Ský - 01.01.2006, Side 73

sk‡ 73
lega ljúffengur, borinn fram ískaldur. Þarna
hefur fólk á þessum slóðum fundið sniðuga
leið til að gera eftirsótta vöru úr ódýrum
sítrónum en hvarvetna mátti sjá sítrónutré.
Hýr af ljúffengu Limoncello minntist ég
frásagnar Ríkarðs Jónssonar af ferð þeirra
Davíðs skálds til eyjarinnar. Samkvæmt frá-
sögn hans lentu þeir félagarnir í ýmsum
ævintýrum á Capri og að minnsta kosti einu
sinni munaði minnstu að þeir færu sér að
voða. Þá voru þeir að skoða rústir hallar,
Villa Jovis, sem Ágústus keisari lét byrja að
byggja en Tíberíus keisari endurbætti og
breytti í keisarahöll. Frá Villa Jovis stýrði
Tíberíus Rómaveldi síðustu stjórnarár sín,
27-37 e.Kr. Höllin var á vesturhluta Capri,
efst uppi á Tíberíusarfjalli. Þar er hengiflug
niður í sjóinn en þá leið fóru margir óvinir
keisarans sáluga. Á 19. öld fóru listamenn að
venja komur sínar til Capri og þegar Davíð
og félagar voru þar á ferð var fyrir löngu búið
að uppgötva rústir hallarinnar.
Leiðin frá hóteli Davíðs upp þröngan stíg-
inn, Via Tiberio, að klettahæðinni þar sem
rústir Villa Jovis eru, reyndist nokkuð brött
og það kostaði þá svita og þolinmæði að feta
stíginn alla leið upp. Göngumenn geta auð-
vitað hvílt sig og víða má fá vínsopa á krám
og veitingahúsum til að væta kverkarnar.
Þegar upp er komið fá göngumenn umbun
erfiðisins. Útsýnið er mikið og undurfagurt
yfir flóann til Napolíborgar og Vesúvíusar
og ekki síður er útsýnið fagurt yfir til Sor-
rentoskagans þar sem marga fallega bæi
er að finna: Sorrento, Positano, Amalfi og
marga fleiri. Sundið var blátt og tignarlegt
og það rifjaðist upp fyrir þeim félögum að
á eynni Li Galli Archipelago sunnan Sor-
rentoskagans og á Capri voru heimkynni
Sírenanna samkvæmt frásögn Hómers í
Ódysseifskviðu, fagurra kvenna sem ginntu
og heilluðu sæfarendur að klettaströndum.
– Þeir félagar hvíldu sig eftir gönguna en
skoðuðu síðan hallarrústirnar gaumgæfilega.
Skammt frá þeim stað þar sem fyrrum voru
vistarverur Tíberíusar keisara hagar svo til
að nokkur tré og annar gróður ná að festa
rætur á dálitlum moldarstalli áður en lóð-
réttur hamraveggurinn tekur við. Nú er
þarna timburslá til merkis ferðamönnum
um að ekki skuli fara framar og árið 1921
var þarna svipaður umbúnaður. Ríkarður fór
af einhverjum ástæðum út fyrir öryggisgirð-
inguna og var næstum því hrapaður fram af
brúninni. Hefðu þá sömu örlög beðið hans
og þeirra sem lentu í ónáð hjá Rómarkeisara.
En hann átti vini í raun sem komu honum
til bjargar og allt fór vel að lokum.
Þegar þeir höfðu fengið nóg af rústunum
og stórfenglegu útsýninu héldu þeir aftur
af stað niður í bæinn. Þótt enn væri aðeins
7. apríl og vetur konungur herjaði heima á
Íslandi skein sól á Capri og hiti var í lofti.
Þeir komu því við á veitingahúsi og fengu
sér hvítvínstár til að hressa sig og brugðu á
leik með galsa miklum sem ekki er rúm til
að greina frá hér. Eftir langt stopp á kránni
héldu þeir félagar af stað áleiðis heim á hótel
og voru orðnir þremur klukkustundum á
eftir þeim tíma sem þeir áttu að vera komnir
þangað. Á leiðinni rann mikill skáldeld-
móður á Davíð og hann orti reiprennandi
um alla skapaða hluti. Ferðafélagar hans
höfðu oft verið að skora á hann í kappyrk-
ingu en Davíð yfirleitt tekið því treglega því
það lá ekki sérlega vel fyrir honum. Nú var
hann aftur á móti í banastuði og var „hið
talandi skáld“. Þegar þeir komu á hótelið
vakti eftir þeim ung fiskimannsdóttir, dökk
á brún og brá. Hún hét Katarína, var fríð
og fíngerð, og hafði átt góð samskipti við
þá félaga frá því að þeir komu til Capri.
Yfirleitt lá vel á henni og þá ærslaðist hún
og hló. En í þetta sinn var hún syfjuð og
pirruð á óstundvísi gestanna og hrafntinnu-
augu hennar skutu gneistum. Þegar hún sá
hvað vel lá á þeim félögum breyttist viðmót
hennar og hún fór að brosa. Og fyrr en varði
greip Davíð Katarínu og dansaði við hana
tarantella á hótelganginum. Að svo búnu
Horft yfir byggðina
og höfnina á Capri.
Sorrentoskagi til
vinstri handan
sundsins.
Á Capri, Sorrento og víðar er urmull
lítilla fyrirtækja sem búa til sítrónulíkjör-
inn Limoncello og selja.

Ferðasga