Tímarit Máls og menningar - 01.03.1994, Síða 80

ákvað — eftir tilhlýðilegar bollaleggingar — að leyfa krökkunum að
fara í þeirra fyrstu útilegu með skátunum um þessa helgi. Og hann
hafði þá þegar byrjað að velta fyrir sér hvernig þau hjónin ættu að eyða
dögunum þremur sem þau yrðu ein í kotinu. Útvegaði sér meðal
annars ótal bæklinga um það helsta sem var á döfínni í menningarlífi
borgarinnar, skrár yfir sýningar leikhúsanna og hljómleika af ýmsu
tagi, en hafði þó einkum augun opin fyrir góðum vísnasöng, það var
hans uppáhaldsmúsík.
Og um barnlausu helgina reyndist margt áhugavert vera á boð-
stólum. Svo margt, að meðan listinn yfir vænlegustu möguleikana sem
hann skráði jafnóðum og hann fletti pésunum varð lengri og lengri,
fór hann smám saman að hallast að því að sennilega fengju þau mest
út úr því að vera heima. Þau myndu sofa fram eftir á morgnana, kíkja
í góðar bækur, fara í langa göngutúra í skóginum og snæða kvöld-
verðinn á veitingahúsi til að losna við eldamennsku og uppvask. Það
var líka langt síðan þau höfðu verið bara svona ein og út af fyrir sig
— ha?
Hún var honum hjartanlega sammála.
Hann hafði verið svo ánægður með að honum skyldi takast að
skipuleggja helgina þetta löngu fyrirfram og án alls asa, sem gaf líka
þann bónus að hann gat leyft sér að hlakka til. Hann gat þrætt
fornbókasölurnar í mestu makindum og brætt vandlega með sér
hvaða bækur hann ætlaði að kaupa til að kíkja í meðan hann léti líða
úr sér eftir göngutúrana, og hvenær sem hann var ekki upptekinn af
öðru kveikti hann í huganum á kerti á einhverju dýrindis veitingahús-
inu þar sem þau sætu á kvöldin og klingdu kampavínsglösum yfir
matseðlinum. Allt var þannig einsog best var á kosið; öllum skilyrðum
til að gera hann hamingjusaman var fullnægt.
En svo þurfti hún endilega að fá þessa hugdettu sína, sem rústaði í
einu vetfangi öllum hans dýrmætu áætlunum, því þótt hann reyndi
að mótmæla hafði hann búið nógu lengi með henni til að skilja að það
varð ekki aftur snúið.
Og aðeins klukkutíma síðar óku þau út úr borginni og vestur á
bóginn áleiðis til ferjubæjarins, með sængurnar sínar í svörtum
plastpokum og föt til skiptanna í gamalli snjáðri ferðatösku. Þau
höfðu einnig komið við í matvöruverslun og keypt tveggjakíló-
gramma jólaskinku, einn kassa af léttum bjór, fjórar rauðvínsflöskur
70
TMM 1994:1