að búast sem Friðill og skoða allan skrokkinn í
spegli.
Hvað vitið þér um spegla, blindur maður?
Eg er ekki blindur frá fæðingu. Þegar meinsemd át augnalokin var
ég orðinn fullorðinn. Síðan gróf meinsemdin sig inn í höfuðið.
I húsum ríkra eru til heljarstórir speglar . . . heima hjá Alvísúr-
unum . . .
Sagt er og haft á orði að hjónin eigi fegursta spegil . . . Nei, þetta er
engin slægð . . . Eg gæti gefið þér kannski von með þessu móti. Þess
vegna og af engu öðru sagði ég þér frá speglinum. Eg afsaka mig
þegar þú ert orðin tengdadóttir þeirra. Sögur herma að daginn sem
hún Petrangela giftist hafi hún verið í fötum Friðilsins undir brúðar-
kjólnum, af því hún átti engan spegil þegar hún töfraði manninn sinn.
Og þegar hún fór úr brúðarskartinu stóð hún ekki nakin: hún var í
galdraklæðum svo seiðurinn hrifi . . .
Fara þau hjón úr öllum fötum?
Já, dóttir mín.
Hafið þér verið kvæntur?
Já. Og ég gat séð konuna mína enda hafði átan þá ekki enn étið úr
mér augun.
Var hún í Friðilsfötum}
196